EP.20 ขัดคำสั่ง
1454 Words
EP.20 ขัดคำสั่ง
Prat คิริว
เนื้อหาต่อจากเดิม
“ขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะคะ!” ทันทีที่เด็กสาวถูกปล่อยให้เป็นอิสระเธอจึงรีบพาตัวเองไปทำความสะอาดช่องปากในห้องน้ำทันที ในขณะที่เธออยู่ในห้องน้ำเธอก็ได้ยินเสียงบทสนทนาของคนด้านนอก ซึ่งเป็นเสียงของคิริวและเสียงของผู้หญิง
ด้านนอก
ทันทีที่บีน่าวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเสียงเคาะประตูก็ดังสวนขึ้นมาทันที ทำให้คิริวนั้นต้องรีบจัดแจงกางเกงของตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเอ่ยอนุญาตให้บุคคลหน้าห้องเข้ามา
“เข้ามา!”
แกร็ก! เสียงประตูเปิดพร้อมกับน้ำรินที่เดินเข้ามาบ่งบอกได้ว่าเธอกลับมาจากการไปหามารดาที่ต่างจังหวัดแล้ว
“สวัสดีค่ะคิริว”
“…” เขาไม่ได้แปลกใจที่น้ำรินโผล่มาเพราะนิ๊กมือขวาของเขานั้นรายงานเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว เขาทำแค่เพียงพาตัวเองเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานเพียงเท่านั้น
“ไม่ตกใจหน่อยเหรอคะที่รินกลับมา”
“ไอ้นิ๊กบอกแล้ว”
“กะจะมาเซอร์ไพรส์คุณซะหน่อย”
“มีอะไร”
“เปล่าค่ะ คิดถึงเฉยๆไม่ได้เจอตั้งอาทิตย์กว่า” หญิงสาวว่าพลางเดินเข้าไปหามาเฟียหนุ่มที่เก้าอี้พร้อมกับเตรียมจะทิ้งก้นนั่งลงบนตักซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่บีน่าออกมาจากห้องน้ำพอดี
แกร็ก!
“เอ่อ ขอโทษค่ะ ขอตัวกลับไปทำงานต่อก่อนนะคะ” เด็กสาวบอกคิริวก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องทำงานของเขาโดยไม่ได้เอ่ยทักหญิงสาวที่กำลังยืนอยู่ข้างๆเก้าอี้ของคิริว
“มีแฟนแล้วยังจะมาทำแบบนี้่กับเราอีก! เลวชะมัด!” บีนาบ่นพลางมองไปที่ประตูห้องทำงานของคิริวก่อนจะรีบกลับไปทำงานของตัวเอง
“น้องเขามาทำงานที่นี่เหรอคะ” น้ำรินเอ่ยถามขึ้นเมื่อเธอรู้ดีว่าเด็กผู้หญิงคนเมื่อกี้คือใคร
“ฝึกงาน”
“ริวดูแปลกๆกับน้องเขานะ สนใจน้องเขาเหรอคะ”
“อย่าพูดอะไรไร้สาระ กลับไปฉันจะทำงาน”
“รินขอโทษค่ะ อย่าโกรธรินเลยนะ”
“…”
“เดี๋ยวรินช่วยทำให้หายเครียดเอาไหมคะ” หญิงสาวว่าพลางเลื่อนมือไปที่กระดุมเสื้อเพื่อหวังแกะมันออกแต่ก็ต้องถูกปฏิเสธด้วยการถูกปัดมือของเธอออกเบาๆ
“กลับไป!” มาเฟียหนุ่มพูดพลางใช้สายตาดุดันกับหญิงสาวจนเธอนั้นต้องยอมถอยออกมา
“งั้นคืนนี้รินรอคุณที่ห้องนะคะ”
“…” คิริวไม่ได้ตอบอะไรน้ำรินกลับไปแต่หันไปหยิบเอกสารของตัวเองมาเปิดแทน ทำให้น้ำรินที่เห็นเช่นนั้นต้องยอมหยิบกระเป๋าสะพายที่วางไว้บนโต๊ะและเดินออกมาทันที
Prat บีน่า
เมื่อเด็กสาวเดินกลับมาถึงห้องฝึกงานของตัวเองแล้ว เพื่อนทั้งสองของเธอนั้นก็เอ่ยถามขึ้นทันทีเนื่องจากเธอหายไปนานครึ่งชั่วโมง
“เขเรียกแกไปทำไม ไปนานมาก”
“ไปคุยเรื่องฝึกงานนี่แหละ! เขาคงหาเรื่องแกล้งฉันอะ”
“เขานี่อาฆาตอะไรแกนักหนาเนี่ย”
“ชั่งเหอะ พี่เขาสอนไปถึงไหนแล้ว”
“มาๆเดี๋ยวธิสอนเอง” หลังจากนั้นทั้งสามคนจึงหันกลับมาสนใจเรียนรู้งานอีกครั้งโดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้พวกเธอกำลังถูกหญิงสาวที่ชื่อน้ำรินจ้องมองอยู่ที่ประตู
ผ่านไปหลายวัน
วันนี้เป็นวันที่บีน่าจะต้องมาฝึกงานที่บริษัทเพียงคนเดียว เพราะเพื่อนๆของเธอถูกคิริวส่งไปทดลองงานที่ฝ่ายผลิต
“เหงาชะมัด! จงใจให้เราอยู่คนเดียวสินะ!”
กริ้งงง!
ในขณะเดียวกันเสียงกริ่งเตือนพักเที่ยงก็ได้ดังขึ้นฉุดให้เด็กสาวต้องรีบเก็บอุปกรณ์บนโต๊ะและเตรียมตัวออกไปทานข้าวที่โรงอาหาร ซึ่งในขณะที่เธอกำลังเดินไปที่โรงอาหารอยู่นั้นจู่ๆโทรศัพท์ของเธอก็ได้สั่นขึ้น ฉุดให้เธอต้องหยิบขึ้นมาดูชื่อเจ้าของปลายสาย
มีสายเรียกเข้าจาก ไอ้คนใจร้าย
“ค่ะ”
“มาหาฉันที่ห้อง”
“หนูจะไปทานข้าวค่ะ”
“ถ้าไม่มาฉันจะไม่เซ็นผ่านฝึกงานให้เธอ แล้วออกไปหาที่ใหม่ฝึกส้ะ เพื่อนๆของเธอด้วย!”
“มะ..”
ตู๊ดดดดๆ ไม่ทันที่เด็กสาวจะได้พูดอะไรคิริวก็ชิงตัดสายเธอไปทันที ทำให้เธอต้องยอมหันหลังและเดินกลับเข้าไปในตึกอีกครั้งเพื่อขึ้นไปหาคิริวที่ห้องทำงานของเขา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
ผ่านไปไม่กี่วินาทีประตูก็ถูกเปิดออกด้วยมือของคิริว ซึ่งเขานั้นเดินออกมาจากห้องทำให้เด็กสาวต้องรีบถอยหลังทันที
“มีอะไรคะ หนูหิวข้าวแล้วนะ! นี่มันเวลาพักเที่ยงนะคะพี่ริว!”
“!!!”
“มะ..มีอะไรก็พูดสิคะ!”
“ไปพบลูกค้าเป็นเพื่อนฉัน!”
“ห้ะ! แต่หนูยังไม่แม่นเรื่องรายละเอียดสินค้าเลยนะคะ!”
“ไป! ทำไม่ได้ก็ไปฝึกงานที่อื่น!”
“เลือกอะไรไม่ได้สักอย่าง!”
“…”
“ไปก็ไปค่ะ!”
“ก็แค่นั้น” เมื่อคิริวพูดจบเขาจึงเดินออกมาทันที ทำให้เด็กสาวต้องรีบกึ่งวิ่งกึเดินตามมาไป
บนรถ
“ถ้าหนูทำงานนี้สำเร็จ ต้องเลี้ยงมื้อใหญ่เลยนะคะ! หิวไม่ไหวแล้วเนี้ย!”
“ตะกละ!”
“เอ้า! ทำงานใช้สมองก็ต้องมีสารอาหารไปหล่อเลี้ยงสิคะ!”
“พูดมาก!”
“ชิ!”
โรงแรม
เมื่อทั้งสองมาถึงโรงแรมที่นัดลูกค้าเอาไว้จึงรีบพากันเข้าไปด้านในทันที
“สวัสดีค่ะคุณคิริว สวัสดีค่ะคุณ..”
“บีน่าค่ะ~ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” เด็กสาวรีบเอ่ยแนะนำตัวเองและทักทายหญิงสาวด้านหน้ากลับไป
“วันนี้เธอจะมาเสนองานแทนเลขาของผม”
“อ๋อค่ะ งั้นเรามาเริ่มกันเลยไหมคะ”
“เอ่อ~ ค่ะๆ~” เมื่อเด็กสาวไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้เธอจึงต้องยอมทำงานในครั้งนี้เพื่อแลกกับลายเซ็นเซ็นผ่านการฝึกงานของตัวเอง
ติ๊ง! ติ๊ง!
ซึ่งในขณะที่เด็กสาวกำลังนั่งคุยงานอยู่นั้น จู่ๆเสียงแจ้งเตือนจากไลน์ของเธอก็ได้ดังขึ้น ฉุดให้เด็กสาวและคิริวต้องมองมาที่หน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะเห็นว่าเป็นชื่อของอิฐ
พี่อิฐ : ได้ส่งข้อความถึงคุณ
พี่อิฐ : ได้ส่งข้อความถึงคุณ
ทันทีที่เด็กสาวเห็นชื่อเจ้าของแชทเป็นชื่อของอิฐ เธอจึงมองไปที่คิริวทันที เพราะคิริวนั้นเคยสั่งเธอเอาไว้ว่าห้ามคุยกับอิฐอีก
“เอ่อ รายละเอียดสินค้าทั้งหมดก็มีประมาณค่ะ~” เด็กสาวว่าพลางกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองให้ดับลง
“โอเคค่ะ งั้นฉันตกลงที่จะดิวกับบริษัทของคุณนะคะคุณคิริว”
“โอเคครับ ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ผมจะให้คนของผมนำเอกสารไปให้คุณแล้วกัน วันนี้ผมมีธุระต้องไปต่อ ขอตัวนะครับ”
พรึ่บ! คิริวไม่ได้รอให้ลูกค้าของเขาได้ตอบกลับมา เขาก็ดันตัวเองลุงขึ้นทันทีพร้อมกับดึงแขนของเด็กสาวให้ลุกตามขึ้นมาด้วย เด็กสาวจึงทำได้แค่ก้มหัวให้กับลูกค้าและเดินไปตามแรงดึงของคิริว
ตุบ! แผ่นหลังของบีน่ากระแทกเข้ากับผนังปูนหน้าห้องน้ำด้วยมือหนาของคิริว
“อึก! จุกนะคะ!”
“ฉันสั่งเธอว่าอะไร!”
“ระ..เรื่องอะไรคะ” เด็กสาวแสร้งถามทั้งๆที่เธอนั้นพอจะรู้อยู่แล้วว่าคิริวกำลังหัวเสียเรื่องอะไร
“ไอ้อิฐ! ฉันเตือนดีๆเธอไม่ฟังใช่ไหม!”
“ทะ..ทำไมล่ะคะ! หนูก็มีสิทธิ์ที่จะคุยกับคนอื่นนะคะ!”
“หึ! ทำไมไอ้อิฐมันบริการเธอท่าไหนห้ะ! ถึงได้กล้าขัดคำสั่งฉัน!”
“อย่ามาพูดแบบนี้กับหนูนะคะ! แล้วทำไมหนูถึงขัดคำสั่งคุณไม่ได้! คุณไม่ได้เป็นพ่อเป็นแม่หนูนะ!”
“บีน่า!! อย่ามาปากดีใส่ฉัน!”
“คุณนี่มันนิสัยไม่ดีที่สุดเลย! หนูไม่น่ามาอยู่บ้านคุณตั้งแต่แรก!”
ผลัก! เมื่อเด็กสาวพูดจบเธอจึงผลักคิริวออกด้วยแรงที่มีทันทีก่อนจะรีบสาวเท้าเรียวของตัวเองเดินออกมาจากโรงแรมแห่งนี้
“คอกกกก~” ในขณะเดียวกันท้องของเธอนั้นก็ได้ร้องขึ้นเพราะความหิว..
“หาไรกินก่อนแล้วกัน!”
คิดว่ากำลังใช้อำนาจผัวอยู่ล่ะมั้งคิริว?
ฝากกดหัวใจให้ไรท์ด้วยน้า ???
รีไรท์เมื่อ 20/9/66
- Writer
