“ลมอะไรหอบลูกสาวพ่อกลับมาบ้านได้เนี่ย” พ่อเลี้ยงของฉันเอ่ยปากแซวเมื่อเห็นฉันเดินเข้ามาในบ้าน
“ก็แค่อยากกลับค่ะพ่อ เตรียมงานไปถึงไหนแล้วคะ” ฉันทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาข้าง ๆ พ่อเลี้ยง
“ก็ต้องเรียบร้อยสิ งานจะเริ่มอยู่แล้วนะ เราล่ะเตรียมชุดหรือยัง”
“ก็มีแล้วค่ะ งั้นอ้ายขอตัวขึ้นห้องก่อนนะคะ อยากพักผ่อน” ฉันเตรียมตัวลุกขึ้นยืน
“พ่อเข้าใจความรู้สึกอ้ายนะ ออยล์มันก็ไม่ได้อยากทำร้ายความรู้สึกคนที่ตัวเองรัก แต่เพราะมันต้องเลือก ระหว่างหน้าที่กับหัวใจ ขอโทษนะอ้ายที่พ่อเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ไม่ได้เรื่อง ทำให้ลูกสองคนต้องพรากจากกันแบบนี้” เรื่องที่พ่อเลี้ยงพูดมาทำให้ฉันค่อนข้างตกใจเลยล่ะ
“พ่อ…”
“พ่อรู้ แต่แม่ไม่รู้ แล้วตอนนี้แม่ก็ไปเสริมสวย ขอโทษที่ทำให้เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้นะลูก”
“ช่างมันเถอะค่ะ ตอนนี้อ้ายเข้าใจความรู้สึกที่ผ่านมาของอ้ายที่มีต่อพี่ออยล์ ตอนนั้นอ้ายก็แค่เด็กหวงของกลัวโดนทิ้งอย
