ป๊ะป๋าตัวร้ายกับยัยจุ้นจ้าน

ยัยเด็กจุ้นจ้าน

"เงียบจัง..หนูบัวขอฟังเพลงนะคะ"

ติ๊ด!!

ไม่ต้องรอฟังเสียงตอบกลับของอีกคนให้เสียเวลาใบบัวที่นั่งดุกๆดิกๆอยู่ก็เอื้อมมือไปกดปุ่มเครื่องเสียงที่คอนโซลรถทันทีทำเอาคนที่หวงรถมากๆอย่างโอโซนหันมามองหน้าใบบัวอย่างเคืองๆที่มาจุ้นจ้านกับรถเขา

"ถ้าคิดจะเสียมารยาทจุ้นจ้านกับของๆคนอื่นเขาแบบนี้เธอไม่ต้องขอฉันก็ได้นะ"

"คนอื่นที่ไหนหนูบัวไม่ได้เห็นป๊ะป๋าเป็นคนอื่นสักหน่อยป๊ะป๋าเป็นพี่ชายเป็นผู้ปกครองของหนูบัวแทนคุณพ่อคุณแม่กันเองได้ค่ะหนูบัวไม่ถือ"

"เธอนี่..แม่งโตมายังไงวะ"

โอโซนสบถออกมาอย่างหัวเสียที่ได้ยินใบบัวพูดแบบนี้ออกมา

"เพลงในรถป๊ะป๋าไม่เห็นสนุกเลยฟังเพลงหนูบัวดีกว่า"

พูดจบใบบัวก็เปิดกระเป๋าเป้ของเธอแล้วหยิบแผ่นซีดีในกระเป๋าออกมา"

ฟืด!!!!

"นี่เธอ..."

"จุๆๆอย่าเสียงดังป๊ะป๋าหนูบัวจะฟังเพลง"

ใบบัวหันมาจุปากใส่โอโซนในตอนที่เขาหันมาตะคอกใส่เธอตาขวางตอนที่เธอถือวิสาสะเอาแผ่นซีดีของเธอใส่ไปที่เครื่องเล่นในรถเขาใบบัวไม่ได้เกรงกลัวต่อสายตาดุๆของโอโซนเลยสักนิดเธอร้องเพลงโยกหัวไปตามจังหวะเพลงของวงไอดอลเกาหลีของเธออย่างอารมณ์ดี

ติ๊ด!!

"ป๊ะป๋า!! ปิดเพลงหนูบัวทำไม"

สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มเปลี่ยนสีหน้าเป็นบูดบึ้งทันทีที่โอโซนปิดเพลงของเธอในตอนที่เธอกำลังร้องเพลงอย่างสนุกสนาน

"หนวกหู เวลาขับรถฉันต้องใช้สมาธิ"

"ป๊ะป๋าไม่มีความเป็นบริ้งเอาซะเลย"

"บริ้งบ้าบริ้งบออะไรของเธอนั่งเงียบๆแล้วก็อย่าซน"

"ชิส์"

ใบบัวจิส์ปากใส่คนตัวโตทันทีเมื่อถูกเขาขัดใจแต่ก็ยอมนั่งเงียบๆตามที่เขาบอกซึ่งมันไม่ใช้นิสัยของเด็กสนุกสนานช่างพูดอย่างเธอเลยสักนิด

"ป๊ะป๋าขา"

"...."

ผ่านไปไม่นานใบบัวที่นั่งเงียบๆเซ็งๆอยู่ก็เรียกโอโซนขึ้นมาแต่เธอก็ไม่ได้สัญญาณอะไรตอบรับจากเขา

"ป๊ะป๋าาา"

"มีอะไร"

ใบบัวตัดสินใจเรียกเขาอีกครั้งแต่ครั้งนี้ทำยิ้มน้อยๆออกมาเมื่อเขาขานรับ

"อีกไกลไหมคะจะถึงคอนโดป๊ะป๋า"

"ทำไม"

"หนูบัวหิว!"

ใบบัวพูดแล้วลูบท้องตัวเองพร้อมกับส่งสายตาอ้อนๆไปให้โอโซนจนโอโซนเองเผลอยิ้มออกมาเบาๆที่ได้เห็นท่าทางไร้เดียงสานี้ของเธอเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเด็กอายุ18 ย่าง 19 แล้วจะใสซื่อไม่มีจริตจะก้านแบบนี้

"หิว!"

"ใช่ค่ะ! หนูบัวหิวมาก"

หลังจากที่ได้ยินคำตอบของใบบัวโอโซนก็เหลือบตาไปมองที่นาฬิกาก็เห็นว่ามันบ่ายโมงกว่าแล้วไม่แปลกที่เด็กวัยกำลังโตอย่างใบบัวจะหิวเพราะมันเลยเวลาอาหารเที่ยงมานานแล้ว

"อยากกินอะไร"

"อะไรก็ได้ค่ะ"

"ไม่มี"

"คะ"

ใบบัวเอียงคอพูดกับโอโซนอย่างงงๆที่ได้ยินเขาพูดคำว่าไม่มีออกมา

"ไม่มีอาหารชื่อว่าอะไรก็ได้ให้เธอกินอยากกินอะไรก็บอกมาไม่งั้นได้กลับไปจบที่น้ำเปล่าที่คอนโดฉันแทน"

"ทำไมป๊ะป๋าไม่ซื้ออะไรใส่ตู้เย็นไว้บ้างคะเวลาหิวจะทำไง"

"ฉันจะทำยังไงมันไม่ใช่เรื่องของเธอ ตอนนี้เธอแค่บอกฉันมาว่าจะกินอะไร"

"อยากกินชูชิค่ะ"

"ก็แค่นี้"

-20นาทีผ่านไป-

ห้าง S.K.Y

"ป๊ะป๋าพาหนูบัวมาทานข้าวที่ห้างเหรอคะ"

"อือ!!กินที่อื่นขี้เกียจหาที่จอดรถ"

ปึก!!

ว่าแล้วโอโซนก็เปิดประตูรถแล้วเดินลงไปก่อนที่ใบบัวจะตามออกไปอีกคน

หมับ!!

"ทำอะไรของเธอ"

โอโซนหันไปมองแล้วถามใบบัวออกมาอย่างตกใจที่อยู่ๆใบบัวที่ลงมาจากรถตามเขามาแล้วคว้ามือเขาไปจับไว้

"ก็จับมือไงคะ"

สาวน้อยเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มแหงนหน้ามองคนตัวโตก่อนที่จะพูดออกมาแล้วส่งยิ้มสดใสให้เขาไปอย่างไม่รู้สึกเขินอายกับการกระทำของตัวเองสักนิดที่ถือวิสาสะจับมือผู้ชายอย่างเขา

"เป็นผู้หญิงบ้าอะไรวะอยู่ๆมาจับมือผู้ชาย"

"ก็หนูบัวกลัวหลงกับป๊ะป๋าไปกันเถอะค่ะหนูบัวหิวแล้ว"

โอโซนได้แต่ฟังแล้วมองการกระทำของใบบัวอย่างปลงๆแต่ก็ยอมให้เธอจับมือแล้วพากันได้เข้าไปในห้างสรพพสินค้าภาพที่หนุ่มหล่อไม่มีที่ติตัวสูงๆขาวๆเดินจับมือกับสาวน้อยตัวเล็กๆน่ารักเรียกรอยยิ้มจากคนที่พบเห็นไปตลอดทางที่เดิน