ตอนที่7#ท่านอาเก้ามาแล้ว…
ระหว่างที่สติของหลินหลีฮัวนั้นเลือนรางนั้นคล้ายกับมีเงาร่างสูงใหญ่ตรงเข้ามาแต่ก็แค่นั้นนางดำดิ่งสู่ห้วงมืดมิดไปก่อนจึงไม่ทราบว่าก่อนที่ร่างของนางจะล้มฟาดลงกับพื้นนั้นมีอ้อมแขนแกร่งเข้ามารองรับเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด
"หลีฮัว!"
ที่แท้บุรุษผู้นี้ก็ไม่ใช่พระสวามีชาติสุนัขเช่นจ้าวหลิวเย่แต่กลับเป็น จวิ้นอ๋อง จ้าวเข่ออี้ หรือท่านอาเก้าที่เข้ามารับร่างของหลินหลีฮัวเอาไว้ ก่อนที่จะร้องเรียกคนในอ้อมแขนด้วยน้ำเสียงห่วงใยลึกซึ้ง
"ไอ้เจ้าองค์ชายหก มันไปมุดศีรษะอยู่ที่ใด?"
ดึกดื่นถึงเพียงนี้แน่นอนว่าจ้าวหลิวเย่นั้นย่อมต้องกลับไปนอนกกกอดพระชายารองเพ่ยอยู่ในเรือนพักส่วนตัวของเขาไปนานแล้วจะมานั่งควบคุมสตรีที่ตนเองชิงชังให้เมื่อยไปไยยิ่งสำหรับจ้าวหลิวเย่นั้นมองอย่างไรหลินหลีฮัวก็ไม่มีประโยชน์ใดเทียบเท่าเพ่ยอวี้เขายิ่งไม่คิดจะชายตาแลพระชายาเอกของตนเองเด็ดขาด!
"ช่างหัวมารดามันเ
