“รักมี้นะฮะ อยู่กับน้องนะ” น้องทิวพูดระหว่างที่ดวงตากำลังจะปิด และวงแขนน้อย ๆ พยายามโอบกอดฉันที่นอนอยู่ข้าง ๆ
“ครับ มี้ก็รักน้อง” ฉันลูบที่ศีรษะของน้องทิวอย่างเอ็นดู ตอนแรกก็คิดไว้ว่าจะมาแล้วกลับ แต่พอน้องทิวอ้อนแบบนี้ฉันก็ใจอ่อนขึ้นทันที
เราสองคนนอนกอดกันเงียบ ๆ และน้องทิวก็กอดฉันแน่นมาก กอดเหมือนกับว่ากลัวฉันจะหายไป
ต่อมาไม่นานน้องทิวก็นอนหลับไป และฉันก็กำลังจะเคลิ้มหลับตาม แต่เพราะเขาเดินเข้ามาสะกิดฉันจึงต้องหันไปมอง
“เรามีเรื่องต้องเคลียร์กันนะที่รัก ผมไม่โอเคที่คุณเป็นแบบนี้” พ่อของน้องทิวพูดด้วยน้ำเสียงกระซิบ คงจะกลัวลูกชายตื่นล่ะสิ
เขาเปิดประตูเข้ามาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเขาก็มานั่งอยู่ข้างเตียงแล้วสะกิดฉันนี่แหละ
ไอ้เรื่องบนโต๊ะอาหาร ก็เหมือนฉันรักษาหน้าให้เขา เพื่อไม่ให้น้องทิวเกิดความสงสัยจนต้องตั้งคำถาม
ซึ่งระหว่างทานข้าวเขาก็มองฉันอยู่เป็นระยะ และพอทานข้าวเสร็จฉ
