วันเวลาผันผ่าน งานแต่งงานของพี่ชายก็ผ่านพ้น โดยที่สามีของฉันอ้างว่ามีงานด่วนไม่สามารถมาร่วมงานได้ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านั้นเรานัดกันซะดิบดี
แต่เมื่อเขาบอกว่าไม่ว่างฉันก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรให้เกิดความรำคาญใจ
หลังจากที่กลับจากบ้านใหญ่ของครอบครัวเขาในวันนั้น เขาก็ตามเอาใจฉันทุกอย่างเหมือนที่เคย ดูแลเป็นอย่างดี และห่างกันแค่ตอนทำงาน แต่เขาก็ไม่ได้มีไปค้างที่ไหน
แต่ก็อย่างที่รู้กันว่ามันมีความรู้สึกที่แปลก ๆ ซุกซ่อนไว้ข้างในใจ และใช้แค่เวลายื้อความเข้มแข็งเพื่อยอมรับความจริง
“น้องอยากกินไอติมฮะมี้” น้องทิวบอกระหว่างที่ฉันมารับกลับจากโรงเรียน
ฉันคงลืมบอกไปว่าหน้าที่ของฉันที่ฉันทำแล้วรู้สึกมีความสุขคือการรับส่งน้องทิวไปโรงเรียน ซึ่งคนเป็นสามีอนุญาตให้ฉันดูแลลูกชายของเขาอย่างเต็มตัว
‘เพราะผมรู้ว่าคุณรักน้องทิว ผมเชื่อใจคุณ’ นี่คือคำที่เขาบอก และมันทำให้ฉันรู้สึกโอเค เนื่องจากได้รับความไว้ใจจากเขา
