(MEDINA’S POV)
Parang gusto kong maiyak dahil sa sama ng loob ko dahil hindi ako matapos-tapos sa pagbibilang ko ng pera. Ilang oras na akong nakaupo rito sa ibabaw ng kama ngunit nandito pa rin ako.
Tapos nang malapit na akong umabot sa 100 thousands ay saka naman itinutok ni Marquez sa akin ang electric fan kaya muli na naman akong bumaling sa dating bilang ko.
“Bakit kasi bibilangin mo pa ang mga perang iyan? Eh, hindi naman kita dinadaya Medina. Isang milyo talaga iyan, walang labis, walang kulang,” anas ng lalaki sa akin, habang tinutulugan ako nito na magpulot ng pera sa sa ibaba dahil lumipad ito.
Hindi ako nagsalita. Muli ko na lamang na ibinalik sa brown envelope ang mga pera ko at ayaw ko na itong bilangin sapagkat tinatamad na ako. Siguro sa sunod na araw na lang pagbalik ko
