หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
เนตรนภาพาบัวตองไปหาตากับยายถึงบ้านที่อยู่นอกเมือง เพื่อจะบอกกล่าวเรื่องที่บัวตองตั้งท้องให้ผู้สูงวัยทั้งสองรับรู้ ระหว่างที่เนตรนภากำลังพูดคุยกับตาแสงยายใจอยู่ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น บัวตองก็เอาแต่นั่งก้มหน้าไม่กล้าสบตากับตาและยายเพราะรู้สึกผิดที่ทำให้ทุกคนผิดหวัง
"มาบัวลูก มาให้ยายกอดหน่อย" ยายใจอ้าแขนรับ
"บัวขอโทษค่ะ ที่ทำให้ยายกับตาผิดหวัง"สวมกอดยายใจร้องไห้สะอึกสะอื้น
"ไม่เป็นไรลูก อย่าโทษตัวเองเลย ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว หนูจะต้องเข้มแข็งรู้ไหมเพื่อลูกในท้อง" ตาแสงลูบศีรษะบัวปลอบโยน
"ค่ะ บัวจะเข้มแข็งและดูแลลูกในท้องให้ดีที่สุด"
"มันต้องอย่างนี้สิหลานยาย" ยายใจยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้บัวตองด้วยความเอ็นดู
"ฉันสัญญาค่ะ ว่าจะดูแลบัวและหลานในท้องให้มีชีวิตที่ดีไม่ให้น้อยหน้าใครเลยค่ะ" เนตรนภาเอ่ยเสียงหนักแน่นจริงจัง
"จ้ะ ได้ยินอย่างนี้เราสอ
