ซาตานซ่อนรัก

13

“คุณแจ๊คกี้คะ ทานส้มตำไก่ย่างให้อร่อยเขามีเคล็ดลับนะคะ”

“เคล็ดลับอะไรครับ”

“ต้องทานด้วยมือค่ะ อย่างนี้ไงคะ”

พิมวดีสาธิตการทานส้มตำแบบฉบับของเธอให้เดวิสดู เริ่มจากใช้มือจกข้าวเหนียวมาหนึ่งก้อน นำไปจิ้มน้ำส้มตำที่อยู่ในจาน ก่อนจะนำเข้าปา ตามด้วยนิ้วมือเล็กฉีกเนื้อไก่ออกเป็นชิ้นๆ หยิบชิ้นไก่ลงไปที่จานส้มตำ แล้วหยิบเส้นมะละกอที่ปรุงรสอร่อยขึ้นมาเป็นคำพอดี จากนั้นก็ส่งอาหารที่อยู่ในมือเข้าไปในปากทานเนื้อไก่กับส้มตำพร้อมๆ กัน เพิ่มรสชาติให้ อร่อยมากยิ่งขึ้น เดวิสทำตามที่หญิงสาวทำเมื่อครู่แม้ว่าจะเก้ๆ กังๆ ไปบ้าง แต่การสอนของเธอก็ทำให้เขาลิ้มรสความอร่อยไปอีกแบบ ซึ่งจากลาบกับน้ำตกก็ทำในลักษณะเดียวกัน

“อร่อยหรือเปล่าคะ”

พิมวดีเอ่ยถามชาวต่างชาติที่ทานส้มตำ ไก่ย่างและอาหารต่างๆ ที่อยู่ บนโต๊ะชนิดที่ว่าไม่เงยหน้ามองสบตาใครเลย ราวกับว่าไม่ได้ทานอาหารมาแรมปี

“อร่อยครับ อร่อยมากๆ เลย”

รสชาติของอาหารมื้อนี้ถูกใจเขามากๆ ถึงแม้บางอย่างจะเผ็ดจนแสบปากแต่ก็อร่อยจนเขาทานไม่หยุด คนที่พามาทานอาหารอีสานอดที่จะปลื้มใจไม่ได้ โดยเฉพาะส้มตำรสเผ็ดที่หญิงสาวคิดว่าเขาทานไม่ได้กลับหมดก่อนใครเพื่อน

“ถ้าไม่พอสั่งเพิ่มได้นะคะ”

“ถ้าอย่างนั้นเอาจานนี้อีกจานนึง”

เขาหมายถึงส้มตำไทยรสเผ็ดที่เพิ่งหมดไป พิมวดีจึงสั่งส้มตำแบบที่เขาต้องการมาเพิ่ม เธอนึกสนุกหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมา บันทึกภาพนายแบบรูปหล่กำลังทานอาหารอีสานด้วยความเอร็ดอร่อย คนที่ถูกแอบถ่ายรูปไม่ได้ว่าอะไร แถมยังโพสต์ท่าให้ไกด์จำเป็นถ่ายรูปอีกต่างหากนำพารอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้เกิดขึ้นบนโต๊ะอาหารส่งเสริมให้รสชาติของอาหารมื้อนี้เพิ่มพูนความอร่อยมากยิ่งขึ้น

หลังจากทานอาหารเสร็จ สถานที่ท่องเที่ยวที่พิมวดีจะพาเดวิสไปก็คือทะเลแหวก อีกหนึ่งสถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่อของกระบี่ พาหนะที่จะพาทั้งสองไปคราวนี้ไม่ใช่รถรับจ้าง แต่เป็นเรือรับจ้างโดยไปขึ้นเรือที่ท่าเรืออ่าวนาง

เรือสปีดโบ๊ทคือยานพาหนะที่ทั้งสองเช่าไปยังทะเลแหวก เรือเร็วแล่น ไปบนผืนทะเล ฝ่ากระแสคลื่นลมที่เข้ามาปะทะเป็นระลอก มีบางจังหวะที่สาวร่างเล็กเซไปเซมา ยังดีที่ได้ลำแขนใหญ่แข็งแรงของเดวิสกอดประคองเอาไว้ และเขาก็โอบกอดเธอไปตลอดทาง

ความสวยงามของทะเลแหวกปรากฏให้เห็นเต็มสองนัยน์ตาของเขาและเธอ ทะเลแหวกคือสันทรายโผล่เพราะน้ำลด ทะเลแหวกเกิดจาก สันทรายจากเกาะสามเกาะคือเกาะไก่ เกาะที่ใหญ่ที่สุดในสามเกาะ เกาะหม้อและเกาะทับ

ทั้งสามเกาะนี้ตั้งอยู่ใกล้ๆ มีสัณฐานติดกันเมื่อคลื่นพัดทรายมาพบกันที่จุดนี้จึงทำให้เกิดเป็นแนวสัน ทรายเชื่อมเกาะทั้งสามเกาะนี้ให้ถึงกัน สันทรายนี้จะจมหายไปเมื่อน้ำขึ้นสูง เมื่อน้ำลดแนวสันทรายก็จะค่อยๆ โผล่ขึ้นมาเหมือนกับว่าแบ่งทะเลให้แยกออกเป็นสามส่วน สันทรายจะโผล่ในช่วงที่น้ำทะเลลดต่ำสุด แต่ถึงแม้ว่าสันทรายจะไม่ โผล่เราก็สามารถเดินเล่นได้ หาดทรายของทะเลแหวกนี้ขาวสะอาดน่า เล่นน้ำ ทุกครั้งที่น้ำท่วมสันทรายก็เหมือนเป็นการทำความสะอาดหาดทราย ไปในตัว ขยะหรือเศษไม้ต่างๆ คลื่นซัดมาติดชายหาดก็จะหายไปตามคลื่น เมื่อน้ำขึ้น ทะเลแหวก ควรมาชมในช่วงเวลาน้ำลงต่ำสุดในแต่ละวัน โดยเฉพาะในวันก่อน และหลังวันขึ้น 15 ค่ำ ราว 5 วัน ช่วงเวลาที่เหมาะกับการเที่ยวทะเลแหวกคือตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงต้นพฤษภาคม

“โอ้...พระเจ้า สวยงามมากเลย”

เป็นอีกครั้งที่เดวิสอุทานเพราะความสวยงามของภาพเบื้องหน้า หาดทรายสีขาวทอดตัวยาวเคียงคู่กับน้ำทะเลสีฟ้าอ่อน แม้ว่าวันนี้นักท่องเที่ยวจะค่อนข้างมาก แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความสวยงามของสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้ดูลดน้อยถอยลงไปเลย ตรงกันข้ามเดวิสคิดว่ามีค่า มีแรงดึงดูดใจให้คนทั้งหลายมาเยี่ยมชม

“ต้องรอน้ำลดก่อนนะคะ มันจะสวยมากกว่านี้อีกค่ะ เราสามารถเดินจากเกาะใหญ่ไปเกาะหม้อและเกาะทับ เหมือนกับว่าทั้งสามเกาะมีสันทรายเชื่อมต่อกัน” พิมวดีพูดขึ้นขณะที่ถ่ายรูปไปด้วย

“อยากเห็นเร็วๆ จัง”

“รอก่อนนะคะ ตอนนี้เราไปถ่ายรูปแล้วก็เดินรอบๆ เกาะใหญ่เป็นการฆ่าเวลาดีกว่านะคะ” พิมวดีเอ่ยชวน

“ไปสิ” มือใหญ่คว้ามือเล็กมากุมไว้แล้วยิ้มให้เจ้าของมือนุ่ม พิมวดรยิ้มเขิน หน้าแดงซ่านแต่ก็ยินยอมให้เขากุมมือของตน แล้วเดินชมความงดงามของสถานที่เคียงคู่กัน

และแล้วเวลาที่ทั้งสองรอคอยก็เดินทางมาถึง น้ำทะเลลดมากที่สุดในแต่ละวัน ทำให้มองเห็นสันทรายสีขาวที่เชื่อมต่อระหว่างสามเกาะได้อย่าง ชัดเจนนักท่องเที่ยวที่มารอชมความงามต่างเดินไปบนสันทรายอย่างตื่นเต้น ถ่ายภาพหมู่บ้าง เดี่ยวบ้าง เช่นเดียวกับเดวิสและพิมวดีที่ถ่ายภาพกันอย่างสนุกสนาน ยิ้มและหัวเราะกันตลอดเวลา ประหนึ่งคู่รักหวานก็ไม่ปาน

เวลาแห่งความสุขผ่านไปเร็วเสมอ ทั้งสองออกจากทะเลแหวกเพื่อ เดินทางกลับไปยังโรงแรมที่พักของแต่ละคน ความเงียบปกคลุมมาตลอดการเดินทางจนกระทั่งถึงโรงแรมที่พิมวดีพัก เพราะต่างฝ่ายต่างรู้ดีว่าวันพรุ่งนี้คือวันจากลาของเขาและเธอ

“วันนี้ผมสนุกมากๆ เลยครับ ขอบคุณครีมมากนะครับที่เป็นไกด์ ให้” เขาเอ่ยบอกเมื่อเดินมาส่งหญิงสาวถึงห้องพัก เจ้าของห้องหันมายิ้มสวยก่อนจะพูด

“วันนี้ครีมก็สนุกมากๆ ค่ะ อีกอย่างครีมก็ไม่ได้เป็นไกด์ที่ดีเท่าไหร่ นักลักจำข้อมูลมาจากเว็บการท่องเที่ยวของจังหวัดกระบี่ทั้งนั้น ไม่ได้รู้ลึกรู้จริงอะไร” เธอพูดอย่างขวยเขิน ซึ่งเป็นกิริยาที่น่ารักน่าชังสำหรับเขา เห็นครั้งใดใจชายกระตุกวูบ สั่นสะท้านไหวทุกครั้ง

โอ้...พระเจ้า

เขาไม่อยากคิดเลยว่าพิมวดีจะมีอิทธิพลต่อหัวใจและความรู้สึกเขาได้มากถึงเพียงนี้ เพิ่งเจอและทำความรู้จักกันเพียงสองวัน ในความรู้สึกของเขาเหมือนกับว่ารู้จักกันมานาน

“จะรู้จากที่ไหนไม่สำคัญนะครับ มันสำคัญว่าเรามีความสุขกับข้อมูล งูๆ ปลาๆ มากน้อยแค่ไหน ผมยืนยันนะครับว่าวันนี้ผมทั้งสนุกและมีความสุขมากที่สุดในรอบปี”

คำหวานหูเอ่ยออกมาจากปากของเขาอีกครั้ง คนที่ฟังอยู่ยิ้มละไมส่ง ให้ผู้พูด ‘วันนี้ผมทั้งสนุกและมีความสุขมากที่สุดในรอบปี’ ไม่ใช่เขาเท่านั้นที่รู้สึกเช่นนี้ เธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกับนายแบบหนุ่มเลย