Önümdeki rafı kitaplarla doldururken zihnim gözlerimin gördüğünden çok uzaklarda geziyordu. İşten çıkmama sadece iki saat kalmıştı ama ben çalıştığımdan hiçbir şey anlamamıştım. Ruh gibi kitapların arasında dolanırken ne zamandır yazmadığımı fark ettim. Aslında çok değil, en son bir hafta önce yazmıştım ama bana yıllar gibi gelmişti. Hiç vaktim olmamıştı. Zaten bu psikolojiyle bir şeyler yazmaya kalksam muhtemelen sonu katliamla biterdi.
"Sanırım o kitabın türü fantastik değil."diye dibimde patlayan sesle ağzımdan korku dolu bir nida kaçtı. Kocaman olmuş gözlerimle arkama döndüğümde Emre'yi elinde çantamla karşımda gördüm. Yüzüne yaydığı mutlu ifade benim korkmamla beraber daha da büyümüştü. O bundan zevk almıştı ama ben hiçbir şeyden zevk almadığım gibi bundan da almıyordum.
"Korkuttun.
