“ท่านองครักษ์ป้อคุนรีบหนีไปเถิด ตอนนี้ชินอ๋องโค่นบัลลังก์เสียแล้ว”
“ฝ่าบาทเล่าเป็นอย่างไรบ้าง”
คนแรกที่คิดถึงคืออู่อินเฉิง
“ ฝ่าบาทตอนนี้ ถูกท่านอ๋องช่วยไว้ ข้าได้ข่าวว่าชินอ๋องส่งคนคุมตัวท่านกับพระสนมหากขัดขืนฆ่าได้ทันที”
ป้อคุนถอนหายใจแต่ทว่า สีหน้ายังเป็นกังวลไม่น้อย
“เจ้าเองก็หนีไปเสียอาจหนีไปสมทบกับท่านอ๋อง อารักขาฝ่าบาทส่วนข้า จะอารักขาพระสนมฟังข่าวคราวฝ่าบาทไม่แน่เราอาจพบกันในไม่ช้าตอนนี้แยกกันหนีจึงปลอดภัย”
คนที่ภักดีต่ออู่อินเฉิงมีไม่น้อย องครักษ์ผู้นั้นเดิมเคยอยู่ภายใต้การสั่งการของป้อคุน
ป้อคุนเตรียมม้าและอาวุธ ก่อนจะรีบสาวเท้ายาวๆ ไปยังห้องครัวของตำหนักฤดูหนาว เสี่ยวเจิ้งเงยหน้าจากหม้อดินที่กำลังหุงข้าว
“หนี พระสนมเราสองคนต้องหนีแล้ว”
เสี่ยวเจิ้งขมวดคิ้วส่งภาษามือบอกว่าทำไมต้องหนี
“ตอนนี้ ฝ่าบาทถูกคนชั่วโค่นล้มบัลลังก์แล้ว แล้วคนชั่วเหล่านั้นยังสั่งให้คนของเขาจับตัวพ
