ง่ายกว่าที่คิด
1259 Words
ตอนที่ 8
ง่ายกว่าที่คิด
“ไอ้สองคนนี้มันสนิทกับเจ้าเควินไม่ใช่เหรอ มันมาตีสนิทไอทำไม”
คีย์ถามไอด้วยความเป็นห่วงและสงสัยทันที แถมน้ำเสียงยังดูเหมือนหวงหน่อยๆ ด้วยซ้ำ ซึ่งไอรินไม่ทันคิดอะไรเพราะพวกเธอไม่เคยพูดจาหวานๆ ใส่กันอยู่แล้ว
“เฮ้ย ลูกค้าลืมเป๋าตังค์หว่ะ เดินไปทางไหนแล้ว”
เสียงเฮียหมงดังลั่นร้านด้วยความตกใจเพราะกระเป๋าหนังราคาท่าทางสูงแถมมีเงินสดอัดแน่นจนกระเป๋าหนาหนัก
เหอะ นี่สินะแผนการของเจ้าทรอยคนน้อง แกล้งลืมกระเป๋าตังแบบหน้าด้านๆ
“ใช่เด็กหล่อสองคนที่ท่าทางจะเป็นแฝดกันรึเปล่าเฮีย”
เสียงเจ๊แก้ว เมียคู่ทุกข์คู่ยากของเฮียหมงร้องถามมาจากหลังรถเข็น
“เออ ตั้งแต่เปิดร้านก็เพิ่งมีลูกค้าสองคนนั้นแหละ ไปไกลแล้วมั้งเนี่ย”
เฮียหมงจำได้แม่นเพราะช่วงนี้กลางเดือนลูกค้าจะบางตาแถมลูกค้าเจ้านี้สั่งทีเดียวสิบถุง ใครจะไม่จำได้ล่ะ
“ไปแจ้งความมั้ยเฮียเดี๋ยวชั้นเฝ้าร้านเอง”
เจ๊แก้วถามผัวด้วยความมั่นใจว่า เฮียหมงจะไม่ยึดเอาของลูกค้าไว้เอง เพราะความดีข้อนี้ทั้งสองคนจึงอยู่กันมานานและเป็นที่รักของลูกค้าแถวนี้
“ของสองคนเมื่อกี๊แน่ะนะเฮีย” เสียงไอรินดังขึ้นหลังเจ้าตัวเดินมาถึงตัวเฮียหมง
“ใช่สิ ไม่งั้นก็เปิดดูด้วยกันนี่แหละ เพื่อความบริสุทธิ์ใจ” เฮียหมงเอ่ยด้วยความมั่นใจ
“เอ้าเปิดเลยเฮียถ้าใช่เดี๋ยวชั้นเอาไปคืนเค้าที่มหาลัย ถ้าไม่ใช่ก็ไปแจ้งความลงบันทึกประจำไว้แบบที่เฮียเคยทำ”
ไอรินเอ่ยเสียงดังเพื่อเรียกสายตาจากคนที่เริ่มเข้ามามุงดู
“ทุกๆ คนครับใครมีมือถือถ่ายไว้ได้เลยนะครับ พวกผมจะเปิดกระเป๋าดูว่าเป็นของใคร และจะตามหาเจ้าของเพื่อคืนให้ โดยไม่หายไปสักบาทเดียว เดี๋ยวพวกเรามาเปิดดูไปพร้อมๆ กัน อย่าลืมถ่ายคลิปไว้เป็นหลักฐานนะครับ”
คีย์ตะโกนเสียงดังเพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน สมัยนี้สื่อโซลเชียลมันแรงจะตายเดี๋ยวเกิดเอาไปคืนแล้วหาว่าเงินหายมันจะไม่คุ้มเอา คีย์เลยใช้วิธีนี้
เมื่อทุกคนร่วมเป็นพยานและเก็บหลักฐานว่าเงินในกระเป๋าที่หนาปึกนั่นมีเงินถึงสามหมื่นบาท และไอรินกับคีย์ก็ยืนยันว่าเป็น นศ.ปี 1 รุ่นเดียวกับตนที่ ม. และจะรับอาสานำไปคืนให้ในวันพรุ่งนี้ หลายคนแชร์คลิปออกไปและยังถามชื่อไอริน ซึ่งดึงดูดสายตามากกว่าคีย์ก็กลายเป็นที่รู้จักในชั่วข้ามคืน
เรียกว่าเป็นไวรัลกันเลยทีเดียว
ตอนเช้าไอรินและคีย์ตามหาเทรย์และทรอยเพื่อคืนกระเป๋า
“เจ้าแฝดนรก นี่กระเป๋าตังของนายป่ะ” ไอรินเรียกสองพี่น้องที่นั่งตัวติดกันอยู่ตรงม้าหินอ่อนในมหาลัย
“โอ้โห กล้าเรียกพวกเราแบบนี้ต่อหน้าธารกำนัลเลยแฮะ ใช่ย่อย” คนน้องเริ่มยิ้มให้กับแผนการลืมกระเป๋าตังของตนเอง
“เอ้า ก็พวกนายภูมิใจนักหนาไม่ใช่หรอกับฉายา เห็นอวดโอ่อยู่” ไอรินตอบหน้าตายพร้อมกับมือที่ยื่นกระเป๋าตังให้
พวกเขานั่งอยู่กันครบ แต่ครั้งนี้มียัยเกรซี่คู่ขาของเจ้าเควินนั่งอยู่ด้วย และอย่างเคย เจ้าเควินเหลือบมองสร้อยข้อมือที่แขนของไอริน เมื่อเห็นว่าเธอยังสวมอยู่เขาก็ยิ้มกริ่ม
“นี่ เทรย์ ทรอย ทำไมไปลืมกระเป๋าตังไว้กับยัยเด็กสลัมนี่ได้ล่ะละ”
เสียงใสของเกรซี่และสีหน้าไม่พอใจของเธอแสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นว่าเจ้าพวกนนี้กำลังเข้าหาไอรินอย่างไร้เหตุผล นางร้ายอย่างเธอก็อดอิจฉาไม่ได้ แถมยังไม่เชื่อว่าสองแฝดทายาทมาเฟียจะไปสุงสิงกับคนแบบยัยนี่
ตอนนี้ทุกคนคงลืมเรื่องกระเป๋าตังกันไปหมด เพราะแต่ละคนมีแต่เรื่องชวนสงสัย ทรอยเจ้าของแผนการจึงเอ่ยเพื่อจบบรรยากาศน่าอึดอัดนี่
“ไอ ขอบใจมากนะ นี่ ฉันให้”
เจ้าหมอนี่ควักเงินออกมาหมดกระเป๋า แล้วมาเรียกเธอห้วนๆ อีก บ้าจริง เงินสำหรับพวกเขามันแค่เศษกระดาษหรือไงนะ ไอมองเงินแล้วน้ำลายไหล แต่คีย์รีบสะกิดเรียกสติพร้อมมองไอรินตาดุ
“นี่ ใครให้มาเรียกสนิทสนมแบบนั้น แล้วเงินฉันก็ไม่เอาด้วย” ไอรินได้สติแล้วพูดตอบ
“ทำไมล่ะ ที่ไอ้เคฟเรียกได้ หรือว่ามันพิเศษกับเธอแค่คนเดียว”
ทรอยไม่ย่อท้อ เพราะเขาเห็นเควินเรียกไออย่างสนิทสนมเลยอยากแหย่ และที่สำคัญคืออยากให้เกรซี่รับรู้และโมโห จะได้ตัดเควินออกจากคู่แข่ง หุหุ อัจฉริยะจริงๆ เจ้าทรอย
“อะ เอ่อ อยากเรียกอะไรก็เรียกละกัน แล้วเงินฉันก็ไม่เอาด้วย คนที่นายควรขอบคุณคือเฮียหมง เจ้าของร้านนู้น”
ไอรินพูดจบก็สะบัดตูดลากคีย์ออกไป ไม่วายตาเหลือบมองเควินที่เขาทำท่าทีไม่สบอารมณ์ออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ทรอยยักคิ้วให้เทรย์เชิงบอกว่า เป็นไงไอ้พี่ชายแผนของเขา ทีนี้ก็จะได้ไปร้านเฮียหมงบ่อยๆ
“งั้นก็เหลือกูคนเดียวดิที่ยังไม่เริ่ม” ซียูบ่นพึมพำกับตัวเองแล้วเริ่มคิดแผน
หลังเลิกคลาส ไอรินออกมาคนสุดท้ายเพราะช่วยอาจารย์เก็บชีท เมื่อถึงตรงประตูหนีไฟแขนเล็กก็ถูกลากเข้าไปในประตูฉุกเฉิน
“อื้อออ∼∼∼”
เธอตกใจและกำลังจะร้องออกมาแต่คนตัวใหญ่ปิดปากเธอไว้แน่น และกลิ่นนี้มันกลิ่นน้ำหอมของเจ้าหมอนั่น
เควิน เธอเงยหน้ามองเขาและพอเห็นว่าใช่เขาจริงๆ เลยยอมสงบลง
“เควิน นายทำอะไรน่ะ”
ไอรินเลิกคิ้วถามคนตัวโตที่กำลังอุ้มเธอขึ้นมานั่งที่ราวบันได ตอนนี้หลังเธอติดอยู่กับผนัง และมีเควินแทรกกลางอยู่ระหว่างขาสองข้างของเธออย่างรวดเร็ว กระโปรงนักศึกษาเลิกขึ้นมาจนเห็นกางเกงในตัวบางได้ชัด
“นะ นี่ เควิน”
“ชู่ว์” เขาชู่ไปที่ปากเธอแล้วช้อนสายตามองเธอที่นั่งอยู่สูงกว่านิดหน่อย
“จะ จะ ทำอะไร” เธอถามเสียงอ่อย อ่อยจนเกือบเป็นกระเส่า
“เปล่า แค่คิดถึง”
เขาพูดแล้วยิ้มหน้าระรื่นเล่นเอาหัวใจของสาวน้อยพองโตไปหมด ไหนจะสร้อยข้อมือ ไหนจะคำพูดจาหวานเลี่ยน หมอนี่กำลังให้ความสนใจเธองั้นหรอ แถวบ้านเธอเขาเรียกกันว่าจีบนะ ยิ่งคิดยิ่งหน้าแดง
หน้าตาและท่าทางที่ดูดี แถมกลิ่นหอมๆ จากตัว นัยน์ตาสีน้ำข้าวที่กำลังมองเธอคู่นั้นชวนให้หวั่นไหวและเคลิบเคลิ้มมาก ไอรินเริ่มคล้อยตาม เมื่อเห็นว่าเธอไม่ต่อต้าน อีกคนก็ใช้สองมือประคองที่เอวกิ่วทันที
จุ๊บบบ
ไวกว่าความคิด ก็เจ้าเควินของเราที่แหละทุกคน เขาเริ่มบดริมฝีปากเข้าหาแม่สาวน้อยอ่อนประสบการณ์ และเธอก็กำลังเคลิ้มเริ่มใช้สองแขนขึ้นมาคล้องคอเขา
หึ
เควินแค่นขำในใจ ง่ายกว่าที่คิดเยอะ ยัยเด็กสลัม
- Writer
