ป๊ะป๋าตัวร้ายกับยัยจุ้นจ้าน

เปิดเรื่อง

นิยายชุด Dangerous Love (รักอันตราย)

ป๊ะป๋าตัวร้ายกับยัยจุ้นจ้าน (โอโซน+หนูบัว) เรื่องที่2 ของ Set นี้ เรื่องราวความรักโรแมนติกของผู้ชายที่แสนดีอย่างโอโซนกับน้องสาวบุญธรรมจอมจุ้นของเขา ซึ่งในเซทนี้ จะมีสตอรี่เรื่องความรักที่แตกต่างกันออกไป ที่เรียกเซทนี้ว่า รักอันตราย ก็เพราะว่าเรื่องราวความรักของหนุ่มๆ เซทนี้จะเกิดขึ้นกับคนใกล้ตัว คนที่ไม่ควรจะรัก เช่น เรื่องแรกของเซท คนนอกหัวใจ เรื่องราวความรักของเพื่อนสนิทที่คนหนึ่งรักมาตลอด แต่อีกคนไม่รู้ใจตัวเอง ส่วนเรื่องที่ 2 ป๊ะป๋าตัวร้ายกับยัยจุ้นจ้าน ก็เป็นเรื่องราวความรักระหว่างพี่ชายกับน้องสาวบุญธรรมถึงแม้จะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆแต่มันก็ดูไม่ดี เซทนี้จะมี 4 เรื่อง ดังต่อไปนี้

1. คนนอกหัวใจ (กันต์+นารา)

2. ป๊ะป่าตัวร้ายกับยัยจุ้นจ้าน (โอโซน+ใบบัว)

3. Secret Love รักลับ (เวกัส+เจ้าขา)

4. หนี้รักแฟนเก่า (คิง+มิริน)

ณ หน้าโรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังแห่งหนึ่งกลางกรุง โอโซนชายหนุ่มหน้าตาดีบุคลิกนิ่งๆกำลังนั่งซังกะตายอยู่ในรถสปอร์ตสีดำคันหรูของเขาแล้วสาเหตุที่เขาต้องมานั่งเซ็งอยู่ที่นี่ ตรงนี้ ก็เพราะว่าคุณหญิงอรแม่ของเขาไหว้วานให้มารับใครคนหนึ่งที่นี่ ซึ่งใครคนหนึ่งที่ว่านั้นไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นน้องสาวบุญธรรมของเขาเองแต่เขาก็ไม่ได้สนิทอะไรกับเธอเท่าไหร่เขารู้แค่ว่าพ่อแม่เขาอุปการะเด็กไว้คนหนึ่งตั้งแต่ตอนที่เด็กคนนั้นอายุได้หกขวบส่วนเขาตอนนั้นอายุ14ปีแล้วตอนนั้นเขาเรียนโรงเรียนประจำเลยไม่ค่อยได้อยู่บ้านก็เลยไม่ค่อยสนิทกับน้องสาวคนนี้

พอเขาเข้ามหาลัยเขาก็ออกมาอยู่คอนโดส่วนน้องสาวคนนี้ก็เข้าโรงเรียนประจำหญิงล้วนมันเลยทำให้เขากับเธอคลาดกันเท่าที่จำได้ครั้งสุดท้ายน้องสาวของเขาคนนี้ตัวขาวๆอ้วนๆถักเปียสองข้างนี้คือภาพจำครั้งสุดท้ายที่เขาจำเธอได้

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

โอโซนที่นั่งเซ็งๆอยู่หันหน้าไปมองกระจกหน้าต่างรถฝั่งข้างคนขับที่มีคนมาเคาะอยู่พอหันไปมองก็เห็นเด็กสาววัยรุ่นน่าตาหน้ารักใส่ชุดนักเรียนมายืนเคาะอยู่

"น้อง...มีอะไรครับ"

เขาลดกระจกลงแล้วถามเด็กสาวออกไปอย่างสุภาพสายตาก็พลางมองดวงตากลมโตขอเธอที่มองมายังเขาอย่างไร้เดียงสา

"พี่ชาย...สวัสดีค่ะ"

"พะ..พี่ชาย"

โอโซนทวนซ้ำคำพูดของเด็กสาวอย่างงงๆตอนที่เธอเรียกเขาแล้วยกมือไหว้เขา

"เธอคือ..!!"

"ใบบัวค่ะพี่ชายเรียกว่าหนูบัวเหมือนคุณพ่อคุณแม่ก็ได้ค่ะ"

"ธะ...เธอคือใบบัวเหรอ"

โอโซนถึงกับนิ่งไปเลยเมื่อได้ยินจากปากคนตรงหน้าว่าเธอคือใครเขาพูดแล้วมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่เลยเธอไม่เหลือเค้าร่างของยัยเด็กตัวอ้วนเลยสักนิดตอนนี้มีแต่เด็กสาววัยรุ่นที่สวยแล้วก็ตัวเล็กน่ารักเท่านั้น

"เอ่อ!!...หนูขึ้นไปได้รึยังคะ"

"อ่อ..อืมขึ้นมาสิ"

โอโซนหลุดออกจากภวังค์ความคิดทันทีที่ถูกใบบัวเอ่ยปากถามออกมาพอเขาบอกอนุญาตใบบัวก็เปิดประตูรถขึ้นมานั่งข้างๆเขาทันที่ก่อนที่จะวางกระเป๋าเป้ที่ใส่เสื้อผ้าของเธอไว้ที่เบาะหลัง

"ของเธอมีแค่นี้เหรอ"

"ค่ะ...อยู่โรงเรียนประจำไม่ค่อยได้แต่งตัวอะไรมากปกติถ้าคุณแม่มารับออกไปเที่ยวคุณแม่ก็จะเตรียมชุดมาให้ค่ะ"

เสียงเจื้อยแจ้วของคนข้างๆพูดตอบเขาออกมาอย่างไม่เคอะเขินถือตัวราวกับว่าเธอสนิทกับเขาซะเหลือเกินทั้งๆที่พึ่งเจอกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานานแต่กลับเป็นเขาซะอีกที่รู้สึกทำตัวไม่ถูกเวลาสาวน้อยคนนี้อยู่ข้างๆ

"แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าคันนี้รถฉัน"

เขาอดที่จะถามไม่ได้เพราะที่เธอมาเคาะประตูรถเขาถูก

"คุณแม่บอกป้ายทะเบียนบอกสีบอกรุ่นรถไว้แล้วค่ะหนูบัวก็เลยรู้ว่ารถคันนี้เป็นของพี่ชาย"

ถึงว่าแม่เขาถึงได้กำชับนักหนาว่าให้เอารถคันนี้มารับที่แท้ก็เพราะแบบนี้นี่เอง

"แล้วม๊าได้บอกเธอไหมว่าเธอต้องไปอยู่คอนโดกับฉันจนกว่าม๊าจะกลับจากฝรั่งเศส"

"บอกค่ะพี่ชายไม่สะดวกรึเปล่าค่ะถ้าไม่สะดวกไปส่งหนูบัวที่บ้านก็ได้ค่ะหนูบัวอยู่ได้"

"ฉันพูดตอนไหนว่าไม่สะดวก"

"แฮ่! ไม่ได้พูดค่ะ"

โอโซนขับรถออกมาสักพักก็รู้สึกเหมือนว่ามีใครมองอยู่ตลอดเวลาเขาเลยหันหน้าไปดูก็เห็นว่ามีดวงตากลมโตคู่นั้นของใบบัวจ้องมองเขาอยู่

"มองอะไรของเธอ"

"มองคนหล่อค่ะพี่ชายหล่อมากๆเลยนะคะ"

โอโซนทำหน้าปลงๆทันทีที่ได้ยินคำพูดนี้ออกจากปากใบบัวคนอะไรชมผู้ชายแบบไม่รู้จักอายบ้างเลยแต่สิ่งที่ทำให้เขาฟังแล้วขัดๆหูก็ไอ้คำที่เธอเรียกเขาว่าพี่ชายนั้นแหละฟังแล้วไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

"เลิกเรียกฉันแบบนี้สักทีได้ไหมพี่ชายๆอยู่ได้เรียกแบบคนปกติเขาไม่เป็นรึไง"

"จะให้เรียกยังไงละคะก็พี่ชายเป็นพี่ชายของหนูบัวจะให้เรียกอย่างอื่นได้ยังไง"

"เธอไม่รู้จักชื่อฉันรึไง"

"โอ๊ะ!! ไม่ได้ค่ะหนูบัวจะเรียกพี่ชายว่าโอโซนเฉยๆไม่ได้เพราะหนูบัวเป็นน้อง"

ฟูว์!!

โอโซนถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายกับความซื่อบื้อของใบบัว

"พี่ โอ โซน หรือว่า พี่ โซน เฉยๆก็ได้มันยากตรงไหนวะ"

โอโซนพูดเน้นๆเพื่อให้ใบบัวฟังแล้วทำความเข้าใจว่าให้เธอเรียกเขาแบบไหนแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือใบบัวทำหน้าเบะออกมาซะอย่างงั้น

"ไม่เอาง่ะ!! หนูบัวไม่อยากเรียกแบบนี้มันธรรมดาไปเอาเป็นว่าไม่ให้หนูบัวเรียกว่าพี่ชายงั้นหนูบัวเรียกว่าป๊ะป๊าก็แล้วกัน...ป๊ะป๊าของหนูบัว อิอิ ป๊ะป๋า ป๊ะป๋า น่ารักจัง"

ใบบัวพูดออกมาแล้วยิ้มอยู่คนเดียวอย่างอารมณ์ดีแต่เธอไม่ได้สังเกตสีหน้าของอีกคนเลยสักนิดที่ตอนนี้คิ้วจะขมวดกันเป็นปมอยู่แล้ว