“แต่ฉันเป็นผัวเธอนะ ต้องสำคัญกว่าชู้สิ” เขาตอกกลับกอแก้วจนหญิงสาวพูดไม่ออก
“เลิกกล่าวอ้างว่าฉันเป็นเมียนายซะที ฉันไม่ใช่เมียนายแล้วพี่โด่งก็ไม่ ใช่ชู้ด้วย ถ้าฉันจะมีผัว ผัวของฉันจะต้องไม่ใช่นาย อาจจะเป็นพี่โด่งก็ได้ เพราะเขาดีกว่านายหลายร้อยเท่า” กอแก้วพูดออกไปด้วยความโกรธ เอะอะอะไรก็พูดว่าเธอเป็นเมีย ทั้งที่จริงแล้วต่างรู้กันดีว่าไม่ใช่
“ฝันไปเถอะว่าจะได้เป็นเมียไอ้โด่ง ตราบใดที่ฉันยังอยู่อย่าหวังเลย ว่าจะได้เป็นเมียคนอื่น เธออาจจะลืมว่าผัวเมียเขาทำกันยังไง ไม่เป็นไรฉันจะรื้อฟื้นให้เธอเอง”
เขาเดินย่างสามขุมเข้ามาหาร่างน้อยที่เดินถอยหลัง กอแก้วรู้ความหมายของวัชริศดีว่าหมายถึงอะไร หญิงสาวจึงเบี่ยงตัวแล้ววิ่งไปที่ประตู ไม่รอด เธอไม่เคยรอดจากอ้อมแขนของเขาเลยสักครั้ง เพราะตอนนี้ ร่างกายของตนถูกพันธนาการด้วยลำแขนใหญ่
“ชายปล่อยแก้วนะ ปล่อยแก้ว” เธอร้องขอเมื่อเขาอุ้มเธอไปยังห้องนอน
“ปล่อ
