ตอนที่ 3
1288 Words
"ตบสั่งสอนมันซักหน่อยละกัน" ทั้งสองคนมุ่งตรงเข้าเพื่อจะทำร้ายเธอ พริกขิงที่ไม่อยากมีปัญหากับใคร จึงหันหลังและเดินหนี แต่ทั้งสองก็ยังตามมา
"แกจะหนีไปไหน!" มือของใครคนหนึ่งกระชากผมของพริกขิงอย่างแรก
"โอ๊ยย ปล่อยมือของเธอออกจากผมของฉันนะ ไม่อย่างนั้นเธอโดนไล่ออกแน่" พริกขิงรู้สึกเจ็บมาก จึงพูดขู่คนพวกนั้นออกไป แต่ถ้าเธอจะทำจริงๆก็คงไม่ใช่ปัญหาอะไร
"แกเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาไล่ฉันออก ฉันไม่กลัวแกหรอก ยัยชบาแกจับมันไว้นะ" ทันใดนั้นพริกขิงก็ถูกชบาคนที่จิกหัวเธอ จับแขนเอาไว้ ส่วนอีกคนก็คือส้มตรงเข้ามาจะตบเธอ
พลั่ก ตุบ
"โอ้ยยยย อีบ้า แกกล้าดียังไงมาถีบฉัน" เสียงกรี๊ดของส้มดังไปทั่วบริเวณ จนแม่ครัวต่างก็ออกมาดู
"ยัยชบาแกจับมันนั่งคุกเข่า" เสียงออกคำสั่ง ททำให้ชบารีบให้พริกขิงคุกเข่าลงกับพื้นที่เป็นก้อนหินเล็กๆขรุขระ เล็บของชบาจิกเข้าที่แขนของพริกขิงจนเลือดซิบ แถมยังหยิกแขนของเธอตลอดเวลา
เพลี๊ยะ เพลีี๊ยะ เพลี๊ยะ
มือหนาปะทะลงที่ใบหน้าหวานอย่างเต็มแรง สอมสามทีจนเลือดกระซิบที่มุมปาก แก้มข้างซ้ายเป็นรอยฝ่ามือประทับ พริกขิงพยายามจะสะบัดให้หลุด แต่คนพวกนี้ดูเหมือนจะแรงเยอะกว่าหญิงสาว
เพลี้ยะ เพลี้ยะ
"ไง ที่นี่ตอบคำถามฉันได้หรือยัง แกเป็นใคร" ส้มถามพร้อมกับจิกหัวของพริกขิงให้เงยหน้าขึ้น
"ฉันเป็นลูกสาวเจ้าของไร่นี้"
"ห้ะ 55555น้ำหน้าอย่างแกเนี้ยนะ จะเป็นลูกสาวเจ้าของไร่ อย่ามาหลอกกันให้ยากเลย" ส้มหัวเราะออกมาพลางเยาะเย้ยหญิงสาว
"ยัยส้ม ฉันขอตบมันบ้างสิ" ชบาที่เงียบไปนาน เอ่ยขึ้นมา พร้อมกับสลับตำแหน่งกับส้มทันที
เพลี๊ยะ เพลี๊ยะ เพลี๊ยะ เพลี๊ยะ
"ได้ตบแกแล้ว สะใจดีจังนะ มีหน้ามาพูดว่าเป็นลูกสาวเจ้าของไร่ คอยดูเถอะ คุณไทเกอร์รู้เข้าระวังจะโดนไล่ออกนะ" ชบาเอ่ยออกมาพลางจิกหัวของเธออย่างแรง แต่ตอนนี้พริกขิงไม่มีแรงพอที่จะสู้คนพวกนี้ไหว ได้แต่ยอมจำนน
"นังชบา นังส้ม แกพอได้แล้ว ถ้าคุณไทเกอร์รู้เข้าระวังจะโดนทำโทษนะ กฏของไร่ก็บอกอยู่ว่าห้ามทะเลาะวิวาท"เสียงของป้าคนครัวคนหนึ่งตะโกนดังออกมา เพื่อห้ามหญิงสาวทั้งสองไม่ให้ทำร้ายคนอื่นไปมากกว่านี้
"พอก็ได้ ยัยส้มไปกันเถอะ อย่ามาให้เห็นหน้าอรกล่ะ คราวหน้าแกตายแน่"ทั้งสองปล่อยตัวเธอ ก่อนจะเดินออกไปอย่างสบายใจ ตอนนี้พริกขิงระบมไปหมด แขนของเธอก็ถูกหยิกถูกเล็บจิกจนเจ็บไปทั้งแขน หัวเข่าก็โดนหินข่วนจนถลอก ใบหน้าก็ถูกตบไปหลายทีจนเป็นรอยแดง ผมก็ยุ่งไปหมด
"เป็นยังไงบ้างหนู ป้าขอโทษที่มาช้าไปหน่อย" แม่บ้านคนที่เอ่ยห้ามผู้หญิงทั้งสองเมื่อกี้ รีบลงมาดูหญิงสาวทันที เธอเพิ่งมาถึงก็เห็นหญิงสาวโดนตบไปแล้ว จึงรีบห้ามก่อนที่ทั้งสองจะทำไปมากกว่านั้น
"หนูพอไหวอยู่ค่ะ"
"ป้าชื่อ เพ็ญนภา เรียกว่าป้าภาก็ได้นะ"
"ค่ะ หนูชื่อพริกขิงค่ะ"
"พริกขิง? ชื่อคุ้นจัง มาๆป้าจะพาไปห้องพยาบาลนะ" เพ็ญนภาช่วยพยุงเธอลุกขึ้น ก่อนจะพาไปยังห้องพยาบาลที่ด้านข้างโรงอาหาร
"ตายแล้วว!!! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย" เสียงของแจ่มจันทร์ที่กำลังจะมาดูคุณหนูของตน แต่ดันมาเจอคุณหนูในสภาพแบบนี้
"ยัยจันทร์ แกรู้จักแม่หนูคนนี้ด้วยเหรอ"
"ก็นี่คือ คุณหนูพริกขิง ลูกสาวคุณท่านยังไงล่ะ"
"ห๊ะ จริงหรอ ทำไมคุณหนูไม่บอกป้าล่ะคะ"เพ็ญนภาร้องออกมาด้วยความตกใจ
"ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้"แจ่มจันทร์รับไม่ได้กับสภาพของคุณหนูที่เธอเคยเลี้ยงเมื่อครั้งยังเด็กในตอนนี้
"เดี๋ยวค่อยคุย ฉันว่าพาคุณหนูไปทำแผลก่อนดีมั้ย"
"งั้นไปบ้านใหญ่เถอะ ยัยภา แกช่วยไปตามคนงานมาขับรถกระบะพาไปบ้านใหญ่ที" แจ่มจันทร์รีบมาพยุงพริกขิงแทนเพ็ญนภา ที่จะไปตามคนงาน
ไม่นานนักคนงานก็ขับรถกระบะมาจอดรับแจ่มจันทร์และพริกขิง ก่อนจะพาไปส่งที่บ้านใหญ่ ชายหนุ่มที่เพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล พอเห็นสภาพของหญิงสาวที่ลงมาจากรถ ก็รีบวิ่งเข้ามาดูทันที
"เกิดอะไรขึ้นครับป้าจันทร์"
"คุณหนูโดนทำร้ายที่โรงอาหารคนงานค่ะคุณไทเกอร์" แจ่มจันทร์รีบบอกชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว
"งั้นป้าจันทร์ช่วยจัดการคนทำให้รอผมอยู่ที่โรงอาหารนะครับ เดี๋ยวถ้าผมทำแผลเสร็จ จะไปจัดการต่อครับ"
"ได้ค่ะคุณไทเกอร์ ป้าฝากคุณหนูด้วยนะคะ" ชายหนุ่มรีบอุ้มพริกขิงขึ้นมา พริกขิงที่ตอนนี้ไม่เอ่ยอะไรออกมาเลย เพราะยังรู้สึกเจ็บไปหมด
พริกขิงถูกวางลงบนเตียงโดยมีไทเกอร์ที่กำลังทายาและทำแผลให้เธอ
"ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองโดนทำร้ายขนาดนี้ ไม่ได้บอกคนพวกนั้นหรือไง ว่าเป็นลูกสาวของคุณลุง" ไทเกอร์เริ่มถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะเขาจะได้จัดการลงโทษให้เด็ดขาด
"บอกไปแล้ว แต่ยัยพวกนั้นไม่เชื่อ แถมยังตบฉันมากกว่าเดิมอีก" พริกขิงตอบออกมาตามความจริง
"ถ้าอย่างนั้นเธอจะให้ทำยังไงกับพวกนั้น ไล่ออก หรือว่าจะลงโทษเฉยๆ"
"แล้วแต่นายเลยก็ได้ จะทำยังไงก็ทำ"
"บอกให้เรียกฉันว่าพี่ไง ทำไมไม่ยอมเรียกห้ะ"ไทเกอร์บีบเข้าที่จมูกของพริกขิงเบาๆ
"ทำไมต้องเรียกอ่ะ ก็ฉันไม่อยากเรียกนี่นา"
"ต้องเรียก ที่แต่ก่อนยังเรียกได้ ทำไมตอนนี้จะเรียกไม่ได้ ไหนลองเรียกสิ พี่ไทเกอร์"
"ไม่อ่ะ"
"เรียกเดี๋ยวนี้ เร็วๆสิ"
"เออๆ...พี่..ไทเกอร์" พริกขิงเรียกชายหนุ่มออกมาอย่างช้าๆ
"เห็นไหม ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลยครับน้องพริกขิง" ชายหนุ่มตอบกลับด้วยความทะเล้น ก่อนจะแปะพลาสเตอร์ยาลงบนแผลสุดท้าย
"อ่ะ ทานยาแก้ปวดด้วยนะ เดี๋ยวพี่จะกลับมาดู จะไปลงโทษพวกนั้นก่อน"ชายหนุ่มบอกหญิงสาวก่อนจะวางยาไว้บนโต๊ะที่หัวเตียง แล้วจึงเดินออกไป แต่พริกขิงก็เอะใจขึ้นมาว่า เมื่อกี้เขาแทนตัวเองว่า "พี่"งั้นหรอ....
ทางด้านของแจ่มจันทร์ เธอมาหาเพ็ญนภาก่อนจะไปพาตัวต้นเหตุมารอไทเกอร์อยู่ที่โรงอาหาร
"ยัยชบา คุณไทเกอร์เรียกหาเราด้วยอ่ะ"
"ก็นั่นน่ะสิ ฉันว่าเขาอาจจะชอบพวกเราหรือป่าว"
"ก็แน่ล่ะสิ ทั้งไร่ก็มีแค่เราสองคนที่สวยที่สุดนี่นา"ชบาและส้มต่างก็คิดกันไปไกล โดยไม่นึกถึงเรื่งอที่เพิง่ทำลงไปเมื่อไม่นานมานี้เลย
"คุณไทเกอร์มาแล้ว!!!"
- Writer
