When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Chapter Thirty-one Kinabukasan pagkatapos naming mag-almusal ay nakuha pa naming maligo ulit. After lunch ay pababa na kami. Excited ako dahil pag-uwi ay dederetso kami ng biyahe pauwi da Santa Dominga. Makikita ko na si papa. Hindi mapuknat ang akong ngiti habang nasa biyahe. Obvious na excited ako. "Matulog ka muna, Lucinda." Utos ni governor sa akin. "Mayamaya na, gov." Pero sumandal ako sa braso nito. Nang hindi makontento ay niyakap ko iyon habang nakasandal sa kanya. "Lucinda, hindi kita masasahan bukas sa pagpunta sa ama mo. Pero kailangan mong tandaan na hindi ka lalapit sa kanya. Pagkakatiwalaan kitang masilip siya. Huwag mo sanang sirain iyon." "Opo, gov." Sagot ko rito. "Sasamahan ka ng tauhan ko. Saglit lang kayo roon at uuwi rin kayo agad sa kabilang bayan." "Pa