15
1239 Words
13.45 น.
วัชริศแบกความผิดหวังกลับบ้านอีกครั้ง มันเหมือนสองวันที่ผ่านมาที่เขามาหากอแก้วที่บ้านแล้วไม่เจอ มีเพียงคำตอบจากกมลน้องชายของหญิงสาว คำตอบเดิมๆ ที่ว่า ‘พี่แก้วไม่อยู่ ไม่ได้บอกว่าไปไหน บอกแต่ว่าช่วงนี้จะไม่กลับบ้านเพราะไปทำงานพิเศษ’ เขาถามต่อถึงงานพิเศษที่ว่านั้น แต่ก็พบกับคำตอบที่ไม่ได้เกิดประโยชน์กับเขาเลย
‘ไม่รู้ครับ’
“อ้าว!! ชายมาหาแก้วเหรอ” วีรภาพที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงาน เอ่ยถามวัชริศเพื่อนสนิทของน้องสาว
“ใช่ครับ แต่แก้วไม่อยู่ เห็นโอบอกว่าแก้วไปทำงานพิเศษ ผมถามว่าทำที่ไหนโอก็ไม่รู้ พอดีผมมีธุระกับแก้วนิดหน่อย” วัชริศพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวังสีหน้าที่แสดงออกไม่ต่างกับน้ำเสียงเลย
“แก้วมันไปทำงานพิเศษที่พัทยาน่ะ อีกสามสี่วันถึงจะกลับ”
วีรภาพพลั้งปากบอกวัชริศ เขารีบนำฝ่ามือมาปิดที่ปากทันควันเมื่อรู้สึกตัว น้องสาวของเขากำชับแข็งขันว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับใครถ้าอยากได้เงิน พี่ชายที่เห็นแก่เงินจึงเงียบไม่บอกใครแม้กระทั่งบิดามารดา
“พี่ภาพรู้มั้ยครับว่า แก้วทำงานพิเศษอะไรที่ไหน”
ความหวังของวัชริศบังเกิดขึ้นทันที ทว่าความหวังของวีรภาพถูกปิดลงหากเขาบอกเรื่องนี้กับชายหนุ่มตรงหน้า น้องสาวคงไม่ให้เงินตามที่สัญญาเอาไว้แน่ ไม่ได้ เขาบอกไม่ได้
“ไม่...ไม่รู้หรอกครับ พี่ไม่รู้หรอก” วีรภาพปฏิเสธเสียงแข็ง
“บอกผมมาเถอะครับพี่ภาพ ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับแก้วจริงๆ นะครับ” วัชริศร้องขอเสียงอ่อน
“พี่ไม่รู้จริงๆ ไม่รู้ พูดส่งๆ ไปอย่างนั้นแหละ”
พี่ชายของกอแก้วเลือกที่จะปิดปากเงียบ เขาต้องไม่พูดหากยังอยากจะได้เงินหนึ่งแสนบาทจากน้องสาว วัชริศรู้ดีว่าวีรภาพรู้ว่ากอแก้วอยู่ที่ไหน แต่ไม่ยอมบอกอาจเป็นเพราะน้องสาวกำชับเอาไว้ เขาจึงใช้จุดอ่อนของวีรภาพให้เป็นประโยชน์ ใช้เงินง้างปาก
“ผมให้พี่ภาพสองหมื่นเพื่อบอกที่อยู่ของแก้วและจะได้อีกสองหมื่นถ้าผมเจอแก้ว ว่าไงพี่ภาพอยากได้เงินสี่หมื่นเอาไปใช้เล่นๆ มั้ยครับ”
คนเห็นแก่เงินตาลุกวาวสี่หมื่นบาท ไม่ใช่เงินน้อยๆ ถ้าได้เงินจากวัช ริศสี่หมื่น ได้เงินจากกอแก้วอีกหนึ่งแสนรวมแล้วก็เป็นเงินหนึ่งแสนสี่หมื่นบาท ใช้หนี้ได้หมดแถมยังมีเงินเหลือไว้ใช้อีก ไม่เอาก็คงโง่เต็มทน คิดอีกทีเงินแค่สี่หมื่นมันน้อยไปสำหรับลูกชายเจ้าของเครื่องดื่มบำรุงกำลัง อย่างนี้มันต้องเรียกเงินให้เยอะกว่าที่เสนอมามันถึงจะสมน้ำสมเนื้อสมฐานะ
“พี่ขอตอนนี้สามหมื่น อีกสามหมื่นหลังจากที่คุณเจอแก้ว รวมทั้งหมดหกหมื่นบาท แต่ต้องรับปากพี่ก่อนนะว่าจะไม่บอกแก้วว่าพี่บอกที่อยู่ให้กับชาย” วีรภาพต่อรอง
“หกหมื่นก็ได้ แต่ผมจะบอกแก้วว่าพี่ภาพบอกที่อยู่กับผม แต่ถ้าสี่หมื่นผมจะไม่บอก ผมให้พี่ภาพสี่หมื่นบาทครั้งสุดท้าย เอาก็เอาไม่เอาผมก็ไม่สน”
ในเมื่ออีกฝ่ายเขี้ยวมาวัชริศก็เขี้ยวลากดินกลับ ชายหนุ่มไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะเล่นตัวไม่ยอมบอก คนอย่างวีรภาพต้องรีบฉวยเงินที่เขาหยิบยื่นให้เป็นครั้งสุดท้ายอยู่แล้ว
“ก็ได้ สี่หมื่นก็สี่หมื่น แต่เงินมาก่อนที่อยู่ของแก้วถึงจะได้” วีรภาพยึดถือคำพังเพยที่ว่าเสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย ได้แค่สี่หมื่นบาทดีกว่าไม่ได้เลย
“ไม่มีปัญหา แต่ว่าผมมีเงินสดไม่พอ เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน พี่ภาพนั่งรถไปกับผมที่หน้าปากซอย ผมจะไปกดเงินให้”
“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น”
วีรภาพยักไหล่เดินไปยังรถยนต์ของวัชริศที่จอดอยู่ไม่ไกล ก่อนจะ ขึ้นไปนั่งในรถให้เจ้าของรถทำหน้าที่พลขับขับรถไปยังจุดหมาย
“แก้วไปร้องเพลงที่พัทยาเหรอพี่ภาพ” วัชริศชวนวีรภาพคุยระหว่างที่ขับรถไปหน้าปากซอย
“เปล่า ไม่ได้ไปร้องเพลง”
“ไม่ได้ไปร้องเพลงแล้วไปทำอะไรที่นั่น พริตตี้เหรอ” งานพริตตี้เป็นงานเสริมของเพื่อนสนิทอีกงานหนึ่ง ได้เงินค่าจ้างแต่ละงานไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับงานนั้นๆ
“ไม่ใช่ ร้องเพลงหรือว่าทำงานเป็นพริตตี้ที่กรุงเทพฯ ได้เงินมากกว่าไปที่พัทยาอีก แก้วมันไปเป็นเด็กเสี่ยน่ะ”
รถยนต์ที่กำลังเคลื่อนตัวเบรกเอียด ศีรษะของวีรภาพคะมำไปโดนขอบหน้ารถ หน้าผากปูดโนขึ้นมาเป็นลูกเป็นเพราะวีรภาพไม่ได้สวมเข็มขัดนิรภัย อุบัติเหตุเล็กๆ น้อยๆ จึงเกิดขึ้น
“ไปเป็นเด็กเสี่ยหมายความว่ายังไงพี่ภาพ” วัชริศหันมาถามพี่ชายของเพื่อนสนิทเสียงร้อนรน หัวใจเต้นถี่แรงกว่าปกติ
“ก็หมายความว่าแก้วไปทำงานที่พัทยาเป็นเด็กของเสี่ยเหมาแลกกับ หนี้ของพี่ไงล่ะ แถมยังได้เงินกลับมาตั้งแสนนึงด้วย”
วีรภาพพูดอย่างไม่สะทกสะท้านกับความผิดของตัวเอง วีรภาพเป็นพี่ชายคนโตของบ้านแทนที่จะเป็นหลักให้บิดามารดาและน้องอีกสองคนเปล่าเลย กลับสร้างแต่ปัญหาและนำพาเรื่องเดือดร้อนมาให้กอแก้วต้องสะสางเป็นประจำ และครั้งนี้ดูจะหนักหนากว่าครั้งไหนๆ เมื่อเจ้าหนี้บ่อนการพนันมาตามทวงถึงบ้าน ข่มขู่จะฆ่ายกครัวหากไม่นำเงินมาใช้ ภาระครั้งนี้จึงตกอยู่กับกอแก้ว
“ทำไมพี่ถึงยอมให้แก้วทำอย่างนั้น แก้วเป็นน้องสาวของพี่นะ” วัชริศขึ้นเสียงถาม มองหน้าวีรภาพด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจระคนเดือดดาล
“พี่ถามความสมัครใจของแก้วมันแล้วนะ มันบอกว่ามันไม่มีอะไรต้องเสีย แก้วมันยอมไปกับเสี่ยเหมาเองนะ พี่ไม่ได้บังคับมันซะหน่อย”
ไม่มีอะไรต้องเสีย คำๆ นี้มันบาดลึกลงไปในหัวใจของเขาเหลือเกิน สิ่งที่เธอหวงแหนและมีค่ามากที่สุดถูกเขาพรากเพราะความมึนเมา แต่เขาไม่คิดว่าเธอจะยอมทำร้ายตัวเองขนาดนี้ ไม่ได้การแล้ว เขาต้องไปขัดขวางเธอให้เร็วที่สุด
“แก้วไปกับเสี่ยเหมาตั้งแต่เมื่อไหร่พี่ภาพ” ชายหนุ่มอายุน้อยกว่าเอ่ยถามลิ้นรัว
“แก้วมันไปรอเสี่ยเหมาตั้งแต่เมื่อวานเย็นแล้ว แต่เสี่ยเหมาจะไปหา แก้วมันวันนี้ตอนเย็นเพราะต้องหลบเมีย เมียเสี่ยเหมาดุอย่างกับเสือ แต่ถึงดุยังไงเสี่ยเหมาก็หลบไปหาอีหนูได้เสมอ”
วีรภาพตอบแบบไม่คิด ไม่นึกสงสัยในอาการร้อนอกร้อนใจเกินพอดีของวัชริศ คิดเพียงว่าชายหนุ่มคนนี้กำลังเป็นห่วงเพื่อนสนิทเท่านั้น
- Writer
