Papa's Boy [M2M]

Chapter 33

Bawat araw na lumipas mula noong gabing iyon ay tila isang panaginip lamang. Maaga nang umuuwi si Papa, ako ang nagluluto ng aming ulam tuwing hapunan, sabay kaming kumakain, at bago matulog ay pinapaligaya namin ang isa’t-isa.

Literal na inasawa na ako ng aking ama. Dati ay pinapangarap ko lamang ito. Ngayon ay natupad na. Totoo nga talagang may milagro. At maswerte ako dahil isa ako sa biniyayaan niyon.

Ilang araw na lang ay magaganap na ang aming pagtatapos. Sa wakas ay ga-graduate na rin ako ng high school. Wala pa rin akong maisip na kursong nais kunin sa kolehiyo. Pero minsan ay sumasagi sa isip ko ang kursong HRM. Mahal na mahal ko kasi ang pagluluto kahit hindi naman talaga ako ganoon kagaling pagdating dito. Gusto ko lamang mapalawak ang kaalaman ko sa larangang iyon. Pangarap ko rin kasing magtrabaho sa isang cruise ship. Ngunit minsan talaga ay napanghihinaan ako ng loob kaya hindi ako makapagdesisyon nang tuluyan kung iyon nga ba ang nais kong kunin. Balak ko ring kumuha ng kahit anong Medical Science course upang makapasok sa med school at tuparin ang pangarap ko mula pa noong bata ako - ang maging isang doktor. Ngunit alam kong malabo iyong mangyari. Hindi naman ako ganoon katalino.

Samantalang ang mga loko-loko kong tropa ay nakapili na kaagad ng kani-kanilang nais kunin na kurso. Si Miko ay desidido na sa Criminology. Palibhasa’y noong maliit pa lamang kami ay pangarap na talaga nitong maging isang pulis. Si Chester naman ay kukuha raw ng Fine Arts. Si Trevor at Ethan ay kapwa gustong kumuha ng Architecture. Buti pa silang lahat ay sigurado na sa daang nais nilang tahakin. Samantalang ako, mukhang walang plano sa buhay.

*Riiiinnggg…*

Napatingin ako sa tumunog kong cellphone. Speak of the devil, tumatawag si Miko.

“Kailangan mo?” Mataray kong bungad rito.

[Suplado mo talaga, eh, noh? Gusto lang sana kitang yayain kumain sa labas. Alam mo na, malapit na graduation at ibig sabihin ay matatapos na ang high school days natin.]

“Oh, tapos?”

[Wala, kakain lang naman tayo. Magiging memories na lamang ito in the future kaya gusto kong maging memorable ang mga huling araw natin sa high school.]

“Ayoko nga.” Pagpapatuloy ko sa pagbibiro dito.

[Alam mo, tangina mo.]

“Ahahahaha. Oo na. Magbibihis na. Ako ba pupunta diyan sa bahay n’yo o ikaw ang pupunta rito?”

[Hulaan mo.]

“Gago ka ba?!”

[Hahahaha. Ako na pupunta diyan.]

“O s’ya, sige. Ibababa ko na ‘to nang makapagbihis na ako.”

[Gege. Bye.]

Ibinaba ko na ang cellphone ko at tumayo upang magtungo sa aking kwarto. Kahit kelan talaga ay napaka-cheesy nitong best friend ko. Alam ko namang gusto n’ya lang akong makita at maka-date kaya s’ya nagyaya. May nalalaman pa s’yang pakain sa labas. Napa-bungisngis ako sa aking naisip.

Nag-ayos na ako ng aking sarili. Kulay dark green na long sleeves ang aking suot at puting pantalon na ipinares ko sa pulang Converse shoes. Oo na, nagmukha akong Christmas decoration. Pero ang cool ko naman tignan.

Isinuot ko na ang aking maliit na shoulder bag at napaupo sa sala at ni-message si Miko upang tanungin kung nasaan na ito. Mukhang offline ang mokong dahil hindi man lang ako sin-een. Kaya naman ay naglaro na lang muna ako ng games habang hinihintay s’ya.

Ilang saglit pa ay may kumatok na sa labas ng pintuan. Kaagad akong napatayo at napatingin sa sarili sa salamin bago lumapit sa may pinto.

Pagbukas ko ay kaagad na bumungad si Miko. Suot ang puting oversized na tshirt at itim na jogger pants at Fila shoes na kulay puti.

Napansin kong napatingin din s’ya sa outfit ko.

“Merry Christmas!” Sambit nito sabay tawa.

Kaagad ko naman s’yang binatukan.

“Nakakatawa ‘yon?”

Napatalikod ako sabay crossarms.

“Huy, teka lang naman. Joke lang, ano ba..” Panunuyo nito sa akin.

“Eh kasi naman, eh! Bakit ba kapag may nakasuot ng kulay red at green na ipinares ay Christmas kaagad ang naiisip?!”

“Joke lang kasi. Ang cute mo kaya ngayon. Bagay sa ‘yo.” Banggit nito bilang pambawi.

Pinigilan kong mapangiti. Kailangan kong panatilihin ang pagmamaldita mode ko.

“Tse! Talaga ba?” Sabi ko sa medyo mahinang tono.

“Oo nga. Pramis.” Sagot n’ya naman sabay taas ng kamay. Shuks, ang pogi talaga nitong bespren ko!

“K-kung ganun, ano pang hinihintay natin? Tara na.”

Lumabas na ako ng bahay at sumunod naman ito.

Ikinandado ko muna ang pinto bago kami tuluyang umalis. Nasa trabaho pa kasi si Papa at hapon na ito uuwi. Mayroon naman itong duplicate key kaya kahit umuwi ito nang wala ako ay mabubuksan n’ya pa rin ang bahay.

Sumakay na kami ng taxi patungo sa sinabing lugar ni Miko kung saan masarap daw ang menu.

Habang nasa loob ng sasakyan ay tumatango-tango lamang ako sa kanya tuwing may itatanong s’ya. Hindi ko pa rin s’ya pinapansin kahit ilang beses n’ya akong binalak na kausapin. Bahala siya sa buhay n’ya. Merry Christmas pala, ah.

“Justin naman. Kaya nga kita niyaya para makapag-usap tayo tapos ‘di mo ako papansinin?” Bigla nitong nasabi sa nagpapaawang tono.

Napatingin ako rito at sa driver ng taxi na kasalukuyang nakatingin sa amin mula sa rearview mirror ng kotse.

Kaagad ko s’yang tinapik nang mahina sa braso.

“Ano bang ginagawa mo, nakakahiya tuloy sa driver.” Mariin kong bulong sa kanya habang nakakunot ang noo.

“Mga kabataan nga naman ngayon. Ke simpleng mga bagay-bagay, kaagad na pinag-aawayan.” Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabing iyon ng taxi driver.

“P-po?” Ang nabanggit ko na lamang at ibinaling ang atensyon dito.

“Mag-usap kayo nang maayos at ayusin ang hindi pagkakaintindihan nang hindi na lumala pa.” Muli nitong hirit.

“H-hindi po kami nag-aaway!” Ang mabilis ko namang tugon. Baka kasi iniisip nito na mayroon kaming alitan ni Miko. Binibiro ko lang naman ito.

“Alam ko naman. Ano nga bang tawag d’yan... Ah! LQ! O Lover’s Quarrel. Huwag na kayong mag-away. Bagay pa naman kayong dalawa.” Banggit ng driver habang nakangiti.

LQ... LQ?! Kung ganon, napagkamalan yata kami nitong...

“Naku, hindi ko po s’ya-mmhm..”

Mabilis pa sa alas kwatro na tinakpan ni Miko ang aking bibig.

“Maraming salamat po sa payo, maning. Pagpasensyahan niyo na itong babyloves ko at madalas talaga ‘tong toyoin.” Pagsisinungaling ng unggoy sabay ngiti nang malapad sa driver.

“Pansin ko nga. S’ya, sana sundin ninyo ang payo ko. Mga bata pa kayo at marami pa kayong mararanasang pagsubok bago mapatunayan ang inyong pagmamahalan.” Huling habilin ng taxi driver at tumigil na kami sa aming destinasyon.

Tinanggal ko ang kamay ni Miko sa aking bibig at tinitigan ito nang masama.

“Maraming salamat po ulit. Ito po ang bayad namin. Keep the change na po. Sobrang natuwa ako sa payo ninyo, eh. Hehe.” anang mokong sabay abot ng pera sa taxi driver nang makalabas na kami ng kotse.

“Bueno, nawa’y mag-enjoy kayo sa inyong date. S’ya, mauna na ako.”

Pinaandar na ng driver ang taxi palayo. Nakatingin pa rin ako nang masama sa bakulaw na nasa tabi ko.

“At sinong nagsabing baby mo ako?!” Asik ko rito.

“Bakit, hindi ba? ‘Wag na ikaw tampo, Baby...” Sagot naman nito sabay aktong bini-baby ako.

Pinilit kong hindi matawa. Mukha kasi siyang tanga ngayon.

“Siraulo ka talaga. Saan na ba iyang sinasabi mong may masarap na menu na restaurant at ako’y gutom na.” Pag-iiba ko na lang ng usapan.

“D’yan sa likod mo.” Turo nito sa aking bandang likuran gamit ang kanyang nguso.

Kaagad akong napalingon at nakita ang isang magandang restaurant. Mukhang maganda nga ang ambiance at medyo eleganteng tignan.

“Tara na. Pasok na tayo.”

Sandali akong napatigil sa paghinga nang bigla na lamang nitong hinawakan ang aking kamay at hinila ako papasok sa loob.

Hindi ko na nagawa pang magprotesta dahil sa sobrang gulat.

“Good morning po. A table for two?” Salubong ng waitress at lumapit sa amin pagpasok na pagpasok pa lamang namin ng restaurant.

“Yes, please.” Sagot naman ni Miko rito.

“Please come this way po.”

Sinundan namin ang babae at dinala kami nito patungo sa isang spot na pandalawahan lamang.

“This is a special table exclusively for couples. Please take a seat po and I’ll take your orders.”

T-teka lang... Couples!? Marahas akong napatingin kay Miko na abot-tenga ang mga ngiti sa waitress.

“Thank you. Let’s take a seat, babe.” Banggit ng mokong at hinila pa ang upuan ko na akala mo'y isang gentleman na boyfriend.

Wala na akong ibang nagawa kundi ang umupo na lamang. Umupo na rin ito sa tapat ko at kinuha ang menu list na nakapatong sa mesa.

“Hmm... Babe, what do you like to order?” Sambit nito habang nakangising napatingin sa akin.

Nakatingin pa rin ako rito nang masama. Tinotohanan talaga nito ang maling akala nung taxi driver kanina.

Wala akong ibang nagawa kundi ang sakyan na lamang ito sa kanyang trip upang hindi rin kami mapahiya sa harapan ng waitress.

Dahan-dahan akong napangiti at kinuha ang hawak nitong listahan ng menu.

Pinagmasdan ko ang mga nasa listahan. Pumili na lamang ako ng kahit ano kahit hindi ko alam kung ano ang hitsura o lasa ng mga nakasulat doon. Ang importante ay matapos na ang kahibangang ito.

“Um, Veg Club Sandwich and Hot Brownie with Ice Cream.” Banggit ko sa naghihintay na waitress.

“How about your drinks po?” Anito habang sinusulat ang aking order sa hawak nitong maliit na board.

“Ah... Lemon Iced Tea.” Binasa ko na lamang ang una kong nabasa sa menu upang umalis na ang babae at matapos na ang paghihirap ko.

“Lemon Iced Tea! How about yours, Sir?” Baling nito kay Miko.

“I would also like his order.” Sagot naman ng mokong na halos umabot na sa magkabilaang tenga ang mga ngiti.

“2 Veg Club Sandwich, 2 Hot Brownie with Ice Cream, and 2 Lemon Iced Tea. Thank you, Sirs. Please wait for a moment while we take your orders.” Paalam ng babae at umalis na. Sa wakas!

Nang makalayo na ito ay muli akong napatingin ng masama sa kasama ko na kaagad namang nag-iwas ng tingin.

“Lakas din ng trip mo, eh, no?” Panimula ko rito.

Muli itong napatingin sa akin sabay kamot sa batok.

“Ayos ba acting ko? Hehe.” Anito sabay ngiti nang pilit.

“Gusto mo sapakin kita?”

“Joke lang naman. Trip ko lang kasi na magpanggap na jowa mo kung anong magiging reaksyon mo. Hehe.”

“Oh, ngayon alam mo nang hindi ako natuwa. Pasalamat ka na lang talaga at mabait ako. Kung hindi ay pinahiya na kita dun sa taxi driver at sa waitress at sinabi sa kanila ang totoo na walang tayo.” Sabay irap ko rito.

“Pero aminin mo, nagustuhan mo, noh?” Nasamid ko ang aking laway dahil sa sinabi nito.

“L-luh.. Raulo ka! Aba’y ang kapal naman pala natin.” Bigla kong naibulalas nang hindi tumitingin sa kanyang gawi.

“Sus. Pasimple ka pa. Alam ko na mga galawang ganyan. Kunwari hindi nagustuhan pero deep inside, eh kilig na kilig na.” Proud na proud pa nitong bigkas.

“Gusto mo layasan kita?” Sabay atras ko dahilan upang tumunog ang upuan.

Kaagad niya namang hinawakan ang kamay ko na mabilis ko ring binawi.

“Huy, joke lang naman. Ito naman hindi na mabiro. Joke lang kasi. Napaka-bugnutin mo talaga.”

Inirapan ko ulit ito.

“Umayos ka.” Pagbabanta ko nang hindi pa rin tumitingin sa kanyang gawi.

“Sorry.” Sabay pout ng bakulaw.

“Sa susunod pag-pinagtripan mo ulit ako ng ganto, hindi na talaga kita sasamahan kahit saan.”

“Hays. Hindi ko na talaga alam kung bakit napaka-bugnutin mo na pagdating sa ‘kin. May ginawa ba akong masama? Sabihin mo at babawi ako.”

Nanatili lamang akong tahimik.

Bakit nga ba? Napansin ko ring ang dali kong mairita kay Miko sa hindi ko alam na kadahilanan. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa pakikipag-orgy nito kina Chester o dahil sa pagtupad ko sa kanyang hiling na makatalik ako noong isang buwan.

“Sorry na talaga. Huwag mo na akong awayin, please. Mag-usap tayo nang maayos. Pwede?” Muli nitong sambit.

Nakaramdam ako ng awa rito. Mukha itong isang toddler na pilit nakikipagkaibigan pero hindi pinapansin.

“Oo na. Sorry din. Basta huwag mo nang uulitin ‘yun, ah. Hindi ako marunong um-acting na may jowa. Hindi ako sanay kaya huwag ako ang pagtripan mo.”

“Opo.” Sagot naman nito na tila isang batang masunurin.

Napatawa ako dahil sa kanyang tinuran. Ba’t ba ito nagpapa-cute? Hindi bagay. Pero bakit pa rin kaya ako napangiti? Siguro dahil cute nga talaga s’ya.

“Muntanga ka talaga.” Ang nasambit ko na lamang sabay tawa.

Maya-maya ay dumating na rin ang orders namin. Sabay kaming kumain at nag-usap nang naaayon sa gusto n’ya - maayos na pag-uusap. Mas naging komportable na akong makipag-usap sa kanya ngayong ibinaba na nito ang pag-aakto bilang kasintahan ko.

Kahit na ilang beses ko pang i-deny rito na nairita ako sa ginawa niyang pagpapanggap na boyfriend ko ay hindi ko maipagkakailang medyo nagustuhan ko rin iyon. Lalo na tuwing tinatawag ako nito sa aming pekeng endearment. Siguro dahil hindi naman sa akin iyon nagagawa ni Papa sa mga pampublikong lugar katulad ng ganito.

Alam ko sa sarili kong wala na akong ibang nararamdaman para kay Miko bukod sa pagmamahal na parang kapatid. Pero bakit mukhang kinikilig ako sa kanya kanina? Sabagay, sino ba naman ang hindi kikiligin sa katulad ni Miko na bukod sa gwapo na at mabait ay masaya pang kasama.

Pero hindi ko na pagtutuunan iyon ng pansin. Ang importante sa akin ngayon ay mayroon kaming magandang relasyon bilang matalik na magkaibigan. At masaya ako tuwing kapiling ko s'ya.