ตอนที่ 6
1422 Words
แสงของพระอาทิตย์ยามเช้าส่องลอดผ่านกระจกเข้ามาในห้องที่มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนอนกอดกันอยู่บนเตียง
ไทเกอร์ลืมตาตื่นขึ้นก็รีบหันมามองคนในอ้อมกอดที่ยังหลับอยู่ อุณหภูมิในร่างกายของพริกขิงตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว เหลือแต่เพียงไข้อ่อนๆ ถ้าเมื่อคืนเขาไม่กลับมาก่อน หญิงสาวก็คงจะต้องเป็นไข้หนักกว่านี้แน่
"อื้ออออออ"เสียงของพริกขิงดังขึ้นเมื่อรู้สึกอึดอัดเพราะถูกกอดไว้ แต่ก็ไม่ยอมที่จะลืมตาตื่นขึ้นมา
"พริกขิง เมื่อคืนได้ให้ป้าแจ่มเช็ดตัวให้หรือเปล่า" ไทเกอร์ถามออกไป พลางกอดหญิงสาวให้แน่นขึ้น
"เมื่อคืนหรอ อาบน้ำอ่ะ เหนียวตัวจะตายไป"พริกขิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงงัวเงียบวกกับยังง่วงอยู่ ทำให้ตอบออกไปโดยไม่ทันนึกอะไร
"พริกขิง! มันน่าลงโทษซะให้เข็ดนะ เด็กดื้อแบบเธอเนี้ย"ไทเกอร์กระซิบที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว ทำเอาคนที่งัวเงียอยู่ถึงขั้นลืมตาตื่นขึ้นมาทันที
"นะ..นี่เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่" พริกขิงถามออกไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เมื่อกี้เธอเผลอสารภาพความจริงออกไปแล้ว คราวนี้เธอไม่รอดแน่
"ตั้งแต่เมื่อคืนถ้าพี่ไม่เข้ามา เช้าวันนี้เธอได้ไปอยู่โรงพยาบาลแน่ๆ"
"ปล่อยได้แล้ว ปล่อยเลยนะ"
"นอนอยู่เฉยๆ เดี๋ยวไปตามป้าแจ่มกับน้ำใสมาเช็ดตัวให้ อย่าลุกล่ะ" ไทเกอร์ออกคำสั่งก่อนจะเดินออกไป พริกขิงก็ยอมนอนอยู่บนเตียงเฉยๆแต่โดยดี ถ้าขัดคำสั่งของเขาไปมากกว่านี้ มีหวังเธอโดนหนักแน่
ไม่นานนักป้าแจ่มกับน้ำใสก็เข้ามาจัดการเช็ดตัวให้เธอจนเรียบร้อย ส่วนไทเกอร์ก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องของตัวเอง
"เดี๋ยวป้าลงไปตักข้าวต้มมาให้นะคะ ยัยน้ำอยู่นี่กับคุณหนูไปนะ"แจ่มจันทร์บอกเธอ ก่อนจะหันไปบอกน้ำใส แล้วจึงออกจากห้องไป
"น้ำใส เธออยากเรียกต่อไหม" พริกขิงเปิดประเด็นทันทีที่แจ่มจันทร์ออกไปจากห้อง
"อยากค่ะ แต่ว่าน้ำไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอกค่ะ" น้ำใสเอ่ยออกไปตามความจริง เธอเป็นเด็กกำพร้า เงินที่มีอยู่ทุกวันนี้ก็จะเก็บไว้เอาไปช่วยแม่ครูที่ดูแลเด็กกำพร้าคนอื่นๆที่มีเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
"งั้นอยากเรียนไหม ไปเรียนกับฉันก็ได้ ไหนๆเราก็รุ่นเดียวกันนี่นา"
"ตะ..แต่ว่าน้ำใสต้องทำงานนะคะ น้ำใสต้องส่งเงินไปช่วยเด็กๆคนอื่นที่บ้านเด็กกำพร้า"
"เอิ่ม...งั้นฉันได้ยินมาว่าเธอทำบัญชีเก่งใช่ไหม"
"ค่ะ ก็พอทำได้ค่ะ"
"งั้นเดี๋ยวฉันจะให้เธอไปทำงานที่บริษัทของครอบครัวฉัน พี่ชายของฉันกำลังหาผู้ช่วยเลขาพอดี ฉันว่าเธอน่าจะทำได้นะ" พริกขิงตอบพลางส่งยิ้มให้กับน้ำใสที่กำลังตั้งใจฟังเธออย่างดี
"แต่มันจะไม่รบกวนคุณหนูเหรอคะ" น้ำใสรู้สึกเหรงใจมาก จึงเอ่ยถามเพราะกลัวว่าจะรบกวนคนอื่นเกินไป
"ไม่หรอก อีกอย่างนะพี่ชายฉันใจดีมากนะ แล้วเธอก็เรียกฉันว่า พริกขิง เฉยๆพอ"
"ไม่ดีมั้งคะ น้ำเป็นแค่คนใช้ไม่ควรเรียกคุณหนูแบบนั้นหรอกค่ะ"
"เธอไม่ใช่คนใช้แล้ว เธอเป็นเพื่อนของฉัน ต่อไปนี้เธอต้องไปเรียนกับฉัน พอช่วงเย็นและวันหยุดก็เข้าไปช่วยงานที่บริษัท ฉันให้เงินเดือนเดือนละสี่หมื่นห้าพันบาท"
"ตะ...แต่ว่า"
"ไม่มีแต่ ตามนี้นะ เรียกฉันว่าพริกขิงนะ น้ำใส"
"ค่ะ ขอบคุณนะคะ แล้วต้องไปเมื่อไหร่คะ"
"เดี๋ยวฉันคุยกับพี่ชายฉันแล้วจะบอกนะ ไม่ต้องพูดคำลงท้ายก็ได้ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันนะ"
"อื้ม โอเค"น้ำใสตอบรับตามที่พริกขิงบอกอย่างขัดไม่ได้
พอดีกับแจ่มจันทร์ที่เอาข้าวต้มมาให้พริกขิงทานเป็นมื้อเช้า
"คุยอะไรกันคะ คุณหนู"
"ป้าแจ่มคะ หนูขอตัวน้ำใสไปอยู่ช่วยงานที่กรุงเทพนะคะ จะได้ให้น้ำใสเรียนด้วยค่ะ"
"ไม่มีปัญหาค่ะคุณหนู ป้าไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ"
"งั้นป้าแจ่มกับน้ำใสลงไปเถอะค่ะ"
"ค่ะ เดี๋ยวอีกสักพักป้าจะเข้ามาเก็บถ้วยนะคะ"แจ่มจันทร์พูดทิ้งท้าย ก่อนจะออกไปพร้อมกับน้ำใส
พริกขิงทานข้าวต้มในถ้วยจนหมดชาม ก่อนมองดูยาที่วางไว้บนหัวเตียง เธอหยิบยามาหนึ่งเม็ดก่อนจะโยนทิ้งไปในถังขยะที่อยู่ใต้เตียง ใช่ค่ะ! ทิ้งลงไปในถังขยะ พริกขิงเกลียดการกินยาที่สุดจึงทิ้งยา เมื่อวานเธอก็ไม่ได้กินยาที่ชายหนุ่มวางไว้ให้ด้วยซ้ำ
แกรก~
"ทำอะไรน่ะ"ไทเกอร์เอ่ยถามขึ้นมา เมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นพริกขิงกำลังทิ้งบางอย่างลงในถังขยะ
"เอ่อ..เปล่านะ ขิงไม่ได้ทำอะไรเลย"พริกขิงพยายามจะกลบเกลื่อนพร้อมปฏิเสธชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว
"พริกขิง เอามือออกให้พี่ดูหน่อยว่าเธอทิ้งอะไร"พริกขิงที่พยายามจะดันถังขยะเข้าไปใต้เตียง ก็โดนชายหนุ่มแย่งถังขยะไปจนได้
"นี่เธอทิ้งยางั้นเหรอ พริกขิง!!"
"ก็ขิงไม่ชอบกินยานี่นา ขมจะตาย"พริกขิงพยายามทำหน้าอ้อนวอนเขาเพราะไม่อยากกินยา
"อ้าปากพริกขิง เธอต้องกินยาเดี๋ยวนี้"มือหนาบีบปากของหญิงสาวเบาๆให้อ้าออก ก่อนจะหยิบยาในกระปุกที่หัวเตียงมาใส่ปากของเธอ ใบหน้าหวานทำหน้าหยีเมื่อรับรู้ถึงรสขมของยา ไทเกอร์ป้อนน้ำเข้าปากตัวเอง ก่อนจะประกบปากของพริกขิง แล้วตึงส่งน้ำไหลเข้าปากของพริกขิงอย่างช้าๆ พริกขิงตกใจจนไม่กล้าทำอะไร จึงยอมกลืนยาลงคอไปทันที
"อื้อออ อ่อยยย"เสียงอู้อี้ดังออกมาจากลำคอของหญิงสาว ที่ตอนนี้ไทเกอร์ยังไม่ยอมผละปากออก แน่กลับส่งลิ้นเข้าไปหยอกล้อหญิงสาว พลางลิ้มรสปากหวานจนพอใจ แล้วจึงยอมผละออก
"เฮือก!! ให้ตายสิ ทำบ้าอะไรเนี้ย" พริกขิงรีบสูดอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็ว เมื่อกี้เธอรู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจ
"หึ! เด็กน้อย นี่คือบทลงโทษที่เธอไม่กินยา ส่วนบทลงโทษที่เธออาบน้ำจนไข้ขึ้นเมื่อคืน ฉันจะบอกตอนเย็นนะ"
พริกขิงตอนนี้เธออายจนหน้าแดงไปหมด จึงไม่ตอบอะไรชายหนุ่ม
"นอนได้แล้ว เดี๋ยวไข้ขึ้นอีก" ไทเกอร์บอกก่อนจะจับหญิงสาวให้นอนลงพร้อมกับห่มผ้าห่มให้แล้วจึงเดินออกไป
พริกขิงรู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูก ใบหน้าของเธอตอนนี้น่าจะแดงไปหมด แต่ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้โทรหาพี่ชายของเธอเลย
(ว่าไงห้ะ พริกขิง) เสียงทุ้มตอบรับผู้เป็นน้องสาวอย่างรวดเร็ว
"พี่ไม้ พี่หาผู้ช่วยเลขาได้หรือยังอ่ะ"
(ยังเลยอ่ะ ทำไมอ่ะ)
"ขิงจะฝากเพื่อนให้พี่คนนึง เธอชื่อน้ำใส เธอเป็นเด็กกำพร้าน่ะ แต่ป้าแจ่มบอกมาว่าน้ำใสเก่งทางด้านบัญชีและเอกสารมากๆ น้ำใสจะได้ไปเรียนกับขิงด้วย"
(เอิ่ม อย่างนั้นก็ได้ แต่พี่ต้องการด่วนมากเลยอ่ะ อาจจะต้องมาวันมะรืนนี้เลย เพื่อนเธอจะสะดวกหรือเปล่าล่ะขิง)
"ไม่มีปัญหาค่ะ เดี๋ยวขิงจะพาเพื่อนไปส่งถึงมือพี่เลย แต่พี่ช่วยให้คนทำความสะอาดห้องของขิงด้วยนะ ขิงจะให้น้ำใสไปอยู่ที่นั่น พี่คงไม่ค่อยได้นอนคอนโดบ่อยๆนี่นา"
(ไม่มีปัญหา พี่จะจัดการให้ครับ)
"ค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ ฝากบอกคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะว่าขิงคิดถึงค่ะ"
(โอเคค้าบบบ)
พริกขิงวางสายจากพี่ชายสุดหล่อของเธอ ก่อนจะนอนลงพักผ่อนต่อ ไม่งั้นเธอได้โดนดุอีกแน่ๆ
- Writer
