จอห์น หลู ซึ่งทานอาหารเย็นไปแล้วและกำลังดูข่าวการเงินอยู่บนโซฟา ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นภรรยาของเขารีบวิ่งเข้าไปในบ้านโดยมีลูกชายและลูกสะใภ้ตามมาข้างหลัง เขาพูดกับลิเดียซงว่า "ช้าลงหน่อยเดี๋ยวก็ล้ม"
ลิเดียเมินคำพูดของสามีและรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเขา “ที่รัก ฉันเจ็บ...” เธอสูดหายใจขณะพูด แล้วยกมือขึ้น "ดูนี่สิ."
จอห์นมองดูมือเล็กๆ ของลิเดียที่พันผ้าก๊อซรอบมือ และอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเข้มเข้าหากัน "เกิดอะไรขึ้น?" ลิเดียล้างหน้าของเธอแล้ว แต่เส้นผมของเธอยังเลอะเทอะเล็กน้อย และมีกลิ่นไหม้จางๆ ออกมาจากใบหน้า “คุณเป็นแบบนี้ได้ยังไง”
ลิเดียหัวเราะและทำหน้าเหมือนสาวน้อย แต่ไม่ตอบ
เธอไม่อยากยอมรับเรื่องน่าอายแบบนี้เลย!
จอห์นมองไปที่เจมส์ หลู "บอกฉัน."
จอห์นรักภรรยาของเขามากกว่าสิ่งใดในโลก แม้แต่ผมที่ร่วงหล่นจากเธอก็ยังทำให้หัวใจของเขาสั่นไหว เธอตื่นเต้นมากที่จะได้ไปเยี่ยมลูก
