EP.10 ข่มขืนหรือสมยอม ?
1328 Words
EP.10 ข่มขืนหรือสมยอม ?
Prat บีน่า
1 วันผ่านไป
วันนี้เป็นวันที่เด็กสาวนั้นจะต้องตื่นไปมหาวิทยาลัยแล้ว เนื่องจากเมื่อวานนี้เธอนั้นหยุดเรียนและใช้เวลาไปกับนอนอยู่ในห้องทั้งวันหลังจากที่ไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมากินครั้งที่2
โต๊ะอาหาร
“ทำไมตาริวกับตารันยังไม่ลงมาอีกล่ะเนี่ย! น้องต้องไปมหาลัยอีกนะ แย่กันจริงๆ” ชาร์ลอคต์บ่นขึ้นเมื่อลูกชายทั้งสองของตัวเองยังไม่ลงมาจากห้องนอน
“บ่นอะไรอีกแล้วครับ” เป็นเสียงของคิรันที่ดังขึ้นซึ่งเขากำลังเดินเข้ามากับคิริว ฉุดให้เด็กสาวที่เห็นเช่นนั้นต้องรีบหลบตาของทั้งสองทันที
“ทำไมมาช้ากันจังสองคนนี้!”
“ขอโทษครับ” ทั้งสองกล่าวขอโทษพร้อมกับก่อนจะนั่งลงประจำที่ของตัวเอง หลังจากนั้นทุกคนจึงเริ่มทานอาหารเช้ากันทันที
เมื่อทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จแล้วจึงต่างแยกย้ายกันเพื่อจะไปทำงานทันที โดยที่วันนี้เด็กสาวนั้นเลือกที่จะขอติดรถไปกับคิรันแทน
“เอ่อ พี่คิรันคะ” บีน่าเอ่ยเรียกคิรันขึ้นในขณะที่เธอกำลังจะเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถ
“อืม”
“วันนี้ขอติดรถพี่รันไปด้วยได้ไหมคะ”
“ทำไมไม่ไปกับไอ้ริว?” คิรันเอ่ยถามเด็กสาวขึ้นพร้อมกับมองไปที่พี่ชายของตัวเองที่เดินออกไปก่อนหน้านี้แล้ว
“เอ่อ.. มะ..ไม่บอกได้ไหมคะ~”
“…” คิรันไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่พยักหน้าให้กับเด็กสาวแทน ซึ่งทำให้เธอนั้นโล่งอกขึ้นมาทันทีที่วันนี้ไม่ต้องนั่งรถไปกับคิริว
ซึ่งในขณะที่เด็กสาวกำลังจะเดินไปขึ้นรถของคิรัน คิริวที่เห็นจึงลดกระจกฝั่งที่ตัวเองนั่งลงทันทีพร้อมกับมองไปที่รถของน้องชายตัวเอง
“บีจะไปกับกู มึงไปเลย” คิรันบอกกับพี่ชายของตัวเองก่อนที่เขานั้นจะขึ้นรถไปโดยที่บีน่าก็รีบขึ้นรถไปเลยเช่นกัน
“ก็ดี ยิ่งเห็นหน้ายิ่งรำคาญ!” คิริวบ่นกับตัวเองก่อนจะปิดกระจกขึ้นและสั่งให้นิ๊กออกรถทันที
หลังจากที่เด็กสาวขึ้นรถของคิรันมาแล้วเธอนั้นก็เอาแต่นั่งเงียบเพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร ทำให้ในรถมีแค่เพียงเสียงเครื่องปรับอากาศเพียงเท่านั้นที่กำลังทำงานอยู่
“หลบหน้าไอ้ริว?” ผ่านไปไม่กี่นาทีคิรันก็ได้เอ่ยถามขึ้นทำให้บีน่านั้นต้องหันไปมองเขาก่อนจะทำสายตาเลิกลัก
“ได้กับมันกี่ครั้ง?”
“เอ่อ~”
“ข่มขืนหรือสมยอม?”
“ข่มขืนค่ะ!”
“…”
“พะ..พี่รันอย่าบอกเรื่องนี้กับใครได้ไหมคะ หนูกลัวแด๊ดดี๊กับมี๊จะรู้ค่ะ~”
“ไม่ใช่เรื่องของฉัน”
“ขะ..ขอบคุณค่ะ~” เนื่องจากเด็กสาวนั้นพอจะเข้าใจว่าคิรันจะไม่พูดเรื่องของเธออย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าคิรันนั้นจะไม่ได้รับปากตรงๆก็ตาม
“หนูมีเรื่องอยากให้พี่รันช่วยอีกสักเรื่องได้ไหมคะ”
“…”
“พี่ริวเขาถ่ายรูปหนูตอน.. เอ่อ นั่นแหละค่ะ เขาถ่ายเอาไว้พี่รันช่วยแอบลบให้หน่อยได้ไหมคะ”
“ไอ้ริวไม่ใช่คนโง่ มันคงไม่ได้เก็บไว้แค่ไหนโทรศัพท์”
“แล้วแบบนี้จะทำยังไงดีละคะ~”
ติ๊ง! ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ๆเสียงแจ้งเตือนไลน์ของเด็กสาวนั้นก็ได้ดังขึ้น ฉุดให้เธอต้องหันมาสนใจโทรศัพท์ของตัวเองแทน
พี่ริว : เสื้อผ้าเธอ ถ้าไม่เอาฉันจะโยนทิ้ง
พี่ริว : ทิ้งหน้าห้องเธอ
“ไอ้คนบ้า!” ทันทีที่เด็กสาวได้อ่านข้อความของคิริว เธอนั้นก็พ่นคำหยาบออกมาทันทีพร้อมกับรีบตอบแชทของคิริวกลับไป
บีน่า : อย่าทำอะไรบ้าๆนะคะ! เดี๋ยววันนี้เลิกเรียนแล้วหนูจะไปเอาค่ะ!
เมื่อเด็กสาวตอบคิริวกลับไปแล้วเธอจึงหันไปมองคิรันอีกครั้งก่อนจะเห็นว่าคิรันก็มองเธออยู่เช่นกัน
“ช่วยได้ไหมคะ?” เด็กสาวเอ่ยถามคิรันด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นอีกครั้ง
“จะลองดู”
“ขอบคุณนะคะ”
“มันแย่ขนาดนั้น?”
“ที่สุดค่ะ! ถ้าย้อนเวลาไปได้วันนั้นหนูจะดื่มจนเมาขนาดนั้นเด็ดขาด!”
“ไหนบอกข่มขืน?”
“ครั้งแรกเมาค่ะ! แต่เมื่อคืนนั้นหนูไม่สมยอม!” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดอาจเป็นเพราะคิรันหน้าเหมือนคิริวเธอจึงรู้สึกเหมือนคุยกับคิริวอยู่
“…”
“ขอโทษนะคะ แต่เห็นหน้าพี่รันแล้วหงุดหงิดจริงๆค่ะ”
“อืม”
เมื่อบทสนทนาจบลงและไม่มีใครพูดอะไรต่อ ทั้งสองก็ต่างนั่งเงียบกันไปจนกระทั่งรถของคิรันนั้นมาจอดที่หน้ามหาลัยของบีน่า
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ อย่าลืมที่เคยสัญญาไว้นะคะ”
“อืม”
“สวัสดีค่ะพี่รัน” เมื่อเด็กสาวทำความเคารพคิรันเสร็จแล้วเธอนั้นก็รีบเข้าไปในมหาลัยทันที
Prat คิริว
หลังจากที่มาเฟียหนุ่มได้รับข้อความจากเด็กสาวแล้วเขาทำแค่เพียงอ่านเท่านั้นและปิดโทรศัพท์ลงทันที ซึ่งตอนนี้เขานั้นกำลังมุ่งหน้าตรงไปที่บริษัทเพื่อประชุมใหญ่กับบริษัทคู่ค้า
“สวัสดีค่ะท่านประธาน ตอนนี้ห้องประชุมพร้อมแล้วค่ะ ส่วนนี้รายงานการประชุมค่ะ” ทันทีที่มาเฟียหนุ่มเข้ามาในบริษัท เลขาของเขานั้นก็ทำหน้าที่รายงานเรื่องการประชุมทันที
“อืม อีก10นาทีไป”
“รับทราบค่ะ เอ่อ ลืมบอกค่ะว่าคุณน้ำรินรออยู่ที่ห้องทำงานของบอสค่ะ”
“อืม” หลังจากนั้นมาเฟียหนุ่มจึงขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องทำงานของตัวเองทันที เมื่อเขาขึ้นมาก็พบกับคู่นอนของตัวเองกำลังนั่งรออยู่ที่โซฟา
“อรุณสวัสดิ์ค่ะริว”
“มาทำไมแต่เช้า?”
“วันนี้ว่างหรือเปล่าคะ รินอยากชวนคุณไปหาแม่ค่ะ”
“…”
“แม่รินบ่นคิดถึงคุณค่ะ ก็เลยมาลองชวนดู”
“ไม่ว่าง วันนี้ติดประชุมใหญ่”
“งั้นไม่เป็นไรค่ะ งั้นรินรอไปทานข้าวเที่ยงกับคุณได้ไหมคะ”
“ตามใจ” เมื่อมาเฟียหนุ่มพูดจบเขานั้นก็หยิบเอกสารสำคัญบนโต๊ะของตัวเองเดินออกไปจากห้องทันที ตอนนี้ภายในห้องทำงานของเขาจึงเหลือแค่เพียงน้ำรินเพียงคนเดียว
Prat บีน่า
11:30 น.
มหาวิทยาลัย
“อาทิตย์หน้านักศึกษาทุกคนต้องหาที่ฝึกงานแล้วนะคะ”
“ค่ะ/ครับอาจารย์”
“โอเคค่ะงั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนค่ะ”
“ขอบคุณค่ะอาจารย์”
“จะไปฝึกงานที่ไหนดีล่ะเนี้ย” ไอด้าพูดขึ้นทันทีที่อาจารย์เดินออกไปจากชั้นเรียน
“ธิก็ไม่รู้ แล้วบีล่ะจะฝึกที่ไหนเหรอ”
“ยังไม่รู้เลยอ่ะ”
“ลองให้ป้าชาร์ช่วยดิ! ลุงโรมันแกเขาก็เป็นเจ้าของบริษัทไม่ใช่เหรอ”
“อืม แต่บริษัทตอนนี้พี่ริวดูแลอยู่อะดิ!”
“นี่แกกำลังหลบหน้าเขาอยู่นะ แกรู้ป่ะ”
“ก็ฉันไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้ายแบบเขา!”
“แต่เราก็ต้องฝึกงานนะถ้าได้บริษัทนั้นก็ดีเลยอ่ะ เราได้ฝึกด้วยกันตั้ง3คนฉันเชื่อว่าป้าชาร์ต้องช่วยแน่ๆ”
“จริงด้วยบี ธิก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหน เราไปขอความช่วยเหลือจากป้าชาร์กันนะ”
“พูดขนาดนี้ บีก็คงปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะธิดา~”
“โถ่~ พูดส้ะธิดากับด้าดูแย่เลย”
“ล้อเล่นน่า! เดี๋ยวบีลองขอป้าชาร์ดูขอฝึกงานด้วยกัน3คนเลย”
“น่ารักที่สุดเลยค่ะคุณบีน่า~”
“ไม่ต้องมาปากหวานค่ะ!”
ขออภัยที่มาช้าค่ะ เดี๋ยวไรท์มาอีกตอน ??
รีไรท์เมื่อ 17/9/66
- Writer
