เทพบุตรหัวใจมหากาฬ

11

11

สองวันหลังจากที่โดนมาเฟียหนุ่มสอนจูบ สาวแสบก็ดูจะหมดฤทธิ์ไปดื้อๆ ไม่เกเร ไม่พูดกวน ไม่ยั่วยวนให้เขาใจสั่นเหมือนก่อน เวลาที่เฟอเดอริโกมาไปรับไปส่งที่มหาวิทยาลัย วราลีเอาแต่นั่งเงียบ ทอดมองไปยังนอกกระจกรถ ราวกับว่าระหว่างทางที่รถยนต์คับเคลื่อนนั้น เป็นสิ่งแปลกตาที่ละสายตามองไม่ได้ ทั้งๆ ที่เธอเห็นจนจดจำได้ทุกอย่าง

นั่นเป็นเพราะความเคอะเขินที่มีอยู่ในใจ ความร้อนวูบวาบที่ยังคงไหลอาบไปทั่วร่าง นึกถึงครั้งใด ใจมันสั่นสะท้านอย่างไรพิกล ใจเต้นตุ่ม ๆ ต่อมๆ ทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าครูสอนจูบของเธอ

ส่วนคนที่ถูกจูบก็จำความหวานละมุนของโพรงปากสาวไม่เสื่อมคลาย รสชาตินั้นยังคงไหลซ่านในความรู้สึกไหลเวียนในจิตใจ ความต้องการจะครอบครองปากของเธอด้วยปากและลิ้นของตนเองมีอยู่ทุกลมหายใจ อีกทั้งความรู้สึกผิดที่ทำเรื่องไม่น่าทำก็ยังคงเต็มตื้นในหัวใจ รอจังหวะดีดีเพื่อขอโทษเธอ

“พี่จะไปอังกฤษสักสี่วันนะ ระหว่างนี้พี่จะให้ไบรอันไปรับไปส่งนะเบลล์” เฟอเดอริโกพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบที่ยังคงปกคลุมไปทั้งรถยนต์

“ค่ะ” เธอตอบรับสั้นๆ ยังคงไม่หันมามองหน้าเขาเหมือนเดิม

“เบลล์” เสียงนุ่มนวลของชายร่างหนาดังขึ้น “เบลล์หันมาพูดกับพี่หน่อยได้มั้ย อย่าทำเหมือนกับว่าเราห่างเหินกันอย่างนี้เลย”

“เบลล์ไม่มีอะไรจะพูดกับพี่ริโก้”

วราลีตอบโดยที่ไม่หันมามองหน้าคู่สนทนา เจ้าของรถแวนคันหรูเกิดอาการทนไม่ได้ เขาไม่ชอบสถานการณ์ชวนอึดอัดแบบนี้ เห็นทีต้องคุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียแล้ว นิ้วมือใหญ่จึงกดลงไปยังปุ่มเล็กๆ ข้างกระจกฝางที่เขานั่ง เพื่อให้ฉากกั้นระหว่างตอนของรถปิดลง

เวลานี้เขาต้องการความเป็นส่วนตัว

“เบลล์ยังโกรธพี่เรื่องคืนนั้นใช่มั้ย คืนที่...เอ่อ...คืนที่พี่จูบเบลล์” เป็นครั้งแรกที่เขาพูดติดขัดกับสตรี

วราลีหันใบหน้ามาทิศทางที่เขานั่งอยู่ช้าๆ แววตาที่มองไปยังเขานั้นเต็มไปด้วยความรัก แต่ทว่าบัดนี้ถูกบดบังไว้ซึ่งความน้อยใจ

“เบลล์ถามพี่ริโก้สักข้อได้หรือเปล่าคะ”

“ถามอะไร”

“พี่ริโก้คิดว่าการที่ผู้ชายจูบผู้หญิงมันหมายความว่ายังไงคะ”

เจอคำถามนี้เข้าไปเขาถึงกับตอบไม่ถูก เพราะเหตุผลของเขายามที่จูบผู้หญิงมีเพียงอย่างเดียวคือ จูบเพื่อเริ่มบทสวาทเร่าร้อน เขาไม่เคยจุมพิตสตรีคนไหนจากก้นบึ้งของหัวใจ นอกเสียจากสาวแสบที่นั่งข้างกาย เธอเป็นผู้หญิงเพียงหนึ่งเดียวที่ทำให้หัวใจของเขาสั่นสะเทือน

“เอ่อ...คือ” เขาตอบไม่ได้

“ว่าไงคะ มันหมายความว่ายังไง” เธอเร่งเร้าเอาคำตอบ

“เบลล์อยากรู้คำตอบไปทำไม” ในเมื่อเขาตอบคำถามเธอไม่ได้ ก็เป็นฝ่ายตั้งคำถามกลับเป็นการแก้เกม

“งั้นเบลล์ถามใหม่ก็ได้ค่ะ พี่ริโก้เห็นเบลล์เป็นน้องสาวใช่มั้ยคะ”

เจอคำถามนี้เข้า เฟอเดอริโกยิ่งตอบยากขึ้นกว่าคำถามแรกหลายเท่า ทั้งๆ ที่ตัวเองมีคำตอบนั้นในใจแล้ว แต่ปากเจ้ากรรมมันเกิดอาการหนักขึ้นมากะทันหัน พูดไม่ออกตอบไม่ถูกซะงั้น

“ว่าไงคะพี่ริโก้ พี่ริโก้คิดกับเบลล์แบบน้องสาวใช่มั้ยคะ” เธอย้ำถามอีกรอบ รอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

“ชะ...ใช่ เบลล์คือน้องสาวพี่”

ในที่สุดปากหนักๆ ของมาเฟียหนุ่มก็เปิด แต่ทว่าคำตอบนั้นตรงข้ามกับใจอย่างสิ้นเชิง

คำตอบของเฟอเดอริโกก่อให้เกิดความเสียใจกับสาวแสบที่หลงรักเขาตั้งแต่วัยสาว ในที่สุดเขาก็คิดกับเธอเพียงแค่น้องสาว...แค่น้องสาวเท่านั้น มันจึงป่วยการที่ตนเองจะเสียเกียรติของลูกผู้หญิง ยั่วยวนและปั่นหัวเขาอีกต่อไป เพราะความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ คงไม่เคลื่อนที่ไปไหน หยุดนิ่งแค่คำว่าพี่ชายกับน้องสาว

“ถ้าพี่ริโก้คิดกับเบลล์แบบน้องสาว และคืนนั้น คืนนั้นพี่ริโก้จูบเบลล์ทำไม พี่ชายที่ไหนในโลกจูบน้องสาวบ้างคะ มีที่ไหนในโลก อัก อัก อัก” เธอตะโกนใส่หน้าเขาเสียงดังลั่นรถ ตามมาด้วยกำปั้นเล็กๆ ที่ทุบรัวไปยังแผงอกของเขา

คนที่ถูกทุบนั่งนิ่งให้สาวเจ้าระบายความอึดอัดเต็มที่ พร้อมกันนี้ยังเอ่ยคำขอโทษจากหัวใจให้เธอได้รับรู้อีกด้วย

“เบลล์เกลียดพี่ริโก้ เกลียด เกลียดที่สุด”

ความเจ็บจากแรงทุบที่เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เขาตัดสินใจรวบข้อมือเล็กนั้นไว้ด้วยอุ้งมือของตน กระตุกไม่แรงมากเพื่อให้ร่างของคนที่ทุบเขาไม่หยุดเข้ามาประชิดร่างหนา พอชิดใกล้ลำแขนใหญ่ก็รัดร่างนุ่มนิ่มที่บัดนี้มานั่งซ้อนตักแข็งแรง

“ปล่อยนะ ปล่อย คิดกับเบลล์แบบน้องสาวแล้วมากอดเค้าทำไม ปล่อยนะ”

สาวแสนดื้อไม่ยอมให้ตนเองอยู่ในอ้อมกอดร้อนแรงแลอบอุ่นนี้ ทั้งดิ้น ทั้งร้อง ทั้งผลักไส

“เบลล์ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ” เขาพร่ำพูดคำขอโทษหลายครั้ง

“ขอโทษ ขอโทษเรื่องอะไร เรื่องที่พี่ริโก้จูบผู้หญิงที่คิดเพียงน้องสาวเหรอ ถ้าใช่ก็ไม่ต้องเพราะน้องสาวคนนี้ไม่ให้อภัย ปล่อยนะปล่อย อักๆๆ”

สาวร่างเล็กยังอาละวาดไม่เลิก ทุบรัวหลายจุด ปากบางเล็กน่าจูบตะโกนใส่หน้าเฟอเดอริโกอย่างเหลืออดระคนเสียใจ

“เบลล์ฟังพี่ก่อนสิ ฟังพี่ก่อน” เขาอยากจะอธิบายแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นตรงจุดใดดี

“เบลล์ไม่ฟัง ไม่ฟัง ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ปล่อยเบลล์เดี๋ยวนี้นะ” วราลียังคงดิ้นต่อไป

“เบลล์พี่ขอโทษ พี่...” เฟอเดอริโกยังคงอ้ำอึ้งต่อไป

“เบลล์ไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น ไม่อยากฟัง แล้วต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมาดูแลเบลล์ เบลล์ไม่ต้องการให้พี่ริโก้อยู่ใกล้เบลล์ เบลล์เกลียดพี่ริโก้”

สาวจอมดื้อพูดและพยายามปลดลำแขนของเขาที่รัดร่างของตนเองออก ทว่าสิ่งที่โอบรัดร่างกายของเธอคล้ายเหล็กเส้นหุนใหญ่ แรงน้อยนิดเท่ามดตัวน้อยคงไม่อาจง้างเหล็กเส้นนี้ได้

“เบลล์ครับ พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่ขอโทษนะครับ”

“เก็บคำขอโทษของพี่ริโก้ไว้เถอะคะ เบลล์ไม่ต้องการ รวมทั้งจูบของพี่ริโก้ด้วย” วราลีไม่ยอมแพ้ ยังใช้มือทุบไม่หยุด “เก็บปากของพี่ริโก้ไว้จูบผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่น้องสาวเถอะ ส่วนเบลล์ก็จะเก็บปากของเบลล์ไว้จูบผู้ชายคนอื่นที่ไม่ได้คิดกับเบลล์เป็นน้องสาวเหมือนกัน ปล่อยนะ”

ก่อนจะปล่อยคำพูดชุดสองตามมา แล้วคำพูดนี้เองที่ทำให้ เฟอเดอริโกเกิดอาการทนไม่ได้ คลายอ้อมแขนออกข้างหนึ่งเพื่อนนำมือมารวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ ใช้ลำแขนอีกข้างรั้งร่างของเธอให้แนบชิดติดกับเขามากขึ้น