ตอนที่ 9
1404 Words
จามีลจำได้ว่าตัวเองตื่นตะลึงในวินาทีแรกที่ได้เห็นเรือนร่างอรชรของชมพูนุช แม้จะมีบราเซียร์และกางเกงชั้นในปกปิดเอาไว้อีกสองชิ้น แต่เขาก็สามารถจินตนาการขนาดเต้านมและความอวบอูมของความเป็นหญิงได้ไม่ยากเย็น
เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมีรูปร่างสวยงามแบบนี้มาก่อน ดูผิวเผินแล้วเหมือนชมพูนุชจะอวบอัดเกินไป แต่ไม่ใช่เลย เจ้าหล่อนมีรูปร่างราวกับนาฬิกาทราย เต้านมอวบใหญ่เกินตัว เอวคอดเล็ก สะโพกผายกลมกลึง และบั้นท้ายดินระเบิดที่งอนงามน่าฟัดเป็นที่สุด
พระเจ้า... นี่เขากำลังเผชิญหน้ากับความรู้สึกอะไรกัน ทำไมถึง... ถึงได้รู้สึกร้อนรุ่มจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้ จามีลกัดฟันละสายตาจากเรือนกายสาวขึ้นไปกวาดมองดวงหน้างดงามที่ตอนนี้แดงก่ำราวกับลูกตำลึงสุก และก็พยายามซ่อนความพึงพอใจเอาไว้ให้ลึกที่สุดยามเค้นเสียงลอดไรฟันออกไป
“ลืมตาขึ้น และมองเรา”
ชมพูนุชไม่อาจจะขัดคำสั่งได้ หล่อนจำต้องลืมตาที่ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำตาขึ้นมองเขา และก็พบสายตาหื่นกระหายระคนดูแคลนของจามีลกำลังมองมา
“ตักตวงความสุขจากเราให้มากที่สุดล่ะ เพราะโอกาสทองแบบนี้จะตกถึงมือเจ้าแค่เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น”
ยิ่งฟังเขาพูด หล่อนก็ยิ่งอดสู ทำได้แค่ส่ายหน้าไปมากับคำดูแคลนของชายที่ตัวเองแอบรักมาตลอด
“และพรุ่งนี้เช้า เราก็จะส่งเจ้าไปให้ทหารยามที่ตำหนักของเราจัดการกับเจ้าต่อ”
“ได้โปรด... เมตตาหม่อมฉันด้วยเพคะ หม่อมฉันกลัว...”
หล่อนวิงวอนแต่เขาไม่เมตตา และก็ไม่คิดจะเสียเวลากับผู้หญิงแสนชังอย่างหล่อนอีก ปากหยักสวยที่หล่อนเฝ้าฝันถึงมานานตั้งแต่แรกสาวกระแทกลงมาอย่างไร้ความปรานีจนหล่อนเจ็บระบม
“อื้อ...”
จูบแรกในชีวิตสาวทำไมมันเจ็บปวดแบบนี้ ไม่มีความปรานีในสัมผัสของจามีลเลย เขาทั้งบดทั้งขยี้ ดูดกลืนทุกความอ่อนเดียงสาของหล่อนด้วยความป่าเถื่อน ขบกัดปากอิ่มอย่างเอาแต่ใจ จนปากอิ่มแตกยับเลือดไหลซึม แต่เขาก็ยังไม่หยุดความเหี้ยมโหด ลิ้นสากพยายามที่จะแทรกเข้ามาในอุ้งปากสาว แต่พอหล่อนขัดขืนเม้มปากแน่นด้วยความหวาดกลัว มือใหญ่ของคนใจร้ายก็ลูบต่ำลงไปที่หน้าขาอวบ ก่อนจะขยุ้มเนินอวบอูมอย่างหยาบคาย
“อ๊ะ... อื้อ...”
ชมพูนุชตกใจเผยอปากอุทาน ลิ้นใหญ่ที่รอคอยโอกาสฉกวูบเข้ามาภายในทันควัน จากนั้นก็ไล่ต้อนรัดรึงลิ้นเล็กแสนไร้เดียงสา ดูดกลืนกัดกินอย่างตะกละตะกลามผิดวิสัยของบุรุษผู้สูงศักดิ์ยิ่งนัก
มันไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน ร่างกายของเขา จิตวิญญาณของเขาไม่เคยหลุดจากการควบคุมแบบนี้มาก่อนเลย แต่ครั้งนี้ทุกอย่างมันกลับตาลปัตรไปหมด อุ้งปากสาวของชมพูนุช ผู้หญิงที่เขาตั้งใจจะลงทัณฑ์ให้สาสมกับความร้ายกาจของเจ้าหล่อน แต่กลับกลายเป็นว่าแค่จูบเดียวเท่านั้น ความหอมหวานจากอุ้งปากของเจ้าหล่อน กลับทำให้เขามึนเมาได้อย่างน่าตกใจ
จามีลหลงเตลิดไปในเพลิงสวาทเพียงแค่จูบเดียวจากแม่นางในหน้าหวานเพียงเท่านั้น สติของเขาหลุดลอย ตอนนี้สิ่งเดียวที่วิ่งวนอยู่ในหัวสมองก็คือหล่อน ใช่... หล่อนคนเดียวเท่านั้น
“อืมมมม...”
เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจดังกระหึ่มออกมาจากลำคอแกร่งทันที เมื่อเขาถอนจุมพิตและลากลิ้นสากลิ้มเลียลงมายังซอกคอระหงของแม่สาวน้อยที่นอนตัวสั่นเทาอยู่ใต้ร่าง
“อ๊ะ... เจ็บ... เพคะ... อื้อ...”
คนตัวเล็กสั่นเทายะเยือก เมื่อจามีลไม่ได้จูบเลียเนื้อนุ่มอย่างเดียว แต่เขาขบกัดและดูดมันไปพร้อมๆ กันด้วย ดูดกัดจนเนื้อนุ่มแดงช้ำไปทั้งลำคอ จากนั้นใบหน้าหล่อจัดที่มีหนวดเคราประปรายก็เลื่อนต่ำลงมารุกรานที่เนินอกอวบ
“อ๊ะ... อย่าเพคะ...”
หล่อนอุทานตกใจ เมื่อมือใหญ่สัมผัสกับขอบบราเซียร์ แต่เขาไม่สนใจ เพราะวินาทีต่อมา เต้านมใหญ่เกินตัวก็เปิดเผยแก่ดวงตาคมกริบของจามีล เมื่อเขาโยนบราเซียร์ของหล่อนทิ้งลงไปกับพื้นข้างเตียงนอนกว้าง
“โอ้... ใหญ่มาก...” จามีลเบิกตากว้างมองเต้านมขาวเนียนที่ปลายยอดมีเม็ดอัญมณีสีชมพูระเรื่อแต่งแต้มเอาไว้ด้วยความตื่นตะลึง ราวกับไม่เคยเห็นเต้านมของผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่มันสวยเหลือเกิน ก้อนเนื้อนวลขาวเนียนราวกับน้ำนม แถมยังเต่งตึงน่าขยำคลึงเคล้นด้วยฝ่ามือชายเป็นที่สุด
เขาแข็งชันไปทั้งตัวอย่างที่ไม่ควรจะเป็น ชมพูนุชก็แค่ผู้หญิงแพศยาที่เขากำลังจะลงโทษหล่อน แต่ทำไม... ทำไมหล่อนถึงทำให้เขาเร่าร้อนราวกับถูกไฟป่าเผาได้แบบนี้นะ
“เราจะดูดนมเจ้าแรงๆ จะทำให้เจ้าจดจำวินาทีนี้ไปชั่วชีวิต”
“หม่อมฉัน...” ดวงหน้างามแดงก่ำส่ายไปมา ทั้งอับอายทั้งหวาดกลัวเป็นที่สุด
“เรารู้ว่าเจ้ากำลังดีใจมาก”
หล่อนกำลังจะอ้าปากปฏิเสธตอบว่าไม่ใช่ แต่แล้วก็ต้องอุทานด้วยความตื่นตกใจระคนวาบหวามเมื่อปลายถันงามถูกนิ้วยาวสีแทนของจามีลบี้ขยี้แรงๆ
“อ๊ะ... อื้อ...”
ความหวาดหวั่นยังคงอัดแน่นเต็มอก เนื้อตัวสาวสั่นเทิ้มราวกับลูกนกพลัดตกน้ำ แต่พอฝ่ามือใหญ่กางกว้างออก และทาบทับลงมาบนปทุมถันเต่งตึง และฟอนเฟ้นหนักหน่วงเท่านั้น หล่อนก็หลุดครางออกมาอย่างน่าละอาย ร่างสาวที่อัดแน่นไปด้วยความหวาดกลัวเมื่อครู่นี้ เริ่มร้อนรุ่ม ช่องท้องขมวดเกร็งปวดร้าว ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนทวีความรุนแรงมากขึ้นที่ซอกขา
“อ๊า... อา...”
ยิ่งนิ้วแกร่งเขี่ยคลึงยอดถันดุดันมากขึ้นเท่าไหร่ การควบคุมตัวเองของหล่อนก็ยิ่งลดน้อยถอยลงไปมากเท่านั้น ความร้อนฉ่าโลมเลียตั้งแต่ปลายเส้นผมยันปลายนิ้ว มันร้อนรุ่มจนหล่อนรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำบางอย่างที่ไหลซึมออกมาจากซอกขาอวบ
“อา... อ๊า...”
เขายังคงเดินหน้าคลึงเคล้นเต้าทรวงของหล่อนหนักหน่วงต่อเนื่อง เต้าอวบเต่งตึงถูกฝ่ามือใหญ่ขยี้ขยำป่าเถื่อน ดวงตาคมกริบจับจ้องอย่างดูแคลน ก่อนที่เขาจะเลื่อนสายตาขึ้นมาสบประสานสายตากับดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกของหล่อน
“ถูกใจเจ้าไหมล่ะ”
ชมพูนุชส่ายหน้าแดงก่ำไปมาด้วยความอับอายอดสู กายสาวสั่นเทิ้มด้วยความรู้สึกแสนทรมานที่ไม่เคยประสบมาก่อนในชีวิต ไฟร้อนฉ่าลามเลียอัดแน่นในอุ้งเชิงกราน ยิ่งจามีลฟอนเฟ้นเต้านมอวบหนักหน่วง หล่อนก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความชุ่มฉ่ำที่ซอกขา
นี่หล่อนเป็นอะไรไป ทำไม... ทำไมถึงได้เปียกลื่นแบบนี้ แถมร่างกายก็ส่ายเลื้อยหยุดนิ่งไม่ได้
“อ๊า... อย่า... เพคะ... อา...”
หล่อนอุทานด้วยความตกใจ เมื่อยอดถันที่เคยถูกนิ้วเรียวบี้ขยี้จนบวมเป่งถูกจามีลรวบดึงเข้าไปดูดมในอุ้งปากกระด้างร้อนผ่าว หล่อนตกใจแทบช็อกกับสิ่งที่เขากระทำ แต่ความเสียวกระสันที่ตีตื้นขึ้นมาควบคู่กับความตื่นตกใจมีอำนาจมากกว่า และเพียงแค่เขาตวัดลิ้นเลียยอดทรวงระรัวไม่กี่ครั้ง การต่อต้านที่อ่อนแรงอยู่แล้วของหล่อนก็สลายหายไปในพริบตา มือเล็กที่เพิ่งได้รับอิสรภาพยกขึ้นกุมศีรษะทุยสวยขององค์ รัชทายาทรูปงามเอาไว้ นิ้วเรียวแทรกสอดเข้าไปในกลุ่มเส้นผมหนากดและขยี้ขยำเพื่อระบายความวาบหวาม
“อ๊า... อา... อา...”
หล่อนเกลียดตัวเองที่ส่งเสียงน่ารังเกียจแบบนั้นออกไป ครวญครางเสียงราวกับโสเภณีราคาถูกทุกครั้งที่ยอดถันถูกดูดอมแรงๆ ลิ้นของจามีลช่างแสนวิเศษ ทุกครั้งที่มันตวัดโลมเลียลงบนยอดทรวง ความร้อนฉ่าไร้ที่มาก็สาดซัดเข้าใส่ใจกลางร่างสาวอย่างอำมหิต และมันก็ทำให้หล่อนเริงร่าแอ่นหยัดกายสาวขึ้นรับเรียวลิ้นของเขาอย่างลืมตัว
“อา... อา... อ๊า...”
- Writer
