SIMULA
“CHIARA, gagawin ko ang lahat para masiguradong hindi ka mapapahamak.”
Bumalik ako sa ulirat ko nang may makita akong anino na dumaan sa aking harapan. Mabilis akong kumilos at sinundan kung saan ko nakitang nagtungo ang anino.
Hindi ko akalaing matutulala ako at maalala ang mga sinabi ng aking ina noon.
“Chiara, nakaposisyon ka na ba?” tanong sa akin ng kasamahan ko mula sa earpiece na suot ko.
“Umalis ako,” panimula ko. “May nakita akong tumatakbo. Kailan kong sundan bago makatakas.”
“What? Go back to your post—”
I saw a metal glinting from my peripheral view. Kaagad ko iyong iniwasan at gumulong sa sahig. Kinuha ko ang aking baril at agad na nagtago sa likod ng pader.
Pinakiramdaman ko ang bawat galaw ng aking kalaban. Tinanggal ko na rin ang earpiece ko dahil ayokong maging distracted sa inuutos sa akin ng mga kasama ko. Kapag sinunod ko ang utos niya, maaaring makawala ang target at makatakas. Uuwi kaming isang malaking kabiguan ang lahat. Ayokong maging dismayado siya sa akin.
Mabilis akong umikot sa lugar nang makaisip kung saan maaaring magtago ang target namin. Isa siya sa malaking susi para mapagbagsak namin ang kalabang pamilya ng pinaglilingkuran ko.
Hindi nga ako nagkamali dahil nakita ko siyang nagtatago sa likod ng isang pinto, like a tiger hiding from his hunter.
Without making any sound, lumapit ako sa kanya at mula sa likod niya ay tinutukan ko siya ng hawak ko baril.
“Drop your gun, on your knees and hands at the back of your head. If not, I’ll make your brain explode and it will be ugly.”
He stiffened. Naramdaman ko ang takot mula sa kanya dahil alam niyang hindi na siya makakawala pa sa akin.
Noong una ay binalak niyang sundin ang aking sinasabi, not until he thought he can win against me.
Tinangka niya akong sikmuraan gamit ang siko niya pero mabilis ko iyong pinigilan gamit ang palad ko. I throw my gun on the air and catch it by the muzzle and slam the back of the gun at the back of his head, knocking him out.
As much as I want to inflict so much pain and maybe do what I told him earlier—make his brain explode—but he’s a major key to his plan.
Nang masigurado ko na wala nang malay ang lalaki ay mabilis kong isinuot muli ang earpiece ko at agad akong binungangaan ng aking kasama.
“Hindi ka ba nakikinig—”
“I got him,” pagputol ko sa kanyang sinasabi.
“What?” tanong niya, bakas ang pagkagulat.
“Nakuha ko na si Leonardo Esposito.”
Mabilis kong itinali ang kamay ni Leonardo at naghintay ng back-up para kuhanin siya.
Umalis na rin ako roon dahil wala na akong gagawin. Napabuntonghininga ako nang makita ko ang nakakasilaw na sinag ng araw. Hindi ko akalain na makikita ko ito sa buhay ko. Kung hindi dahil sa kanya, malamang hindi na nga.
“Chiara!” Sinugod ako ng aking kasama at alam ko na pagsasabihan niya ako dahil kumilos ako nang mag-isa at hindi na naman sila pinakinggan. Inihahanda ko na ang sarili ko nang may lumapit na isang lalaki sa akin.
Napatingin kami sa kanya at tipid siyang bumati sa akin.
“Chiara,” sambit niya sa pangalan ko.
Mabilis na kumabog ang aking dibdib. Hindi ko inaasahan na naandito ang isang tauhan niya, and as soon as I was done with my work, magpapakita sa akin.
“I am here to pick you up. Pinapasundo ka ni Boss.”
Lalong ginusto ng aking puso ang kumawala sa kanyang kinaroroonan nang marinig ko ang sinabi niya. I have this urge to smile but I don’t let other people see my emotions.
Because my emotions, my body, my soul, my heart, and everything in me… are all for him, and for him alone.
Tumango lang ako. Tumingin ako kay Rocco na siyang kasamahan ko dahil mukhang hindi niya ako mapagsasabihan ngayon.
Tipid akong nagpaalam sa kanya bago sumunod sa tauhan ng aming boss upang malaman kung saan niya ako binabalak dalhin.
Nakatingin ako ngayon sa mataas na building na pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Bakit nga ba ako nagtatanong pa kung nasaan siya sa mga oras na ito? He’s a businessman. Aside from being an underboss of a mafia organization, his family has countless of legal businesses na pinaghahatian nila ng mga kapatid niya.
Itinago ko ang excitement na nararamdaman ko at naglakad sa opisina niya.
Dire-diretso ako. Madalas ako rito kaya kilala na ako ng mga tao. May pagkakataon din ay kapag wala akong ginagawa para sa mafia nila, nagpapanggap akong normal na empleyado niya. Hindi ako umaangal, masaya akong mapaglingkuran ko siya.
After all, I owe him my life.
Kumatok ako at nang bigyan niya ako ng permiso na pumasok ay binuksan ko ang pinto ng kanyang opisina.
Agad nagsalubong ang aming mga mata. May kung anong pagwawala na naman na naramdaman ang aking dibdib nang makita ko siya. Gusto kong tumakbo papalapit sa kanya at yakapin siya, but we don’t have that kind of relationship.
“Chiara…”
Napakagat ako sa aking labi nang tawagin niya ang pangalan ko. I can feel my inside tightening, so I clench my thighs together.
Napangisi siya nang makita niya ang naging reaksyon ko. Sa kanya lang nagiging ganito ang katawan ko…dahil siya lang ang hinahayaan kong magkaroon ng ganitong epekto sa akin.
“Come here.” Sinenyasan niya akong lumapit at walang pagdadalawang-isip akong naglakad papalapit sa kanya.
Bago ako makalapit nang tuluyan ay nakita ko ang pangalan niya sa isang gold plate sa harapan ng table niya. Napangiti ako.
Sylvio Vincentius Montecalvo.
“Sir,” pagtawag ko sa kanya nang makatayo ako sa gilid niya.
Sumandal siya sa backrest ng swivel chair niya as he tilts his head and looks at my direction. His lips slightly twist pero hindi siya ngumiti.
“Is that the right way to address me, Chiara?” Inabot ako nang kanyang kamay at hinaplos ang aking pisngi. I almost lean on his touch and close my eyes, pero mabilis din akong natauhan na hindi ko dapat ipahalata na natutuwa ako sa paghawak niya sa akin.
“Yvo.” Binago ko agad ang pagtawag sa kanya. Right, he doesn’t like it when I address him formally when it’s just the two of us. Mas gusto niya na tinatawag ko siya sa pangalan niya.
Ngumiti si Yvo, but it didn’t reach his eyes. Kahit naman ngumingiti siya, never ko namang nakita na talagang masaya siya. His smiles mean something else. Whenever he smiles, it means chaos and destruction.
“I heard you did a great job during the mission. You got Leonardo?” tanong niya sa akin. Tumango ako sa kanya.
I promised him I would give that man to him, and I just fulfilled my promise.
“Yes,” sagot ko. Still wanting to feel his touch on my burning skin.
“That’s my girl,” sabi niya. May kung anong nagwala sa aking tiyan. “I need that man to destroy the Rizzo family. Masyado nilang gustong sirain ang imahe ng pamilya ko. And although those fake news weren’t doing anything to damage the Montecalvo family, pests are still pests that we need to eradicate. Don’t you agree, cara mia?”
I nod my head in agreement. Kahit anong sabihin niya naman ay sasang-ayunan ko. Kahit sabihin niyang tamang sirain ang mundo, I’m still going to agree with him.
Love is blind, and I am really blinded by it.
“My good girl needs a reward if that’s the case.”
The burning sensation I felt on my skin when he touched me immediately spread to my body when he said those words.
Muli siyang ngumiti nang makita ang ekspresyon ng mukha ko. His dark and wicked smile.
“You must be exhausted. Sit on my desk and part your legs for me, cara mia.” Dinilaan niya ang kanyang ibabang labi na lalong nagpasiklab ng nararamdaman kong init ng katawan.
Ginawa ko ang kanyang sinabi at naupo sa kanyang table, ang aking kaselanan ay nakaharap sa kanya. Pinapanood niya ang bawat pagkilos ko. His eyes are glinting with pure lust.
“Hmm…” Ngumisi siya. “No panties, huh?”
Alam ko na ganito ang mangyayari ngayon dahil ganito kami parati. If I did a great job, he would reward me for it. If not, he will punish me. But no matter what I do, we always end up having s*x. If not every day, almost every day. His s*x drive is crazy, I tell you. Pero mas okay na sa aking ginagamit niya ang katawan ko kaysa ang makita siyang humawak ng ibang babae.
I can see red by just thinking about it. Parang gusto kong ilibing ang kung sino mang babaeng hahawakan ni Yvo.
But do I have the right? Wala.
Hinawakan niya ang hiwa ko at kahit ganoon pa lamang ay nanginig na ang katawan ko. Ipinatong ko ang aking palad sa table niya at tumingala. I savored his touch too much; I almost had my release.
Hinawakan niya ang hita ko at mas ibinuka iyon. Ilang sandali pa, his head disappears between my legs and a shot of electricity jolted in my clit that spread through my body.
“Yvo…” I tried so hard not to touch him, as he doesn’t like being touch. Gusto niya, siya ang may kontrol ng lahat.
He thrust his tongue inside my cunt and lapped my folds until my inside contracted, and I had my orgasm.
Hinahapo ako sa ginawa niya. Itinaas niya ang ulo niya at nagtama ang aming paningin. Nakaawang ang aking labi habang pinagmamasdan siya. Nakita ko ang namamasa niyang labi because of my juices. He licked it all, not wanting to waste anything. My core pulsates, wanting for more.
“Tell me, cara mia, what do you want?” Inilabas-pasok niya ang daliri niya sa akin. Para akong nagdedeliryo dahil sa ginagawa niya.
“You, Yvo…ahh!” Nakawala ang malakas na ungol mula sa akin. “I want you inside me.”
Ngumisi siya at tumayo. Ipoposisyon niya na sana ang sarili niya nang may biglang tumawag sa telepono niya. He groaned.
Sandali niyang pinakinggan ang sinabi ng kung sino man bago iyon ibaba.
“Looks like the main reward has to wait.” Inilapit niya ang kanyang mukka sa may leeg ko at dinilaan ang aking balat. “Let’s continue this tonight, yeah?”
Hindi man dapat ako magtanong kung bakit, ang mga salita ay kusang lumabas sa aking bibig.
“Bakit?”
Tumingin siya sa akin at tinaasan ako ng kilay. Halatang hindi niya nagustuhan ang itinanong ko.
“Terina is here.”
I can feel something sharp just dug in my heart. Sobrang sakit pero hindi ako makaangal.
Inayos ko agad ang sarili ko. Bumukas ang pinto at pumasok ang isang maganda at sopistikadang babae.
Terina Bianchi. The heiress of the Bianchi Family at siya rin ang ipinagkakasundo kay Yvo para mapakasalan. Wala pang pormal na engagement na nagaganap sa pagitan nila kaya masasabi ko na wala pa naman silang ganoong relasyon pero alam ko na roon hahantong ang lahat. After all, once Yvo successfully marry Terina, mapupunta sa kanya ang Bianchi Family. Yvo is that hungry for power.
Sinabi ko ba kanina na kung sino man ang ibang babaeng hahawakan ni Yvo ay maililibing ko? Terina is immune to my curses, dahil siya mismo ang babaeng pinili ni Yvo.
Ouch. There’s a stinging pain in my chest. Kaya bago pa nga ako makagawa nang hindi maganda, nagpaalam na ako kay Yvo. Terina, on the other hand, iniisip niya na empleyado lang ako nito.
Ikinuyom ko ang aking kamay. If only I have a good family background, siguro may karapatan pa akong manatili sa tabi ni Yvo but unfortunately, I am not.
My father was killed by who knows who. My mother, after trying to protect me, had the same fate as my father. Ako lang ang nakaligtas at nakatakas sa mapangit na kapalarang iyon. And I want my revenge and justice to those people who killed them.
Yvo is my savior. Kaya buong-buo kong ibinibigay sa kanya ang lahat-lahat sa akin, dahil siya ang lalaking nagligtas sa akin at nagbigay ng panibagong dahilan para mabuhay. Kung hindi niya ako iniligtas noon, baka ngayon ay sinapit ko rin ang malagim na kapalaran kagaya sa mga magulang ko.
And also, I love that man. No matter how twisted his mind is or how cruel he is towards other people, I will always see him as my savior, and I will love him even if he does things in his corrupted ways.