รักหลอกๆ แต่บอกรัก

7 ตัวช่วยสุดท้ายของอัญชัน

7

ตัวช่วยสุดท้ายของอัญชัน

อัญชันที่ไม่มีหนทางใดนอกจากตัวช่วยสุดท้ายที่เธอคิดว่าเธอน่าจะพอพึ่งพาได้บ้าง อัญชันจึงโทรหาตัวช่วยสุดท้ายของเธอพร้อมกับบึ่งรถออกไปพบเขาในทันที

“พี่โดมรออัญชันนานมั้ยคะ” อัญชันที่รีบมากๆ แล้วแต่เธอก็มาถึงช้ากว่าตัวช่วยสุดท้ายของเธอเพราะรถติดมากๆ และตัวช่วยสุดท้ายของอัญชันนั่นก็คือโดมแฟนหนุ่มของเธอนั่นเอง

“รอไม่นานหรอกแล้วมีเรื่องอะไรด่วนหรือเปล่าเมื่อเช้าพี่ชวนออกมาทานข้าวเที่ยงเห็นบอกว่าไม่ว่างแต่ทำไมถึงได้นัดพี่มาด่วนๆ อย่างนี้” โดมรู้สึกสงสัยในตัวของแฟนสาว

“เรื่องมันยาวอัญชันคิดว่าเราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่า” โดมกับอัญชันจึงเดินเข้าไปในร้านแล้วก็สั่งอาหารเพื่อกินเป็นอาหารเย็นเลยเพราะตอนนี้ก็เกือบหนึ่งทุ่มแล้ว

“พี่โดมสั่งเลยค่ะ ของอัญชันเอาอะไรก็ได้ค่ะ” อัญชันมีสีหน้าที่กังวลมากๆ หลังจากโดมสั่งอาหารกับพนักงานเสร็จเขาก็รีบถามแฟนสาวของเขาทันที “อัญชันมีเรื่องอะไรไม่สบายใจไหนบอกพี่มาสิพี่พอจะช่วยได้หรือเปล่า”

“ที่จริงเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องของครอบครัวอัญชันแต่มันก็เกี่ยวกับพี่ด้วยถ้าพี่ไม่ช่วยอัญชันก็ไม่มีใครสามารถช่วยอัญชันได้แล้ว” อัญชันยื่นมือไปจับที่มือของโดม

“แล้วเรื่องอะไรก็รีบบอกพี่มาสิอัญชันเป็นแฟนพี่ พี่ต้องช่วยอัญชันอยู่แล้ว” โดมที่ยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไรเขาจึงพูดออกไปอย่างนั้นอย่างมั่นใจว่าเขาจะช่วยอัญชันได้

“พี่โดมแต่งงานกับอัญชันภายในเดือนนี้ได้มั้ยคะ” อัญชันพูดออกมาโดมก็คิดว่าอัญชันแกล้งเขาเล่นเพราะเรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลย

“นี่อัญชันล้อพี่เล่นใช่มั้ย อย่ามาแกล้งพี่เลยพี่รู้ทันหรอกน่า” โดมยิ้มเหมือนบอกว่าเขารู้ทันเพราะโดมคิดว่าอัญชันล้อเขาเล่น

“พี่โดมอัญชันจริงจัง อัญชันพูดจริงๆ นะคะ พี่ต้องแต่งงานกับอัญชันภายในเดือนนี้ถ้าไม่อย่างนั้นอัญชันก็ต้องแต่งงานกับคนอื่น” โดมที่ได้ยินสิ่งที่อัญชันยืนยันใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากยิ้มหัวเราะก็เปลี่ยนเป็นหน้าซีเรียสทันที

“พี่ทำอย่างที่อัญชันต้องการไม่ได้หรอกนะเพราะเรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ที่จะมาทำให้เสร็จภายในเดือนเดียวได้และอีกอย่างพี่ยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานตอนนี้หรอกนะ” โดมพูดออกมาอย่างนั้นตอนนี้ความหวังของอัญชันก็ไม่เหลืออีกต่อไป

“พี่โดมไม่รักอัญชันเลยหรอคะ ทำไมแค่แต่งงานพี่ต้องรอให้พร้อมเพราะยังไงเราสองคนก็แต่งกันอยู่แล้วไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน” อัญชันที่คิดว่าโดมจะทำตามที่เธอบอกง่ายๆ แต่ไม่ใช่เลยโดมกลับไม่ยอมทำง่ายๆ

“มันไม่ใช่ว่าพี่ไม่รักอัญชันแต่ตอนนี้พี่ไม่พร้อมมันยังไม่ใช่ตอนนี้ที่พี่จะแต่งงาน แล้วทำไมอัญชันต้องไปแต่งงานกับคนอื่นด้วยพี่ไม่เห็นเข้าใจ” โดมมีท่าทีจริงจังและดูกังวลมากๆ

“เพราะธุรกิจของที่บ้านของอัญชันกำลังมีปัญหาอัญชันต้องแต่งงานกับเขาเพื่อทำให้ธุรกิจของที่บ้านไปต่อได้” อัญชันพูดเสียงเบาๆ

“เรื่องนี้มันไม่ใช่หน้าที่ของอัญชันทำไมต้องมาบังคับให้อัญชันแต่งงาน” โดมที่ไม่เข้าใจและไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับอัญชันในตอนนี้

“อัญชันรู้ว่ามันไม่ใช่หน้าที่ของอัญชันแต่มันก็คือครอบครัวของอัญชันเงินทุกบาทที่อัญชันกำลังใช้อยู่ตอนนี้ก็เป็นเงินของธุรกิจของที่บ้านถ้าธุรกิจล้มอัญชันก็จะกลายเป็นแค่ลูกสาวของครอบครัวที่ไม่เหลืออะไรเลยเมื่อถึงตอนนั้นก็คงไม่มีใครคบกับอัญชันแน่นอน” อัญชันพูดออกไปตามที่เธอคิด

“พี่ไม่รู้แต่เรื่องที่ให้พี่แต่งงานตอนนี้พี่ไม่เอาด้วยหรอกนะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ขอตัวกลับบ้านก่อนนะเพราะวันนี้พี่มีงานที่ต้องทำส่งอาจารย์เยอะเลย” โดมพูดจบก็เดินออกไปปล่อยให้อัญชันนั่งนิ่งๆ คนเดียวอย่างไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไปหลังจากนี้

“สิ่งที่เราคิดไว้มันไม่เป็นอย่างที่เราคิดเลยสักนิด ไม่มีใครเสียสละให้เราได้หรอกอัญชัน” อัญชันรู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาของโดมแต่ทำไมเขาไม่คิดที่จะช่วยเธอเลยทั้งๆ ที่เธอกำลังจะแต่งงานกับคนอื่นแต่โดมไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเลยนอกจากไม่ยอมแต่งงานอย่างเดียว

ทางด้านของคีตะวันเขากำลังนั่งมองเงินในบัญชีของเขาซึ่งมันมีเพียงน้อยนิดสำหรับเขามากๆ เขาเที่ยวไม่กี่วันก็คงหมดแล้ว แต่วันนี้เขาก็ยังคงไปเที่ยวเหมือนเดิม

“วันนี้ไปเที่ยวก่อนแล้วกันเงินหมดค่อยว่ากันอีกที” คีตะวันออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เหมือนเดิมและหญิงสาวที่เขาควงมาเที่ยววันนี้คือ ‘เฟย่า’ หญิงสาวอีกคนที่คีตะวันพาไปเที่ยวด้วยบ่อยแต่เขาก็ไม่ได้เรียกว่าแฟน

“คีย์ขา เฟย่าอยากไปที่บ้านของคีจังเลยเมื่อไหร่คีย์จะพาเฟย่าไปรู้จักที่บ้านของคีย์สักทีล่ะคะ” เฟย่าพูดไปใช้มือของเธอลูบไล้ไปที่แผงอกของเขาที่มีเพียงเสื้อบางๆ กั้นไว้เท่านั้น

“อย่าพึ่งไปตอนนี้เลยค่ะ เพราะตอนนี้แม่ของคีย์ไม่สะดวกเจอใครเลยไว้โอกาสเหมาะๆ นะ” คีตะวันบ่ายเบี่ยงอย่างนี้กับผู้หญิงทุกคนที่ขอไปเจอที่บ้านของเขาเพราะนอกจากเขาไม่ได้จริงจังกับผู้หญิงสักคนแล้วนั้นแม่ของเขาก็คงด่าสามบ้านแปดบ้านแน่ๆ ถ้าคีตะวันพาผู้หญิงเข้าบ้านโดยที่ไม่ผ่านการคัดเลือกจากแม่ของเขา

“ถ้าอย่างนั้นเมื่อไหร่คุณแม่พร้อมคีย์ต้องพาเฟย่าไปคนแรกเลยนะคะ” เฟย่าที่กำลังเลื้อยนัวเนียคีตะวันก็ต้องร้องกรี๊ดออกมาเมื่อพอลล่าผู้หญิงอีกคนของคีตะวันเดินมาดึงผมของเฟย่าให้ตัวออกห่างจากคีตะวัน

“กรี๊ดๆ ๆ ๆ แกเป็นใครมาดึงผมฉันทำไมเนี่ย” เฟย่าร้องออกมาพร้อมกับตะโกนถามพอลล่าทันที

“จะเป็นใครล่ะก็เป็นแฟนของพี่คีย์ไงแกล่ะเป็นใครมานั่งอ่อยแฟนฉันอย่างนี้” พอลล่าพูดขึ้นมาเฟย่าก็มองหน้าของคีตะวันทันทีอย่างต้องการคำตอบ

“คีย์ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนคีย์แล้วเฟย่าล่ะคะ” เฟย่าที่เข้าใจว่าคีตะวันมีแค่เธอคนเดียว

“ก็เป็นเหมือนกันกับพอลล่านั่นแหละแต่ตอนนี้พี่มีธุระพี่ต้องรีบไป ฝากด้วยนะไอ้พีช” คีตะวันรีบวิ่งออกไปโดยไม่สนใจว่าสองคนนั้นจะพูดอะไรปล่อยให้เป็นภาระของเพื่อนไปโดยที่เพื่อนของคีตะวันอย่างพีชไม่ได้อยากทำหน้าที่นี้เลยแม้แต่น้อย