ไร้ซึ่งบทสนทนาระหว่างผู้โดยสารกับสารถีหน้าหล่อ แต่ปารวตีก็รู้สึกได้ว่าตัวเองนั้นอยู่ในสายตาเฉินหมิงตลอด เขาเหลือบมองเธอเป็นระยะ กระนั้นหญิงสาวก็พยายามทำเป็นไม่สนใจ เธอนั่งกอดอกมองตรงไปข้างหน้า
“หิวข้าวมั้ย”
ปารวตีหันไปมองเจ้าของคำถาม เธอส่ายหน้าปฏิเสธ ทั้งที่ความจริงตอนนี้หิวจนแสบกระเพาะ “ฉันยังไม่หิวค่ะ”
โกหกไม่เนียน ไปเรียนมาใหม่
เมื่อประมาณหนึ่งนาทีก่อนหน้านี้ เขาได้ยินเสียงท้องคน หน้าหวานร้องโครกคราก “แต่เฮียหิว ฝากมะปรางหยิบขนมที่อยู่เบาะหลังให้หน่อยสิ”
ปารวตีทำตามอย่างว่าง่าย เจ้าหล่อนปลดเข็มขัดนิรภัยแล้ว เอี้ยวตัวไปหยิบขนมให้เฉินหมิงตามที่เขาบอก เรียวปากอิ่มอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นตะกร้าหวายที่ข้างในมีขนมขบเคี้ยวหลายอย่าง ถ้าไม่บอกว่ายังโสด เธอคงอดคิดไม่ได้ว่าเจ้าของรถคันนี้มีลูกแล้ว
“คุณจะกินอะไรคะ เอานมด้วยมั้ย” เธอหยิบขนมขึ้นมาดูพลางเอ่ยปากถามเฉินหมิง
อยากกินนม..
