“Uhm, pasensya na po, pero ‘wag ninyo po sabihin na magpapakain kami sa mga lobo na tulad nila?” the guy asked gathering all his guts to pull out that question.
The whole gymnasium was enveloped with deafening silence. Ang mahina ngunit mabibigat na paghinga naming lahat ang tangi kong naririnig. Nakikisabay ang dibdib ko sa kaba na nararamdaman ng mga kasama ko. Tinitingnan ko pa lang ang seryosong mukha ni Ms. Lucresia ay pakiramdam ko hindi na ako makalunok dahil sa sobrang kaba.
I feel like anytime, my heart will come out from my chest. Wala ba na makikihati ng kabang nararamdaman ko? Ramdam ko rin ang matinding lamig sa kamay ni Ellie na nakahawak sa aking braso.
Ilang minuto pa na katahimikan ang namayani bago nagsalita ang headmistress na hiniling ko na lang na
