EP.6 เด็กเวร
1539 Words
EP.6 เด็กเวร
Prat บีน่า
เมื่อบีน่าทานอาหารเสร็จแล้ว เธอจึงรีบขึ้นมาบนห้องทันที ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เพื่อนๆของเธอนั้นโทรไลน์กลุ่มมาพอดี
“ไงคะ เมื่อคืนโทรไปไม่รับ ไม่ใช่ว่าตีกับพี่ริวกลางทางหรอยัยบี”
“แกว่าไงนะ?”
“ก็เมื่อคืนตอนที่ธิกับด้าช่วยกันลูบหลังให้บีอ้วกอยู่พี่ริวเดินมาอ่ะ แล้วก็อุ้มบีพาดบ่าขึ้นรถไปเลย”
“…”
“ทำไม อย่าบอกนะว่าแกจำไม่ได้อ่ะ?”
“กะ..ก็คนมันเมา! จะไปจำได้ไงเล่า”
“งั้นก็แสดงว่าถึงบ้านอย่างปลอดภัยสินะ”
“ก็ต้องเป็นอย่างนั้นสิด้า ธิคิดไว้อยู่แล้วว่ายังไงพี่ริวเขาก็ไม่กล้าทิ้งบีลงข้างทางหรอก~”
“เหรอ~ ตอนแรกตัวเองก็ยังไม่มั่นใจอยู่เลยมาทำพูดนะยัยธิ”
“พอๆค่ะ ฉันอยากนอนอ่ะ น่าจะเมาค้างขอตัวนอนก่อนนะ”
“อือๆ ก็ว่าจะนอนเหมือนกัน พรุ่งนี้เจอกันที่มหาวิทยาลัยนะ”
“จ้า ฝันดีล่วงหน้านะบีน่าไอด้า”
“ฝันดีค่าคุณธิดา~” เป็นเสียงของบีน่าและไอด้าที่พูดขึ้นพร้อมกันก่อนที่เธอนั้นจะกดวางสายของเพื่อนๆไป
“อย่าบอกนะว่าคนเมื่อคืนนี้คือ..” เด็กสาวว่าพลางทำหน้าครุ่นคิดเพื่อพยายามนึกถึงเรื่องราวเมื่อคืนที่เกิดขึ้น…
Prat คิริว
ตอนนี้มาเฟียหนุ่มกำลังอยู่บนรถและมุ่งหน้าตรงไปที่กาสิโนของตัวเองเพื่อจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ในช่วงที่เขากำลังทำกิจกรรมอยู่ที่ม่านรูด
“มันอยู่ไหน?” คิริวเอ่ยถามมือขวาของตัวเองขึ้นในขณะที่เขานั้นกำลังสไลด์หน้าจอโทรศัพท์อยู่
“ห้องชั้น2ครับนาย”
“มันทำไม?”
“มันโกงชิปครับ แล้วก็โวยวายหาว่าพนักงานเราโกงมัน”
“แล้วมึงจัดการมันยังไง”
“ยังไม่ได้จัดการครับ ผมรอนายมาจัดการมันเอง”
“ไปสืบมาว่ามันมีลูกมีเมียไหม มันทำงานให้ใคร”
“ได้ครับนาย”
เมื่อมาเฟียหนุ่มเดินทางมาถึงกาสิโนเขานั้นก็รีบเดินเข้ามาด้านในทันที จึงเห็นว่าพนักงานของตัวเองกำลังเก็บกวาดทำความสะอาดพื้นที่เพื่อรอเปิดร้านในช่วงเย็นอยู่
“สวัสดีครับบอส”
“อืม” มาเฟียหนุ่มทำแค่เพียงหยักหน้าให้กับพนักงานเท่านั้นก่อนจะรีบเดินขึ้นไปชั้นบน ซึ่งห้องที่เขาเข้าไปนั้นคือห้องที่ขังชายฉกรรจ์คนที่อาละวาดเมื่อคืนนั่นเอง
“มาแล้วเหรอว๊ะ! คนของมึงจับกูขังไว้ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!”
“แล้วมึงทำอะไรให้คนของกูต้องขัง?”
“คนของมึงมันหมาบ้า! โกงกูแล้วยังจะมาขังกู”
“โกงมึง?”
“เออ! โกงกูกูก็ต้องบอกลูกค้าคนอื่นสิว๊ะ จะยอมให้มึงโกงทำไม!”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา!”
แกร็ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้นก่อนที่นิ๊กจะเดินเข้ามาพร้อมกับ I-Pad ที่มีประวัติของชายฉกรรจ์คนนี้แสดงอยู่ เมื่อคิริวรับมาเขาจึงอ่านทุกบรรทัดให้กับชายฉกรรจ์ตรงน่าฟังทันที
“มึงทำงานให้ใคร?”
“ทะ..ทำอะไรของมึงว๊ะ! อย่ามาปัญญาอ่อน!”
“มึงแน่ใจ?”
“เออ! ปล่อยกูเดี๋ยวนี้! ทำผิดแล้วไม่เสือกยอมรับผิดนะพวกมึงอ่ะ!”
“หึ อะไรที่กูไม่ผิดกูไม่มีวันยอมรับอยู่แล้ว”
เนื่องจากในประวัติที่นิ๊กหามาให้นั้นคือประวัติที่บ่งบอกว่าชายฉกรรจ์คนนี้เป็นคนของอีกแก๊งหนึ่งที่เปิดกาสิโนเหมือนกัน และกาสิโนนั้นก็คือกาสิโนคู่แข่งของคิริวนั่นเอง
“เอากรรไกรมาให้กู”
“ครับนาย” นิ๊กรับ I-Pad ไปถือเอาไว้พร้อมกับเดินไปหยิบกรรไกรมาให้นายของตัวเอง ก่อนจะรีบหันหลังเพื่อเดินออกจากห้องนี้ แต่ทว่าเขากลับต้องหยุดชะงักเมื่อคิริวนั้นไม่ยอมให้เขาออก
“ยืนดู!”
“เอ่อ คะ..ครับนาย” เมื่อนิ๊กไม่สามารถปฏิเสธได้เค้าจึงต้องจำยอมยืนดูเหตุการณ์ที่นายของตัวเองกำลังจะทำนั่นก็คือการตัดลิ้นของชายฉกรรจ์ตรงหน้า
“กูให้โอกาสมึงตอบใหม่”
“กูไม่ได้ทำงานให้ใคร! พวกมึงผิดก็แค่ขอโทษลูกค้ามันหน้านายตรงไหนว๊ะ!”
“ไม่น่าอาย ถ้ากูผิดจริง!”
“อ้าๆ อ่อยอู!” ชายฉกรรจ์คนนั้นร้องขึ้นด้วยเสียงอู้อี้เมื่อถูกคิริวจับลิ้นและดึงออกมาพร้อมกับตัดขาดอย่างไม่ลังเล
ฉับ!
“โอ๊ย!” เสียงของชายฉกรรจ์ร้องดังขึ้นด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับเลือดที่พุ่งออกมาราวกับก๊อกน้ำแตก
คลืดดดดด คลืดดดด
ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อของมาเฟียหนุ่มก็ได้สั่นขึ้น ฉุดให้เขาต้องโยนกรรไกรลงพื้นก่อนจะหันไปบอกมือขวาของตัวเอง
“ส่งคืนนายมัน”
“ละ..ลิ้นที่ขาดล่ะครับนาย”
“ให้ตัวห่าอะไรกินก็ให้ไป”
“ครับ”
หลังจากนั้นมาเฟียหนุ่มจึงเดินออกมาจากห้องนั้นทันทีและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อเจ้าของปลายสายที่กำลังโทรเข้ามา
มีสายเรียกเข้าจาก เด็กเวร!
ทันทีที่เขาได้เห็นชื่อเจ้าของปลายสายก็ทำให้เขานั้นรู้ทันทีว่าเธอคือใคร ซึ่งเขานั้นไม่อยากรับสายของเธอสักเท่าไหร่แต่ก็ต้องกดรับเพราะเธอยังคงโทรซ้ำอยู่เช่นเดิม
“ฮะ..ฮัลโหลค่ะ”
“มีอะไร!”
“ขอถามอะไรพี่ริวหน่อยได้ไหมคะ”
“…”
“ขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ”
“อะไร!”
“เอ่อ.. คือว่า”
“…”
“จะถามว่า..”
“จะพูดก็พูด! คิดว่าฉันมีเวลาให้เธอมากหรือไง!”
“มะ..ไม่มีอะไรค่ะ!”
ตู๊ดดดดๆ ไม่ทันที่เขานั้นจะได้พูดอะไรต่อปลายสายก็ชิงตัดสายของเขาไปทันที ซึ่งทำให้เขานั้นพอที่จะรู้ว่าเด็กสาวโทรมาถามเรื่องอะไร
“หึ เรื่องเมื่อคืนสินะ!”
Prat บีน่า
ทันทีที่เด็กสาววางสายของคิริวไปเสียงแจ้งเตือนจากข้อความไลน์ก็ดังสวนขึ้นมาทันที ซึ่งคนที่ส่งข้อความมานั้นก็คือคนที่เธอพึ่งจะวางสายเขาไปเมื่อสักครู่นี้เอง
พี่คิริว : ได้ส่งรูปภาพ
“ฉิบหาย!” ทันทีที่เด็กสาวได้เห็นสิ่งที่คิริวส่งมาก็ทำให้เธอนั้นต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะสิ่งที่คิริวส่งมานั้นก็คือภาพของเธอที่กำลังนอนร่างกายเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงและซบใบหน้าอยู่ที่อกของคิริว
“ระ..รอยสักนั่น” เมื่อเธอได้เห็นรอยสักของคิริวเต็มๆภาพของเมื่อคืนนี้ก็ฉายย้อนขึ้นมาทันที
ย้อนกลับไปเหตุการณ์เมื่อคืน
ในขณะที่เด็กสาวกำลังถูกคิริวกระแทกเอวใส่อยู่นั้นเธอพยายามที่จะมองไปที่ลอยสักที่ต้นคอของคิริวด้วยความคุ้นตา จนเธอเผลอไปสัมผัสที่รอยสักของเขาโดยไม่รู้ตัวทำให้คิริวต้องปัดมือของเธอออกด้วยความหวงเนื้อหวงตัว
“อื้ออ เจ็บ~”
“อย่ามายุ่งกับตัวฉัน!”
“หนูแค่อยากดูรอยสักเองมองไม่ค่อยเห็นเลย~ ตาลายไปหมด แต่ว่ารอยสักที่คอพี่เหมือนพี่ชายที่บ้านหนูเลยค่ะ~”
“แต่ว่าไม่ใช่หรอก~ หนูไม่เคยเห็นรอยสักของเขาเต็มๆเห็นแค่นิดเดียวเพราะปกคอเสื้อบัง~”
“พูดมาก!”
ปัจจุบัน
“โอ๊ย จะซวยอะไรขนาดนี้ คนอื่นยังไม่ซวยเท่าพี่ริวเลย!” เมื่อเด็กสาวตั้งสติได้เธอจึงส่งข้อความไปหาคิริวทันที
บีน่า : คนเมื่อคืนคือพี่สินะ! ลบเดี๋ยวนี้เลยนะพี่ริว
บีน่า : เป็นโรคจิตหรือไงถึงได้ถ่ายรูปคนอื่นไว้แบบนี้!
คิริว : รูปนี้น่าจะขายได้หลายบาท
บีน่า : ลบเดี๋ยวนี้เลยนะพี่ริว มันไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะคะ!
เนื่องจากเธอกลัวว่ารูปจะหลุดออกไปซึ่งมันไม่ได้ส่งผลเสียแค่กับตัวเธอแต่จะลามไปถึงบิดาและมารดาของเธอด้วย
คิริว : ฉันตลก?
เมื่อเด็กสาวรู้สึกว่าการพิมพ์ไม่สามารถทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นได้เธอจึงกดโทรไปหาคิริวทันที ซึ่งเขานั้นก็รับสายเธอเช่นกัน
“ลบรูปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!”
“หึ”
“ถ้าไม่ลบหนูจะฟ้องแด๊ดดี๊!”
“คิดว่าฉันกลัวพ่อเธอหรือไง?”
“ไอ้พี่ริว”
“ใครพี่เธอ!”
“อยากได้เงินหรือไง! ถึงบอกจะเอาไปขาย รวยก็รวยอยู่แล้ว ยังจะทำอะไรเลวๆอีก!”
“อย่ามาปากดี! แต่จะว่าไปก็ใหญ่ใช้ได้ ขอบใจที่ให้ฉันประเดิมเปิดซิง หึ!”
“กรี๊ดดดดด! ไอ้พี่ริว!”
“รำคาญ! เด็กเวรแบบเธอแม้งโคตรน่ารำคาญ!”
ตู๊ดดดดๆ ไม่ทันที่เด็กสาวจะได้พูดอะไรต่อคิริวก็ชิงตัดสายเธอไปทันที
อีพี่มันแสบทั้งนิสัยทั้งปาก ?
ฝากกดหัวใจ+คอมเมนท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยนะคะ??
รีไรท์เมื่อ 16/9/66
- Writer
