สุดท้ายกลายเป็นรัก

ตอนที่ 4 คิดเพิ่มเท่าไหร่ (3) วันนี้เลยก็ได้

คำตอบของเขาทำเอาเธอร้อนวาบที่แก้มทั้งสองข้าง ว่าเธอตรงแล้ว เขาตรงกว่าอีก

“แล้วถ้าแบบ ทำไม่เป็น ไม่เคยทำ สอนด้วยได้ไหม”

เขาอยากจะบ้า ก็ป๊อปดันถามเรื่องนี้กับคนหน้ามึนอย่างเขา สีหน้าตอนนี้มันเป็นอย่างไรกูไม่กล้าส่องกระจกดูเลย ผู้หญิงอะไรอยากรู้อยากเห็นไปหมด แถมยังพูดตรงจนเขาเสียอาการ

เขาไม่เคยมีแฟนก็จริง แต่เรื่องแบบนี้ผู้ชายมันก็ต้องเคยมีกันทั้งนั้น แต่เขายังไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนชวนขึ้นเตียงแล้วถามแบบเธอ

“ก็ลองดู”

“แค่ถามเฉยๆ วันหลังเผื่อว่าอยากใช้บริการ” เธอหัวเราะชอบใจ

เขารู้ว่าเธอเมา แต่เขาที่ไม่ได้เมาด้วย มันก็หน้าชาไปเหมือนกันนะ มาชวนให้อยากแล้วจากไปแบบนี้มันไม่เอาเปรียบก่อนหน่อยหรือ

วันนี้เลยก็ได้ เขาไม่ติด

“หรือว่า” อยู่ ๆ คนที่กำลังหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปจนถึงประตูห้องน้ำก็หันมายิ้ม ทำเอาคนที่นั่งมองอยู่ปลายเตียงนิ่งค้างมองเธอ

“วันนี้พี่พร้อมไหม พกถุงหรือเปล่า”

“ไปซื้อได้”

หัวใจดวงเท่ากำปั้นของเธอเต้นระส่ำ ไอ้คนที่ใครบอกว่าเจ้าชายน้ำแข็งคนนั้นมันไม่มีจริง เขาไม่ปฏิเสธเธอ สายตาตอนนี้ก็โคตรจะสื่อความหมายที่ชวนให้เธอวูบวาบไปทั้งตัว แสดงความต้องการออกมาทางสายตาจนเธอรู้สึกได้

ขาเธออ่อนแรงจนเกือบจะทรุดตอนที่เขามองสบตากันมาอย่างนี้

“งั้นป๊อปอาบน้ำรอนะ”

พอปิดประตูห้องน้ำเสร็จเธอก็ต้องก้มหน้ากรีดร้องกับฝ่ามือของตัวเอง กระทืบเท้าตึงตังอยู่ในห้องน้ำอย่างกับคนบ้า ใครจะไปคิดว่าเธอจะกล้าขนาดนี้ ก็เขามันน่ากอด กลิ่นตัวหอม ๆ ตัวท็อปของวิศวกรรมศาสตร์แบบนั้น เธอก็เพิ่งจะรู้สึกว่าเขามันโคตรมีเสน่ห์ ใครจะอดใจไหว

อีกอย่างนี่มันก็แค่เรื่องงาน ไม่เห็นต้องคิดมากเลย เดี๋ยวนี้ใครเขาก็มีกันทั้งนั้น ผู้หญิงหลายคนก็สนองความสุขของตัวเองด้วยวิธีนี้กัน ก็ถ้าผู้ชายดีๆ ที่จะคบเป็นแฟนมันหายาก หนุ่มโฮสต์ก็เป็นตัวเลือกที่ดีกว่า

แต่บอกตามตรงเธอตื่นเต้นจนจะเป็นลมอยู่แล้ว ภาวนาให้เป็นลมไปตอนนี้เลยได้ก็ดี

ป๊อปใช้เวลาอาบน้ำยี่สิบกว่านาที ก็คิดได้ว่าตัวเองต้องไปทั้งอย่างนี้ มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันไว้ ทั้งที่ก็มีผู้ชายอยู่ข้างนอก

แล้วจะกลัวไปทำไม ยังไงก็ต้องได้เห็น

สูดหายใจเข้าลึกเต็มปอดแล้วจึงเปิดประตู ก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำ ดวงตากลมโตก็สอดส่องหาคีตะที่คิดว่าคงจะกลับมาแล้ว พอเห็นว่าเขานั่งเล่นมือถืออยู่บนเก้าอี้สีขาวของเธอแล้วหันมามองพอดี ป๊อปก็ทำตัวไม่ถูก

“มีเสื้อผ้าที่ฉันใส่ได้บ้างไหม”

เธอรู้สึกโล่งใจที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ทำให้เธออึดอัดไปมากกว่านี้ ป๊อปพยักหน้าแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าของพี่ชายตัวเองที่เคยเอามาทิ้งไว้ในห้องเดินเอามันกลับมาให้เขา

“ของพี่ปืน พี่ชายป๊อป น่าจะใส่ได้ อันนี้ผ้าเช็ดตัวยังไม่เคยใช้ค่ะ”

คีตะรับมันไว้ก่อนจะเดินผ่านตัวเธอไป ทำเป็นไม่สนใจว่าตอนนี้เจ้าของห้องอยู่ในสภาพไหน

ทั้งที่จริงแล้วเขาสนใจ แต่เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายตื่นตระหนกไปมากกว่านี้ ซึ่งเขาก็ดูออกว่าเธอกล้าๆ กลัวๆ อยู่

ป๊อปเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนสายเดี่ยว ซึ่งมันก็มีอยู่แบบเดียวต่างกันแค่สี เมื่อจัดการตัวเองเสร็จแล้วอีกฝ่ายก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี เธอเพิ่งเห็นว่าเขาเอาเสื้อผ้าที่เธอให้วางทิ้งไว้ปลายเตียง

แล้วตอนนี้เขาออกมาทั้งที่ใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวไม่ต่างจากเธอ

มันต่างก็ตรงที่ เขาเปลือยท่อนบนจนเห็นสัดส่วนที่เป็นลอนคลื่นของกล้ามเนื้อชัดเจน สมกับที่เป็นนักกีฬา เลื่อนสายตาลงไปอีกก็เห็นไรขนอ่อนๆ แค่เห็นเธอก็ต้องลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ

เพิ่งรู้ตัวว่าเป็นคนลามกได้ขนาดนี้

“ไวจัง”

เพราะไม่รู้ว่าจะเอาตัวเองไปอยู่ตรงไหน และคำไหนที่ควรพูดออกไป ทั้งที่มันก็เป็นห้องตัวเองแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับคิดไม่ออกว่าควรทำอะไรต่อ แล้วประโยคที่พูดไปนั้นมันคงฟังดูตลก

“มันดึกแล้ว กลัวเธอง่วง” คีตะตอบแล้วหอบเสื้อผ้าของตัวเองไปทางด้านหลังห้อง เขาลังเลอยู่ว่าจะเอามันไว้ตรงไหนเสียงใสก็พูดแทรกขึ้นมา

“ใส่ในตะกร้ากับป๊อปก็ได้ พรุ่งนี้มีคนเอาไปซักค่ะ”

เขาทำอย่างที่เธอบอกก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ปลายเตียงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมา แต่แล้วเขาก็โยนมันไปทางโต๊ะด้านหลัง ทั้งที่เธอคิดว่าเขาจะใส่มัน

แปลว่าเขาจะทำเลย!?

“ถ้ามันดึกมากแล้ว วันหลังก็ได้นะ”

“เธอง่วง” เขาเลิกคิ้วเป็นคำถาม

“คือ ก็ไม่ขนาดนั้น หมายถึงว่าถ้าพี่ง่วงเอาไว้วันหลัง”

เขาไม่พูดอะไรแต่ขยับตัวเข้ามาใกล้เธอ ก่อนจะตวัดแขนโอบรอบเอวแล้วยกขึ้นจนตัวลอย วางแหมะลงกลางเตียง

ป๊อปอุทานออกมาด้วยความตกใจ หัวใจที่มันเต้นแรงอยู่แล้วตอนนี้แทบจะระเบิด ก็ไม่คิดว่าเขาจะอยากทำงานขนาดนี้หรือกลัวว่าเธอจะขอยกเลิกกัน คิดมากน่า เธอไม่ปล่อยเขาไปให้แม่ยกคนไหนหรอก

กับคนนี้เธอพร้อมทุ่มสุดตัว

“ฉันไม่ง่วง”

เขาพูดเสียงเบาและแหบพร่าทำเอาคนร่างบางชาวาบไปทั้งหน้า ผ้าเช็ดตัวผืนนั้นก็จะหลุดแหล่มิหลุดแหล่อยู่แล้ว หรือเธอจะใจดีรั้งมันขึ้นสักหน่อยก่อนที่ตัวเองจะอกแตกตาย อย่างน้อยก็ช่วยชีวิตตัวเองไว้

ฝ่ามือเล็กยกขึ้นทาบทับบนแผงอกแน่นตึงของเขา เธอสบสายตากับเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาแล้วเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างนึกประหม่า ไอ้ความใจกล้าที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ไม่รู้หายหัวไปไหนหมด

ริมฝีปากหนาทาบทับลงมาอย่างอ่อนโยน เล่นเอาใจคนรับสั่นสะท้าน ไม่ใช่ไม่เคยจูบ แต่ครั้งนี้ป๊อปรู้สึกตื่นเต้นกว่าที่เคยเป็น ยิ่งตอนที่เขาสอดลิ้นร้อนระอุแทรกเข้ามาดูดดื่มความหวานจากริมฝีปากเธอ ยิ่งรู้สึกคล้ายจะจะหายใจไม่ออก

ก็กลั้นหายใจจนจะตายแล้ว พ่อคนดีจะรู้ไหม

“อื้อ”