สองเดือนต่อมา
ณ ไร่ชาไกรณรงค์บนดอยสูงบัวตองเดินตามหลังวินไปเงียบๆ พร้อมกับจดบันทึกสิ่งที่หัวหน้าคนงานหนุ่มอธิบายไปด้วย เธอเคยมาที่ไร่แห่งนี้หลายครั้งแล้วตอนที่ฝึกงาน แต่วันนี้เธอมาเพื่อศึกษาชนิดชาและการดูแลต่างๆ ตามที่เนตรนภาต้องการ เธอเดินตามหลังชายหนุ่มกับคนงานไปตามทางเดินในไร่ชาที่ปลูกเป็นแถวแนวยาวไปเรื่อยๆ จนอยู่ๆ เธอก็เกิดอาการหน้ามืดขึ้นมาจึงหยุดยืนนิ่งแล้วหลับตาลงอยู่กับที่สักพัก ระหว่างนั้นวินก็หันหลังไปเห็นเข้าก็แอบแปลกใจกับท่าทางของบัวเล็กน้อย แต่ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย
บัวตองเริ่มอาการดีขึ้นเธอจึงเดินเข้าไปยืนข้างๆ ชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวเวียนศีรษะเพื่อจดบันทึกทุกอย่างที่หัวหน้าคนงานอธิบาย ยืนไปสักครู่ร่างบางก็มีอาการหน้ามืดขึ้นมาอีกครั้ง เธอจึงวูบล้มลงไปกองกับพื้นจนเกิดเสียงดังทางด้านหลังชายหนุ่ม วินที่กำลังคุยกับหัวหน้าคนงานจึงหันไปมองด้วยความตกใจ
"บ้าจริง! บัว
