จำเฮียไม่ได้จริงๆ เหรอ 3
1131 Words
“แต่ฉันไม่ชอบค่ะ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น” เธอพูดไปตามตรง
“แต่เฮียอยากสนิทกับผู้หญิงน่ารักๆ แบบมะปรางนะ ต้องทำยังไงเหรอ” เฉินหมิงชม้อยชม้ายชายตาพร้อมส่งยิ้มหวานเจี๊ยบยิ่งกว่ารถน้ำตาลคว่ำให้คนตรงหน้า
อร๊าย! นี่อีตาตี๋ตาหวานกำลังอ่อยฉันใช่ไหม
ปารวตีเบือนหน้าหันหนีไปทางอื่น ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าตอนนี้ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายกำลังสั่นไหวระรัวราวกับแผ่นดินไหวขนาดแปดจุดแปดริกเตอร์ ก็หล่อขนาดนั้น ชะนีที่ไหนจะไม่หวั่นไหวล่ะ
“เกลียดจริงๆ พวกผู้ชายเจ้าชู้” หญิงสาวบ่นอุบอิบ
คนหูไวได้ยินแล้วยิ้มขำ เขามองปารวตีแล้วนึกเปรียบเทียบเจ้าหล่อนกับพรพระพาย ยิ่งคิดพิจารณา ยิ่งมองเห็นถึงความแตกต่างระหว่างผู้หญิงทั้งสองคน พรพระพายน่ารักอ่อนหวาน บางคราก็ซุกซนสดใส แต่ปารวตีนั้นหนา.. ขี้หงุดหงิด เอาแต่ใจ คิดเองเออเองก็เก่งเกินใคร ปากร้าย แต่..
“เหมียววว~”
ไม่ใช่เสียงแมวที่ไหน แต่เป็นเสียงของมนุษย์นามว่าปารวตี หญิงสาววางกระเป๋าสะพายของตนไว้บนโซฟา ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปหาแมวเหมียวพันธุ์ไทยตัวอ้วนกลมสีขาวแต้มสีส้มที่เดินมาจากไหนไม่รู้
..น่ารัก
เฉินหมิงลอบมองเจ้าของใบหน้าหวานแล้วอมยิ้ม แม้กับเขานั้นแสนเย่อหยิ่ง แต่พอเอาเข้าจริงๆ เจ้าหล่อนก็มีมุมอ่อนโยนเหมือนกัน
หญิงสาวอุ้มมันขึ้นมานั่งตัก “น่ารักจัง ชื่ออะไรเหรอเราอะ”
“ชื่อหมูปิ้งครับ”
ปารวตีเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของประโยคเมื่อครู่เล็กน้อยแล้วหันมาสนใจแมวที่อยู่บนตักตัวเองต่อ “ชื่อน่ารักจัง น้องหมูปิ้ง หมูปิ้งเป็นลูกชายคุณป้าบัวเหรอ” เธอเห็นปลอกคอของเพื่อนร่วมโลกตัวอ้วนฉุก็พอเดาได้ว่าคงเป็นแมวของบ้านนี้
“ผมเป็นลูกชายของแม่บัว เป็นน้องชายของเฮียเฉินครับ” เขาทำเนียนย้ายตัวเองไปนั่งข้างปารวตี “น่ารักขี้อ้อนเหมือนพี่ชายงับป๋ม”
ปารวตีชำเลืองมองพี่ชายของหมูปิ้งแล้วกลอกตามองบน “นี่คุณ ฉันว่าคุณชักจะเล่นใหญ่เกินเบอร์ไปหน่อยแล้วนะ ถามจริงเหอะ คุณเป็นอะไร มาอ่อยมาหยอดฉันทำไม บอกไว้ก่อนเลยว่าถ้าที่กำลังทำทั้งหมดเนี่ยเพราะอกหักผิดหวังจากยัยกวางแล้วหาผู้หญิงมาดามใจ เชิญค่ะ! เชิญไปหาข้างหน้า เพราะฉันไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้แบบคุณ” ทันทีที่พูดจบ เธอก็วางแมวตัวอ้วนลงบนพื้นแล้วลุกขึ้น “อ้อ! ป้าบัวเป็นนายจ้างของฉันก็จริง แต่ก็ใช่ว่าคุณจะเอาเหตุผลนี้มาอ้างแล้วทำกะลิ้มกะเหลี่ยกับฉันได้ตามอำเภอใจ ถ้าคุณล้ำเส้นหรือทำให้ฉันอึดอัดใจจนทนไม่ไหวเมื่อไหร่ ฉันจะฟ้องป้าบัวว่าคุณมีพฤติกรรมยังไง”
หนุ่มเลือดผสมไทยฮ่องกงทำตาปริบๆ “ปรางใช่มั้ยที่เป็นคนบอกเฮียให้เลิกยุ่งกับคุณกวาง”
“ใช่ ฉันเอง”
“นั่นไง นี่เฮียก็กำลังทำตามที่มะปรางสั่งเลยนะ เปลี่ยนจากจีบคนที่มีพันธะแล้ว มาจีบสาวโสดแทน มะปรางว่าไม่ดีเหรอ?”
“คุณกำลังทำให้ฉันสับสน สรุปคุณจะจีบฉันจริงๆ หรือแค่อยากเอาคืนที่ฉันด่าคุณวันนั้น”
“เรื่องนั้นเฮียลืมไปแล้ว ตอนนี้เฮียสนใจแค่ว่าทำยังไงมะปรางถึงจะหันมาสนใจเฮียบ้าง”
คิ้วโก่งย่นเข้าหากัน “อะไรทำให้คุณนึกพิศวาสฉันขึ้นมา” จ้างให้ก็ไม่เชื่อว่าคนอย่างเฉินหมิงจะมาสนใจเธอจริงๆ
อายุอานามสามสิบหกปีเต็ม แน่นอนว่าย่อมผ่านผู้หญิงมากหน้าหลายตาจนแทบจำไม่ได้ว่าเคยพาใครขึ้นเตียงบ้าง แต่น่าแปลก.. เขากลับจำสัมผัสของปารวตีได้ และคะนึงหามันจนถึงทุกวันนี้
“ไม่รู้สิ คงเพราะว่าอยู่กับมะปรางแล้วน่าจะไม่เงียบเหงามั้ง บ่นเก๊งเก่งงง” เขาขำก๊ากเมื่อเห็นคนสวยตวัดสายตามองด้วยความไม่พอใจ “เฮียล้อเล่นหรอกน่า มะปรางน่าแกล้งดี เฮียชอบ”
ยังไงเธอก็.. “ไม่เชื่อ เราเคยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง แต่คุณทำเหมือนคลั่งรักฉันอย่างกับเคยได้กันแล้ว”
ก็เพราะ.. เคยได้กันแล้วน่ะสิ
เฉินหมิงยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อนึกถึงเรื่องราวคืนนั้น เขาชอบเสียงหวานๆ ยามครวญครางของเจ้าหล่อน แต่ก็ชอบตอนที่เธอด่าไฟแลบเหมือนกัน มันเร้าใจดี
“ฉันว่านะ หล่อๆ แบบคุณไปหาเอาข้างหน้าดีกว่า หรือถ้าขี้เกียจหาก็ซื้อกินเลย คุณรวยไม่ใช่เหรอ” เธอมองสบตาคนตรงหน้าก่อนจะพูดต่อ “อย่ามายุ่งกับฉันเลยดีกว่า ตอนนี้ฉันพึ่งอกหัก ไม่มีอารมณ์จะ จิ๊จ๊ะกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น”
คนฟังทำตาลุกวาว “งั้นก็แสดงว่าตอนนี้หัวใจมะปรางว่างร้อยเปอร์เซ็นต์เลยอะดิ ยังไม่มีแฟน ไม่มีคนคุยใช่มั้ย”
หญิงสาวเหลือบตามองเจ้าของคำถาม “อื้อ ก็ประมาณนั้น แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะเปิดรับคุณเข้ามาหรอกนะ เพราะฉันไม่เชื่อว่าคุณชอบฉันจริงๆ”
“ทำไมล่ะ ปรางไม่เคยได้ยินเหรอ รัก-แรก-พบ”
“แหวะ! ไม่ต้องมาทำเป็นบอกว่ารักแรกพบ ครั้งแรกที่เราพบกัน ฉันไม่รู้สึกสักนิดว่าคุณปิ๊งฉัน เดินเข้ามาก็มาหยอดคำหวานใส่ยัยกวางไม่ยั้ง แถมยังด่าฉันว่าแบนราบยังกับไม้กระดานโดนรถสิบล้อทับ”
“เราอาจจะเคยเจอกันก่อนหน้านั้นก็ได้”
เธอไม่เข้าใจที่เขาพูด “หมายความว่ายังไงคุณ เราสองคนเคยเจอกันมาก่อนเหรอ” คิ้วโก่งขมวดเข้าหากัน สมองทำงานอย่างหนักจนส่งผลทำให้เจ้าตัวเครียด
“ลองคิดดูดีๆ สิ”
“คุณ.. เฉินหมิง” กว่าจะรวบรวมเรี่ยวแรงแล้วเปล่งเสียงออกมา มันช่างยากเย็นเหลือเกิน
คนตรงหน้าชื่อเหมือนผู้ชายคนนั้น แต่คงไม่..
“เราไม่เคยเจอกันมาก่อนใช่ไหมคะ ใช่ไหม” ยามนี้หัวใจดวงน้อยเต้นตุบตับเพราะหวั่นกลัวว่าสิ่งที่ตัวเองคิดมันจะเป็นเรื่องจริง
เฉินหมิงใช้มือจับปลายคางเรียวมนอย่างถือวิสาสะ เขาจ้องมองดวงตาคู่หวานตรงหน้าแล้วเผยอยิ้ม “มะปราง.. จำเฮียไม่ได้จริงๆ เหรอ”
- Writer
