3 ไม่ถูกชะตา
1040 Words
3
ไม่ถูกชะตา
เช้าวันนี้อัญชันมีสอบแต่เช้าด้วยความเร่งรีบทำให้เธอขับรถออกจากหมู่บ้านด้วยความเร็วแต่เธอก็พยายามระมัดระวังให้มากที่สุด แต่เธอก็ไม่คิดว่าเรื่องที่เธอไม่อยากให้เกิดก็มาเกิดในวันที่เธอต้องรีบอย่างวันนี้ คีตะวันที่กลับจากไปปาร์ตี้วันเกิดของเพื่อนแล้วแวะมาส่งพอลล่าคู่ขาของเขาขับรถมาด้วยความเมาโดยไม่ได้ระวังทำให้ไปเฉี่ยวชนที่รถของอัญชันตอนที่อัญชันกำลังจอดรอข้ามถนนหน้าหมู่บ้าน
“โครม” เสียงรถที่เฉี่ยวชนกันดังสนั่นไปทั่วทั้งบริเวณ
“นี่มันอะไรกันเนี่ย คนยิ่งรีบๆ ไม่เห็นหรือไงว่ารถจอดอยู่ทั้งคันขับมายังไงมาเฉี่ยวรถฉันได้ ซวยจริงๆ” อัญชันพูดพร้อมกับเดินลงจากรถเพื่อไปดูว่ารถของเธอเป็นอะไรมากหรือเปล่า
“นี่เธอจอดรถยังไงจอดขวางทางเลี้ยวของแฟนฉันเนี่ย” พอลล่าเองก็เมาไม่แพ้กับคีตะวันเมื่อเห็นว่าอัญชันลงจากรถมาก็ต่อว่าเธอยกใหญ่ทั้งๆ ที่พวกเขาทั้งสองเป็นคนผิดที่มาเฉี่ยวชนรถของเธอที่จอดอยู่เฉยๆ เพื่อรอข้ามถนน
“นี่เธอจะบ้าหรือไงเรื่องนี้ฉันไม่ได้เป็นคนผิดพวกเธอสองคนต่างหากที่เป็นคนผิด เมาแล้วยังมาขับรถเฉี่ยวรถของฉันอีก” อัญชันเถียงทันทีพอลล่าทันทีเพราะเรื่องนี้เธอไม่ได้ผิดแล้วมาต่อว่าเธอมีหรือเธอจะยอมง่ายๆ
“พ่อคะ รถของอัญโดนเฉี่ยวให้คนขับรถเอารถมารับอันด่วน อันมีสอบตอนเช้าส่วนทางนี้พ่อช่วยมาจัดการด้วยค่ะ” อัญชันโทรบอกพ่อของเธอให้มาจัดการเรื่องนี้ทันทีเพราะตอนนี้เธอก็สายมาหลายนาทีแล้ว
“นี่เธอจะไปไหนเธอต้องมารับผิดชอบรถของฉันก่อน” คีตะวันเดินมาหาอัญชันพร้อมกับขวางเธอไว้
“นี่นายจะบ้าหรือเปล่านายเป็นคนขับรถมาชนรถของฉันจนเป็นรอยแล้วยังมีหน้าให้ฉันรับผิดชอบไม่บ้าก็ประสาทแล้วล่ะถ้าอย่างนั้น” อัญชันด่าคีตะวันเสียงดังจนคนบริเวณรีบเดินเข้ามาดูว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น “เธอปากดีนักนะ” พอลล่าเดินมาหาอัญชันกำลังจะง้างฝ่ามือของเธอตบไปที่หน้าของอัญชันแต่มันไม่ได้อย่างที่พอลล่าคิดเพราะอัญชันถอดรองเท้าแล้วยกขึ้นมาชี้หน้าของพอลล่า
“ถ้าคิดว่าเก่งก็เข้ามา นอกจากฉันจะแจ้งความข้อหาเมาแล้วขับจนทำให้ทรัพย์สินผู้อื่นเกิดความเสียหาย ฉันก็จะแจ้งความข้อหาทำร้ายร่างกายฉันด้วย คนบ้าอะไรขับรถมาชนคนอื่นแล้วยังมาหาเรื่องคนอื่นได้จิตป่วยหรือเปล่าเนี่ย” อัญชันพูดจบคนขับรถพรอมกับพ่อของเธอก็มาถึงที่เกิดเหตุ อัญชันจึงรีบไปสอบปล่อยให้พ่อของเธอจัดการเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น
“วันนี้มันวันอะไรของฉันเนี่ย รถของฉันเป็นรอยเลยเนี่ย ลูกรักของแม่ไม่ต้องห่วงแม่จะเรียกร้องค่าเสียหายทั้งหมดจากพวกมันเอง” อัญชันพูดในขณะที่นั่งรถตู้ของที่บ้านเพื่อไปมหาวิทยาลัย
“ค่ะ พ่อว่ายังไงคะ” อัญชันกดรับสายพ่อของเธอพร้อมกับวิ่งไปที่ห้องสอบเพราะตอนนี้เธอเหลือเวลาเข้าห้องสอบแค่ห้านาทีเท่านั้น
“พ่อว่ายังไงนะคะ ไม่เอาเรื่องพวกนั้นเพราะพ่อรู้จักกันกับพ่อของผู้ชายคนนั้น นี่พ่อหนูโดนชนนะคะดีที่หนูไม่เป็นอะไรมากอย่างน้อยๆ พ่อก็ควรเอาเรื่องบ้างไม่ใช่ปล่อยไปอย่างนั้น” อัญชันพูดเสียงดังพร้อมกับรีบวิ่งไปด้วยไม่ทันที่เธอจะได้ถามอะไรต่อพ่อของเธอก็วางสายไปแล้วด้วยความรีบไปสอบอัญชันจึงต้องปล่อยเรื่องนี้ไปก่อนเพราะเดี๋ยวเธอไปสอบไม่ทัน
ในระหว่างที่นั่งสอบอัญชันคิดไปก็โมโหที่พ่อปล่อยคนพวกนั้นไปง่ายๆ ถ้าไม่ติดว่าสอบป่านนี้เรื่องไม่จบง่ายๆ แน่ อัญชันสอบเสร็จก็ไปกินข้าวกับมิ้งค์เพื่อนของเธอแล้วก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับมิ้งค์ฟัง
“ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าพ่อของฉันจะยอมปล่อยสองคนนั้นไปง่ายๆ อย่างนี้พอฉันถามก็เอาแต่บอกว่าเรื่องมันยาวเดี๋ยวพ่อเล่าให้ฟัง”
“แต่ก็ดีแล้วแหละที่แกไม่เป็นอะไรมากถือว่าฟาดเคราะห์ก็แล้วกันแก ว่าแต่วันนี้แกจะไปไหนต่อหรือเปล่าพอดีฉันอยากให้แกไปเลือกซื้อนาฬิกาให้พี่ชายฉันเป็นเพื่อนหน่อยได้มั้ย พอดีใกล้วันเกิดพี่ชายของฉันแล้ว ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ” มิ้งค์พูดพร้อมกับอ้อนวอนให้อัญชันไปกับเธอ
“ไปก็ไปฉันก็จะซื้อของขวัญให้พี่โดมเหมือนกันอีกไม่กี่สัปดาห์ก็ถึงวันเกิดของพี่โดมแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเลย” มิ้งค์พูดพร้อมกับเดินจับมือกับอัญชันออกไปที่รถของเธอ อัญชันกับมิ้งค์เป็นเพื่อนกันตอนเรียนปีที่ 1 ทั้งสองสนิทกันอย่างรวดเร็วเพราะเธอชอบนิสัยของกันและกันแล้วทั้งสองก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่นั้นมาจนถึงทุกวันนี้ ทั้งสองคนไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้งไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งสองจะคุยกันให้เข้าใจมากกว่าฟังคนอื่น
“ว่าแต่แกจะซื้ออะไรให้พี่โดมหรออัญชัน” มิ้งค์ขับรถมาได้สักพักโดยมีอัญชันนั่งข้างๆ ก็ถามอัญชันเพื่อทำลายความเงียบ
“ฉันก็ว่าจะซื้อนาฬิกานะเพราะพี่โดมชอบใส่นาฬิกามากๆ” อัญชันพูดพร้อมกับเปิดดูภาพที่เธอถ่ายเล่นกับโดมพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้เป็นแฟนกับผู้ชายคนนี้ซึ่งสาวๆ หลายๆ คนอยากได้มาเป็นแฟน
- Writer
