วังหลวงแคว้นไต้
"ฝ่าบาท เจียเกอนำตัวหญิงนางหนึ่งเข้าพบฝ่าบาท"
ขันที่ประสานมือตรงหน้าใบหน้าตื่นเต้นดีใจฟงหยางเงยหน้าจากกองฎีกา
"ให้เข้ามา"ส่งเสียงดังๆ ออกไปให้ได้ยิน เสี่ยวเจิ้งบีบมือเย็นเฉียบของตัวเอง
"เจียเกอถวายพระพรฝ่าบาท "
"ไหน นำใครมาพบข้า"
ขยับตัวถอยออกไปยืนข้างๆ ให้ฟงหยางเจิ้งได้เห็นใบหน้าของเสี่ยวเจิ้งชัดเจน
ดวงตาสีสนิมเหล็กขมวดเข้าหากัน เสี่ยวเจิ้งน้ำตาปริ่มขอบตาด้วยความดีใจเหมือนกับฟงหยางเจิ้งที่มีสีหน้าทั้งดีใจตื่นตะลึงและประหลาดใจ
“หยงเจิ้ง”
"เสด็จ...พ่อ"
ความทรงจำพรั่งพรูดุจสายน้ำเสี่ยวเจิ้งทรุดกายลงคุกเข่าเมื่อเรื่องราวแต่หนหลังย้อนกลับมาอีกครั้ง
"เอาตัวนางไป ฆ่าแม่แล้วยังเหลือลูกพวกเจ้าก็แค่อ้างว่ายุ่งเรื่องพิธีศพของพระสนมหลิวหลิวจนเผลอทำให้องค์หญิงหายไป"
"แต่ฮองเฮา องค์หญิงเพิ่งจะสามขวบ ฮองเฮาได้โปรดเพคะทรงเมตตาองค์หญิงด้วย"
มือขาวกับวงเล็บยาวเฟือยสีแดงคว้าเข้า
