“Nate, please ikaw lang ang puwedeng mag-convince sa parents ko na huwag muna tayong magpakasal.” I leaned on his chest. Nakahiga na kami sa kama at nagpapahinga.
He drew a deep breath.
“Ayaw mo talaga akong pakasalan?” saad niya. He sound disappointed.
“Hindi naman sa ganun…di ba in-explain ko na?” pakiusap ko ulit.
“No, we are getting married after your graduation.” Madiin niyang saad. Napaupo naman ako.
“If you want kahit araw-araw pa tayong mag-s*x. Wag lang muna tayong magpakasal, please?” I asked again.
“Are you insulting me? Do you really think that’s the reason why I wanna marry you?” inis niyang tanong. Umupo na rin sya at sumandal sa headboard.
“No.” I answered defenseless. Bakit ba kasi hindi niya maintindihan na bata pa ako? Pati rin naman siya, he is only 22. Bakit ba siya nagmamadali?
“Magbihis ka na.” utos niya saka tumayo at kinuha ang pants niya sa floor.
Wala akong nagawa kundi pumunta ng walk-in closet ko.
I examined myself at the mirror. I saw redness on my breast. Napasimangot ako.
Bakit ba kasi lahat sila nagmamadali sa kasal na yan? At bakit nga ba ayaw kong magpakasal?
Well, I love Nate. Gusto ko rin siyang makasama. Except for his roughness during intercourse, mabait siya at maalaga. Pero minsan nararamdaman ko na parang may kulang pa rin sa buhay ko pero hindi ko naman alam kung ano yun. Well, I practically have everything kaya lang minsan I feel like a stranger even to my parents.
Paglabas ko wala na si Nate, nag-iwan nalang siya ng message na kailangan niyang pumunta ng opisina niya.
I went down for lunch and as usual wala sina mama at papa. Ganun naman sila pag nandito sa bansa negosyo pa rin ang inaatupag.
Inabangan ko sila sa sala after dinner. If I can’t convince Nate then baka sila puwede ko pang kumbinsihin.
Past eleven na nang marinig ko ang pagtigil ng sasakyan nila sa garahe.
“Hi pa, ma!” I kissed them both on the cheek.
“Saan ka nagpunta kagabi at tinakasan mo ang mga bodyguards mo?” papa scolded.
“Pa, hindi ko kailangan ng guwardiya. See I came home alive?” reklamo ko. Tumingin lang siya sa akin at nagpatuloy na sa pag-akyat sa hagdan.
“Yan nga rin ang sinabi ko sa papa mo, eh.” Segunda naman ni mama. I smiled. Atleast, kampi siya ngayon sa akin. Sumunod kami kay papa paakyat.
“Mabuti na yung nakakasiguro.” He said.
“Okay, papayag ako sa guwardiya kahit samahan pa nila ako araw-araw, pa.” hayag. Napatigil naman siya sa paglalakad at tumingin sa akin.
“At anong kapalit?” istrikto niyang tanong.
“Huwag niyo muna akong ipakasal kay Nate.” I bargained.
“No!” madiin nitong saad.
“Pero, pa”
“Anak, iniisip lang namin ang kapakanan mo. Nate is a good man and with him siguradong mabubuhay ka ng marangya.” Paliwanag ni Mama. Dumiretso kami sa silid nila. Inilapag ni dad ang attaché case niya sa kama saka niluwagan ang neck tie niya.
“Bakit nalulugi na po ba ang negosyo natin?” kunot-noo kong tanong.
“Of course not!” napatawa si papa. “Gusto lang namin masiguro na okay ang buhay mo.”
“Pero pa, alam niyo naman na eversince hindi ko kailangan ng marangyang buhay.” Reklamo ko.
“Makinig ka sa papa mo, anak.” Mama cuts off.
“Natatakot lang kami na baka dahil diyan sa pagkamaldita mo bigla ka nalang ayawan ni Nate. He is the perfect man for you. And as early as now we want to make sure na siya ang makakatuluyan mo.” Paliwanag ni mama.
What kind of thinking is that?
“Ang sabihin niyo, ma, pag naging mag-asawa kami ni Nate, you can gain more investors para sa business niyo abroad.” Inis kong sagot. Yun naman talaga ang point nila. Kunwari pang para sa akin. If they are thinking about my welfare dapat making sila kung ano ang gusto ko.
“Wag na wag mo kaming pagsasalitaan ng ganyan!” sigaw ni papa sa akin.
“Totoo naman di ba? Eversince mas mahalaga ang business niyo kesa sa akin! Minsan nga iniisip ko kung anak niyo nga ba talaga ako!” I can’t help my tears from rolling. Kahit ayokong isipin pero yun pa rin talaga ang pumapasok sa isip ko. They never cared about how I feel.
Lumapit si mama sa akin.
“Wag ka ngang mag-isip ng ganyan. Anak ka namin. Period!” saad niya at niyakap ako ng mahigpit.