“กลืนน้ำลายตัวเองง่ายกว่ากลืนน้ำเปล่าอีกเนอะคนเรา” คาร์ลว่าพลางมองกระจกส่องหลัง
ทันทีที่เปิดประตูแล้วก้าวขาขึ้นรถ เลขานุการหน้าหล่อก็อ้าปาก ‘แซะ’ ทันทีอย่างไม่รีรอ แต่เขาสนใจที่ไหนกันล่ะ หนุ่มตี๋หน้าหยกหน้าระรื่นชื่นบาน
“มะปรางรู้ความจริงแล้วว่าฉันแกล้งจีบเธอ”
คนฟังเพียงแค่เหลือบมองกระจกส่องหลังอีกรอบ ไม่ได้แสดงท่าทีตกใจอะไรกับสิ่งที่เฉินหมิงเล่าให้ฟัง “แล้วคุณมะปรางเธอไม่โกรธแย่เหรอครับ”
ถามไปงั้นแหละ ด้วยว่าเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่อายุสิบเจ็ดจนถึงปัจจุบัน เพียงแค่เห็นสายตาและรอยยิ้มน่าหมั่นไส้บนใบหน้า เฉินหมิง คาร์ลก็รู้ได้ในทันทีว่าเหตุการณ์หลังจากที่ปารวตีรู้ความจริงคงไม่เลวร้ายนัก
“โกรธสิ โกรธมากด้วย ถึงขั้นออกปากว่าไม่ให้ฉันไปยุ่งกับเธออีก” เฉินหมิงเล่าไปยิ้มไป ทั้งที่เรื่องราวมันควรทำให้ชายหนุ่มเครียด “แต่ผู้หญิงคนนี้เธอเป็นคนใจดีใจอ่อนเกินกว่าจะโกรธฉันได้นาน”
ไหนเคยบอกว
