7
1232 Words
7
“ถ้าอย่างนั้นมื้อนี้เบลล์ต้องเป็นคนสั่งเพราะเบลล์ต้องรู้ว่าอาหารอะไรอร่อย” เขาให้เกียรติสาวร่วมโต๊ะ
“ได้เลยค่ะ ไม่มีปัญหา”
ตอบรับเสียงหวานพร้อมรอยยิ้มสวยๆ เสร็จ เจ้าของเสียงยกมือเรียกบริกรที่กำลังเดินมายังโต๊ะที่เธอนั่งพร้อมกับเมนูอาหาร จากนั้นก็สั่งอาหารที่ตนเองคิดมาตลอดทางโดยไม่เปิดดูเมนูเล่มนั้นเลยแม้แต่น้อย
ระหว่างที่โต๊ะวีไอพีโต๊ะนั้นกำลังสนใจกับการสั่งอาหาร จึงไม่รู้ว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ขับรถตามมาติดๆ ได้เดินเข้ามาในร้าน มองหาคนที่เขาตามมาก่อนจะเลือกที่นั่งเหมาะๆ ในซุ่มดูคาร์เตอร์กับวราลี
แล้วตลอดการดินเนอร์ของหนุ่มสาวคู่นั้น ทำให้อีกหนุ่มหนึ่งถึงกับกัดฟันกรอดๆ กระแทกช้อนที่มีอาหารเลิศรสเข้าไปในปาก เคี้ยวตุ้ยๆ ตามองเขม็งไปยังมือใหญ่ของหนุ่มลูกครึ่งที่เอื้อมมือไปแตะมือนุ่มๆ ของวราลีบ่อยครั้ง
“ฉ้อเลาะกันเหลือเกิน มันน่านัก มันน่านัก”
เฟอเดอริโกเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกที พูดอยู่คนเดียว มองไปยังหนุ่มสาวคู่เดิมตาแทบถลน ใจมันเต้นแรง อกมันร้อนรุ่ม ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า เหตุใดจึงเกิดความไม่พอใจทุกครั้งที่มีชายมากหน้าหลายตาเข้าใกล้หรือพูดคุยกับวราลีมากเกินขอบเขต ทั้งๆ ที่วราลีเป็นเพียงน้องสาวของเพื่อนสนิท ซึ่งเขามีหน้าที่ดูแลเธอเท่านั้น
ชักจะทำเกินหน้าที่ไปแล้ว...นั่นคือสิ่งที่เขาย้ำคิดในใจ
“วันนี้เบลล์สวยมากเลยครับ” คาร์เตอร์กล่าวชมวราลีจากใจ ระหว่างที่ทั้งสองลุกเดินไปย่อยอาหารด้วยการเต้นรำเหมือนกับคู่อื่นๆ
“ขอบคุณมากค่ะ”
วราลีตอบเสียงหวาน พยายามทำตัวให้เป็นปกติ เป็นเพราะเวลานี้มือที่แตะอยู่บนเอวสาวเริ่มเลื่อนไปทางด้านหลัง ส่งผลให้เวลานี้เธอตกอยู่ในอ้อมกอดของเขาไปโดยปริยาย ไม่เพียงเท่านั้น คาร์เตอร์ใช้แรงที่มีอยู่มาก รั้งร่างสาวให้แนบชิดกับแผงอกของตน
“อาทิตย์หน้าจะมีงานเลี้ยงเปิดตัวโรงแรมใหม่ของผมในเวนิส ไม่ทราบว่าเบลล์จะเป็นเกียรติไปร่วมงานได้หรือเปล่าครับ” เขากล่าวชวน
เธอลังเลชั่วครู่ “ขอดูก่อนได้มั้ยคะ ไม่รู้ว่าวันนั้นอาจารย์จะมีงานด่วนให้ทำหรือเปล่า เบลล์ไม่อยากรับปากตอนนี้ค่ะ ถ้ารับปากว่าไปได้ พอถึงเวลาจริงๆ แล้วไปไม่ได้จะผิดคำพูดค่ะ” วราลีตอบบ่ายเบี่ยง
“ก็ได้ครับ” เขาไม่เร่งรัดคำตอบ แต่รัดร่างสาวด้วยอ้อมแขนของตน “แต่ผมหวังลึกๆ ว่าเบลล์จะไปได้” เสียงนั้นน่าสงสารเหลือเกิน
“ใกล้ๆ วันเบลล์จะให้คำตอบนะคะ”
เวลานี้วราลีทนอึดอัดไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เนื่องจากใบหน้าของคู่เต้นรำเริ่มเลื่อนเข้ามาใกล้ ลมหายใจที่เธอไม่ต้องการสูดดมพ่นอยู่ตรงปลายจมูก เธอจึงต้องหาทางออกกับความอึดอัดในครั้งนี้
“เบลล์ว่าเรากลับกันเถอะคะ นี่ก็ดึกมาแล้ว” พูดไปมือเล็กก็เลื่อนมาดันอกของเขาให้ออกห่าง
“แต่ว่าผมยังไม่อยากกลับนี่ครับ” คาร์เตอร์พูดตาระห้อย หลุบตาต่ำมองเนินอกขาวๆ ตาเป็นมัน
“ก็เบลล์อยากกลับบ้าน นายจะมาดึงรั้งไว้ทำไมล่ะ”
เฟอเดริโกเกิดอาการทนนั่งดูสองหนุ่มสาวเต้นรำกันอย่างมีความสุขบนฟลอร์เต้นรำไม่ได้ ยิ่งมองเห็นวราลีตกอยู่ในอ้อมกอดของคาร์เตอร์ เห็นร่างกายส่วนหน้าของทั้งสองแนบชิดกัน เห็นใบหน้าของคาร์เตอร์โน้มเข้าหาดวงหน้าสาวจนเขาใจหาย ทำให้ชายหนุ่มอิตาเลี่ยนหมดความอดทน ลุกจากโต๊ะอาหารเดินจ้ำอ้าวมายังสองร่างที่ว่านี้ทันที
“พี่ริโก้” เธอครางชื่อเจ้าของคำพูดเมื่อสักครู่ “พี่ริโก้มาที่นี่ได้ยังไงคะ”
“นั่นสิ ฉันจำได้ว่าไม่ได้เชิญนายมาด้วยนะ” คาร์เตอร์หันมาพูดกับคนที่เดินเข้ามาใหม่ แต่ยังไม่ยอมปล่อยลำแขนที่โอบร่างสวย
“ที่นี่ห้องอาหารนะ ใครหิวก็มากินข้าวได้ ฉันหิวข้าวก็เลยมาหาไรกิน ทำไม นายมีปัญหาเหรอ”
คนที่หึงหวงวราลีไม่รู้ตัวตอบกลับ ผลักร่างของคาร์เตอร์ให้ออกห่างร่างอรชร คว้าเอวเล็กมาโอบไว้เสียเอง คาร์เตอร์แม้จะไม่พอใจเฟอเดอริโกแต่ก็เก็บอาการเอาไว้ เพราะเขาจะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอก
“ฉันไม่มีปัญหาหรอก”
“ดี” เฟอเดอริโกกระแทกเสียงพูด “ไม่มีก็ดีจะได้ไม่มีใครเจ็บตัว ไปเบลล์กลับบ้าน”
พูดจบก็กึ่งลากกึ่งจูงวราลีออกไปจากร้าน ไม่สนใจสายตาของใครทั้งสิ้น แม้แต่สายตาของคาร์เตอร์ที่มองไปยังร่างของเขา เป็นสายตาแห่งความเคียดแค้น และพร้อมจะเปิดศึกในครั้งนี้
“กูไม่ปล่อยให้มึงมาหยามกูฟรี ๆแน่”
เสียงอาฆาตของคาร์เตอร์ตามไล่หลังมาเฟียชื่อดังของอิตาลี ที่ใครหลายคนกลัว แต่สำหรับเขา...ไม่มีอยู่ในสมอง
ศึกรัก ศึกรบ ศึกแห่งศักดิ์ศรีได้เกิดขึ้นแล้ว
“โอ้ย!!...พี่ริโก้เบาๆ หน่อยสิ เบลล์เจ็บนะ ลากเบลล์อย่างกับหมูกับหมา”
เธอบ่นอุบ พลางสะบัดข้อมือของตนให้เป็นอิสระหลังจากที่ถูกเฟอเดอริโกลากมาถึงรถยนต์
“ถ้าพี่ไม่เข้าไปแทรกรับรองเบลล์ถูกมันจูบไปแล้ว” คำพูดของเขานั้นติดโมโหนิดๆ ไม่พอใจมากๆ
“รู้ได้ไงว่าคุณคาร์เตอร์จะจูบเบลล์ ทำบ่อยสิท่าถึงได้รู้ดีนัก” สาวปากดีเถียงกลับ
“ไม่ใช่ซะหน่อย ถึงพี่จะเจ้าชู้ตามประสาหนุ่มหล่อ แต่พี่ก็ไม่เคยทำแบบนั้น”
เขาแก้ตัว สอดตัวเข้าไปนั่งประจำที่คนขับ โดยมีหญิงสาวที่เบ้หน้าใส่กับการหลงตัวเองของเพื่อนสนิทพี่ชายสอดตัวนั่งตามติด พอนั่งประจำที่เรียบร้อยสารถีหนุ่มทะยานรถทันที
“แต่จะว่าไปให้คุณคาร์เตอร์สอนจูบก็ดีเหมือนกันนะ เวลามีแฟนจะได้จูบคล่องๆ”
คนที่กำลังขับรถถึงกับเบรกรถกะทันหัน ขยับใบหน้ามามองหน้าวราลีที่นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้นิ่ง เขาแทบจะไม่อยากเชื่อหูกับสิ่งที่ได้ยิน
“เมื่อกี้เบลล์ว่าอะไรนะ” เขาถามทวน มือเอื้อมไปหยิบกุญแจพวงนั้น
“เบลล์บอกว่า ให้คุณคาร์เตอร์สอนจูบก็ดีเหมือนกันเวลามีแฟนจะได้จูบคล่องๆ คราวนี้ชัดหรือเปล่าคะพี่ริโก้” เธอทวนคำพูดให้ไหลเข้าไปในหูของเขาอีกครั้ง แบบช้าๆ ชัดๆ
“ไปเอาความคิดนี้มาจากไหน เป็นสาวเป็นแซ่ พูดไม่อายปากเลยนะ” หากเขามีไม้เรียวสักอันตอนนี้ เขาจะฟาดลงไปยังก้นงามๆ ของเธอ ลงโทษกับความก๋ากั่นแสบทรวงให้เข็ด วราลีจะได้ไม่มีความคิดแบบนี้ในสมอง ได้ยินแล้วแรงโทสะมันพุ่งปรี๊ด
- Writer
