Chapter 03: จูบ

1074 Words

“มาคบกันเถอะ” อิทจ้องมองตรงไปในดวงตาของอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกหลากหลาย สัมผัสจากริมฝีปากเนียนนุ่มยังคงตราตรึงอยู่ในความรู้สึกของเขาอย่างยากที่จะลบเลือน ช่างหวานนุ่มละมุนลิ้น หากได้ลิ้มรสอีกสักครั้งคงจะดีไม่น้อยเลยจริงๆ “นุ่มเหลือเกิน” คนเมาเผลอพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เขาขาดสติที่จะยับยั้งชั่งใจแล้วเผลอไผลมองริมฝีปากของสิอย่างลืมตัว “หอมจัง...” ผัวะ!!! โครม!!!! โดยไม่ทันได้ตั้งตัว อิทก็รู้สึกถึงความเจ็บที่บริเวณแก้มด้านขวาเพราะถูกต่อยมาเต็มแรง แล้วทุกอย่างก็ดับวูบไป น็อคในหมัดเดียว...จอดสนิท “เวรเอ๊ย!!!” สิรภพมองร่างของรูมเมทร่วงลงไปกองกับพื้นแล้วสบถออกมาอย่างหัวเสีย เขาเอาปลายเท้าเขี่ยเบาๆ ทว่าฝ่ายกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง แม่ง! ถ้าไม่เมานี่จะกระทืบซ้ำให้จมดินเลย ไอ้เชี้ย! จูบมาได้ไงวะ ขยะแขยง แล้วไหนจะเผลอครางออกไปเมื่อครู่นี้อีก ดีนะที่มันเมา ไม่งั้นตัวเขาก็ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว เผลอเคลิ้มไปกับจูบของมันได้ไงวะ ยี้!! คิดแล้วก็ขนลุก “นอนหน้าประตูไปเถอะ” สิเดินเข้าห้องด้วยความรู้สึกหัวเสีย มือของเขายกเช็ดริมฝีปากแรงๆ อย่างรังเกียจพลางถอดเสื้อนอกทิ้งแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียง ชายหนุ่มพยายามข่มตานอน แต่ไม่ว่าจะพยายามมากเท่าไหร่อาการง่วงนอนก่อนหน้านี้ก็พลันหายไปในพริบตา นี่เรานอนไม่หลับเหรอวะ ไอ้เชี้ยอิท เวรเอ๊ย! ว่าแล้วชายหนุ่มก็ลุกจากเตียงและเดินออกจากห้องแล้วเดินมาหยุดมองคนที่โดนเขาต่อยจนน๊อคกับพื้นพลางถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ สิใช้มือเขี่ยปลุกอีกฝ่ายช้าๆ แต่ไม่ว่าจะปลุกยังไงคนขี้เมาก็ไม่ยอมตื่น “เฮ้อ! แล้วเราจะสนใจมันทำไมวะ” ทว่าสิก็ไม่วายกึ่งลากกึงพยุงรูมเมทขี้เมาเข้าไปยังห้องของตัวเองอย่างทุลักทุเล “ตัวหนักชิบหาย” ตุบ!!! สิทิ้งร่างหนักอึ้งของรูมเมทไว้บนเตียงพลางรู้สึกผิดลึกๆ ที่เห็นรอยแดงคล้ำๆ ที่ใบหน้าของอีกฝ่าย ก่อนจะตัดสินใจไปเปิดตู้เย็นเอาลูกประคบออกมาเพื่อที่จะประคบที่รอยช้ำบนแก้มข้างที่เขาต่อยไปเมื่อครู่ “แม่งเวรกรรมอะไรของกูวะเนี่ย” สิรภพบ่นพึมพำทั้งที่ตาทั้งสองข้างของเขาแทบจะปิดขณะเอาลูกประคบคลึงใบหน้าอีกฝ่ายช้าๆ ด้วยสติที่ใกล้จะหลับอยู่รอมร่อเขาต้องฝืนร่างกายเพื่อมาคอยดูแลคนเมาอีกเหรอเนี่ย… “กี่โมงแล้ววะเนี่ย” ว่าแล้วชายหนุ่มก็เงยหน้ามองนาฬิกาที่แขวนอยู่ในห้อง นาฬิกาบอกเวลาตี 03.54 น. อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้วเหรอวะ เร็วชิบ! ทำไมถึงรู้สึกปวดหัวอย่างบอกไม่ถูก อาการแบบนี้คือนอนไม่พอแน่ๆ เฮ้อ! กว่าสิจะจัดการรูมเมทตัวดีของเขาจนเรียบร้อยก็ปาเข้าไปดึกมากโข และกว่าเขาจะได้นอนก็เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนเพลียชนิดที่ว่าหัวถึงหมอนปุ๊บก็หลับเป็นตายในทันที เวลา 9.30 น. “โอ้ย! เจ็บแก้มชะมัด” อิทธิพัชร์ยกมือขึ้นมากุมแก้มข้างขวาที่ปวดหนึบเบาๆ หลังจากเริ่มรู้สึกตัวเขาก็พบว่าตัวเองรู้สึกเจ็บบริเวณแก้มโดยไม่ทราบสาเหตุ “ทำไมเจ็บจังวะ” ชายหนุ่มค่อยๆ เหม่อมองไปรอบๆ บริเวณห้องนอนที่ปิดผ้าม่านไว้สนิทแต่ก็ยังพอมีแสงแดดอ่อนๆ ลอดผ่านม่านเข้ามา ร่างสูงลุกขึ้นนั่งช้าๆ ก่อนที่สายตาของเขาจะหยุดลงที่ก้อนผ้ากลมๆ ข้างที่นอน “ลูกประคบ?” มือหนาหยิบมันขึ้นมามองอย่างไม่แน่ใจ เท่าที่เขาจำได้เมื่อคืนไปนั่งดื่มกับพวกเพื่อนๆ ที่ผับ แล้วเขากลับมาได้ยังไง? จู่ๆ ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ไหลเข้ามาในหัวสมองของอิทจนชายหนุ่มแทบไม่ทันได้ตั้งตัว มาคบกันเถอะ... หอม...นุ่ม ผัวะ!!! แล้วเขาก็หมดสติไป “เวรแล้วไหมล่ะ” พอนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อิทก็ถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับอย่างหงุดหงิด นี่เมื่อคืนเราเผลอทำเรื่องน่าอายออกไปโดยไม่รู้ตัวเลยเหรอเนี่ย พอมารู้ตัวตอนนี้ก็แทบอยากจะเอาหัวโขกกับผนังให้ตายๆ ไปซะ นี่เราบ้าไปแล้วเหรอวะ อยากจะบ้าตาย ตูทำอะไรลงไปวะเนี่ย... “นี่เราทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย” อ๊ากกก! กูอยากจะบ้าตาย ทำไปได้ยังไงวะอิท มึงนี่เมาจนขาดสติไปแล้วใช่ไหม อ๊ากกกก! ตายตอนนี้ทันไหม? จูบกับผู้ชาย แค่คิดก็อยากจะอ้วกแล้ว ชายหนุ่มทึ้งผมตัวเองด้วยความกลัดกลุ้ม ในใจคิดอยากจะโยนความผิดให้กับเหล้าและผองเพื่อนตัวการที่ทำให้เขามีความคิดบ้าๆ แบบนั้น เขาทำเรื่องเลวร้ายที่ไม่น่าให้อภัยจริงๆ นั่นแหละ อ๊ากกก! แถมยังขอคบกับสิด้วยเหรอวะเนี่ย ให้ตายสิโรบิ้น ทำไปได้ยังไงวะโรบินฮูด “เชี้ย! คราวหน้ากูจะไม่ดื่มอีกแล้ว เวรเอ้ย!” เวร! เชี้ย! ระกำ! ละมุด! “โคตรไม่ดีต่อใจเลยจริงๆ สัส!” ริมระเบียงห้อง… น้ำจากฝักบัวรดน้ำค่อยๆ ปล่อยน้ำให้รดลงไปยังกระถางต้นไม้เล็กๆ ที่อยู่บนระเบียง วันนี้ใบไม้สีเขียวดูสะท้อนรับกับแสงแดด มองดูแล้วก็ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก สิรภพคลี่ยิ้มน้อยๆ ขณะที่เลื่อนบัวรดน้ำไปรดที่ต้นไม้กระถางถัดไป เสียงน้ำที่กระทบกับใบไม้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสงบ “โตไวๆ นะ” สิพูดกับต้นไม้อย่างมีความสุขก่อนจะหาวออกมาช้าๆ ใต้ตาของชายหนุ่มดำคล้ำราวกับหมีแพนด้า ผลพวงจากการนอนไม่ถึง 4 ชม. ทำให้วันนี้เขารู้สึกเซื่องซึมกว่าทุกวัน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more