ตอนที่ 1

694 Words
พริมา กิ่งแก้ว เกิดในครอบครัวที่ยากจนข้นแค้น ชีวิตของหล่อนปากกัดตีนถีบมาตั้งแต่เล็ก ในครอบครัวของหล่อนมีด้วยการห้าชีวิต แม่ พ่อ น้องสาวสองคน และยายอายุแปดสิบกว่า ครอบครัวของหล่อนรับจ้างทำงานหาเช้ากินค่ำ ไม่เคยมีเงินเหลือเก็บ หากวันไหนไม่มีงาน ท้องของคนในบ้านก็จะต้องร้องหิวโหย ทุกวันผ่านพ้นไปอย่างยากลำบาก แต่หล่อนก็ไม่เคยท้อแท้ แม้จะเหน็ดเหนื่อยแต่ก็ลุกขึ้นยืนได้ใหม่เสมอเมื่อคิดถึงคนในครอบครัว แต่ความทุกข์ใหญ่ยิ่งที่เดินทางมาเยือนครอบครัวของหล่อนในยามนี้ มันหนักหนาสาหัสเหลือเกิน หล่อนไม่อาจจะเข้มแข็งได้อย่างที่ใจต้องการ “น้องหนู... เป็นเนื้องอกในสมองเหรอคะ” หล่อนทวนคำพูดของหมอซ้ำแล้วซ้ำเล่า น้ำตาจากไหนหนักไม่รู้ไหลพรากออกมาอาบแก้ม “ต้องรีบผ่าตัดโดยเร็วที่สุด” คำพูดของคุณหมอตอกย้ำให้หล่อนรับรู้ว่าสิ่งที่ได้ยินมันคือความจริง “เร็วที่สุดนี่คือ...” “ถ้าผ่าตัดวันนี้ได้ก็ควรทำครับ” “แต่... หนูคงมีเงินไม่พอ” สีหน้าของคุณหมอเต็มไปด้วยความเห็นใจหล่อน “งั้นหมอจะเขียนใบส่งตัวไปให้โรงพยาบาลที่น้องสาวของหนูมีสิทธิ์รักษานะ” คนฟังน้ำตาร่วง หัวใจหล่นลงไปกระแทกกับพื้นจนเจ็บระบม โรงพยาบาลรัฐ... ต้องรอคิวถึงเมื่อไหร่กัน น้องสาวของหล่อนถึงจะได้ผ่าตัด “ขอบคุณค่ะคุณหมอ” คุณหมอวัยกลางคนแต่หน้าตายังอ่อนเยาว์มากยิ้มให้อย่างมีเมตตา “แต่ยังไงซะ น้องสาวของหนูก็ต้องรีบผ่าตัดนะ” หล่อนทำได้แค่เพียงพยักหน้ารับเท่านั้น หยาดน้ำตายังคงไหลกลิ้งลงมาตามพวงแก้ม มือเล็กยกขึ้นประกบกันแล้วไหว้คู่สนทนา “ขอบคุณคุณหมออีกครั้งค่ะ” “เดี๋ยวหมอเขียนใบส่งตัวเสร็จแล้วจะให้พยาบาลเอาไปให้นะครับ” “ค่ะ ขอบคุณค่ะ” หล่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเดินตามหลังนางพยาบาลออกไปจากห้องฟังผล ระหว่างทางเดินก็เต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ “นั่งรอตรงนี้นะคะ เดี๋ยวพยาบาลจะเตรียมเอกสารให้ค่ะ” “ขอบคุณค่ะ คุณพยาบาล” หล่อนยกมือไหว้นางพยาบาลหน้าตาใจดี ก่อนจะรีบเดินไปหาแม่ที่นั่งรออยู่บนเก้าอี้ “เป็นยังไงบ้างพิม” แม่ของหล่อนเอ่ยถามทันที เมื่อเห็นหล่อน สีหน้าของท่านเต็มไปด้วยความเป็นกังวล ซึ่งหล่อนไม่อยากเห็นอาการแบบนี้ของแม่เลย พริมาฝืนยิ้มบางๆ ซ่อนความเศร้าหมองเอาไว้แต่เพียงในอกอย่างยากลำบาก “กิ่งเป็นเนื้องอกในสมองน่ะแม่” แม่ของหล่อนได้ยินก็หน้าซีดเผือด “เนื้องอกในสมอง?” “ใช่จ้ะ แต่มันไม่มีอันตรายอะไรมากหรอกแม่ แค่ผ่าตัดก็หายแล้ว” แม่ของหล่อนร้องไห้ออกมา หล่อนรีบคว้ามือแม่มาบีบเอาไว้ “แค่ผ่าตัด กิ่งก็จะหายแล้วแม่” “แต่เราไม่มีเงิน แค่มาตรวจที่โรงพยาบาลเอกชนนี่ก็ปาเข้าไปหลายหมื่นแล้ว แถมเงินเก็บของแกก็หมดแล้วด้วย แม่... แม่กลัว” หล่อนฝืนยิ้ม กล้ำกลืนความเศร้าหมองลงไปในอกด้วยความยากลำบาก “คุณหมอจะเขียนใบส่งตัวให้กิ่งจ้ะแม่ เราจะพากิ่งไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลรัฐ” “แกก็รู้นี่ว่าโรงพยาบาลรัฐต้องรอคิวนานแค่ไหน” ใช่ หล่อนรู้ แต่มันก็ต้องลองเสี่ยง “แม่ไม่ต้องเป็นกังวลนะ ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง” น้ำตาของแม่ทำให้หล่อนทุกข์ทรมานเหลือเกิน หากมีพรวิเศษสักข้อ หล่อนก็จะขอแค่เพียงความสุขของคนในครอบครัวเท่านั้น “กิ่งจะต้องหายแม่” แม่ของหล่อนไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก นอกจากนั่งร้องไห้เงียบๆ “แม่จ๋า เดี๋ยวฉันขอตัวไปห้องน้ำแปบนะจ๊ะ เดี๋ยวมาจ้ะ” พอแม่อนุญาตหล่อนก็รีบลุกขึ้นและเดินจากไปทันที น้ำตาไหลพรากออกมา เมื่อเดินออกมาไกลแล้ว หล่อนเสียใจและหวาดกลัวเหลือเกิน กลัวว่าน้องสาวจะจากไป “พี่จะต้องทำทุกอย่าง... เพื่อช่วยกิ่ง...”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD