Kabanata14
1039 Words
Napatingin na tuloy ako rito.
And the heck! I probably spilled some when I ate it. Inabot lang niya ang tissue at pinahiran ito.
Instead of hating him. I feel the heat ignited when I feel his touch on my top part.
Napalunok agad ako at napatitig sa kanya. His eyes still focus on my chest or probably my cleavage!
The heck, ang manyak talaga!
"Ako na nga!" Sabay kuha ko ng tissue sa kamay niya, at tumalikod agad ako sa kanya.
Pesti! Nagmura nang makailang ulit ang isip ko at pulang-pula na siguro ang mukha ko ngayon.
Why am I so clumsy every time I eat my food? Hay naku!
Hindi ko na siya hinarap at humakbang na ako papalayo sa kanya. I don't think getting close to Lorenzo is a good idea. Kaya iiwasan ko na siya.
.
Bumalik na ako sa kwarto para maligo at magpalit na din. It was only a quick shower, at medyo maalat pa ang tubig dito. After five hours I went out in my balcony. Tinanaw ko silang lahat sa baba at si Manong Primo lang din ang kilala ko. May iilang staff na nandito at lahat sila abala sa ginagawa.
Ang parteng ito ang pwedeng tumangap lang ng bisita. Pero limitado nga lang. Samantalang pinapagawa pa ang sa kabila. Bumaba na ako, lagpas tanghali na. Umikot ako sa paligid. Lahat ng mga staff ay nakatingin sa akin at ang iba ay nakangiti pa. There few check-in visitors that are having a good time outside.
.
Ang puting buhangin ang nagbibigay buhay at ang asul na tubig dagat ang nagsisilbing puso sa Islang ito. Maganda nga naman dito. This exclusive is like a separate paradise. Hinayaan kong mabasa ang mga paa ko sa tubig dagat. Malamig at malinaw ang tubig, at kitang-kita ko pa ang ma maliliit na isda rito.
.
I have change into a summer short and v-neck t-shirt. Wala akong plano ma maligo sa dagat. Gusto ko lang pagmasdan ang buong resort. Nagtagal ang mga paa ko sa tubig at naaliw ako sa bawat hampas ng maliit na alon dito. There's always something in the waves that kept haunting me and I don't know what it is...
.
As far as I know I love the sea and I love the beauty it gave every morning. Siguro panahon na para subukan kong balikan ang lahat ng iyon, ang lahat ng alaalang iyon...
.
"Maliligo ka ba?"
Napalingon ako sa kanya. He's halfway naked and wearing only his summer short. Ayaw ko sanang titigan ang dibdib niya pero traydor ang mga mata ko. Kaya kitang-kita ang hulma at matipunong pangangatawan niya.
Now I noticed that it's only his shoulders and arms down to his hands are covered with it. Sa dibdibd na bahagi niya ay malinis ito. Maliban nga lang sa bandang puso niya. May nakaukit na pangalan dito at hindi ordinaryong alpabetika.
My brows lifted while staring at his heart chest. Hindi ko alam, pero gusto kong haplusin ang parteng ito. Ang pangalan na tattoo na nakaukit sa bandang puso niya. Mas kumunot lang lalo ang noo ko dahil hindi ko naman mabasa ito.
"Does it seems familiar to you?" akit na titig niya at kalmadong tugon.
We stared, and his jaw clenched. There was no smile on his face yet, but the message in the way he stared at me was priceless. I smirked and shook my head.
"Conceited?" My brows lifted, and my nose pointed at him.
"I was once conceited, but nicely because it requires protecting you, Penelope," he sincerely said.
"Huh, talaga? Sabihin mo nga sa akin, Lorenzo. If you are my lover then why can't I feel nothing towards you?" kunot-noo ko.
Napalunok siya at titig na titig sa akin. Hindi ako umiwas sa titig niya.
If this proves something, then let it be because I want to feel it.
Gusto kong maramdaman ito mula sa kanya. Kung may parte man ng isip ko ang hindi siya maalala ay gusto ko itong maramdam ngayon sa kanya.
Napangiti siya at napailing na. He shook his head and face down while his hands were on his hips. I chuckled and lifted my chin to face the sky.
Mabuti pa ang langit sa tuwig tumitingala ako ay gumagaan ang pakiramdam ko. Pero sa tuwing nakikita ko ang dagat ay bigat ang dala nito.
I do hope that the waves will take out all my sorrows, too. I know I have more sorrows deep inside me; one of them is Lorenzo.
Taimtim kong binalik ang titig sa kanya at ganoon din siya. We stare for a seconds and it becomes heavy. Ramdam ko agad ang sakit sa loob ko at hindi ko maintindihan ito. Lorenzo's eyes are becoming red and cloudy... Pero iba ang naramramdaman ko ngayon sa kanya. Purong galit ito.
"Try me, P-Penelope... Viola," sa halos basag na boses niya.
"Hmp, really?" Tumango na ako at umiwas na nang titig sa kanya.
"And what if you prove yourself wrong? Baka hindi ako ang hinahanap mo, Lorenzo," hamon na titig ko.
He bit his lower lip and face down again before staring back at me. Makailang ulit niyang kinagat ang pang-ibabang labi niya at dito lang din napako ang mga mata ko.
"I will make you fall for me again, Penelope... Kung hindi ko na maibabalik ang dating ikaw ay pipilitin kong magustuhan mo ulit ako."
Napakurap ako at hindi ko inaasahan ang sagot niya.
The heck! Baliw na nga siya? Kabaliktaran 'ata ang pisikal na anyo niya sa puso niya ngayon.
He seems so rigid and unbreakable, but the heck, he's broken already.
"But what if I won't fall, Lorenzo?" tigas na titig ko.
"Three months, Penelope. Tatlong buwan lang, please. . . be with me, stay with me. I promise to be good. Just give me a chance."
I swallowed hard while staring at him. Kinabahan ako pero gustong kong subukan ito.
There are a lot of things that bothered me lately and I want my answers. Kung si Lorenzo ang daan ay susubukan ko. Pero sa tuwing tinititigan ko siya ay galit ang nararamdaman ko.
"Okay. Fine! Let's do it then." Tumango na ako at agad na tinalikuran siya rito.
.
C.M. LOUDEN
- Writer
