6
1106 Words
6
สิ่งที่ทั้งสองพุ่งให้ความสนใจของเธอคือ ดวงหน้าสวยหวานที่แต่งแต้มอย่างสวยงาม ไม่จัดมากแต่ก็ไม่ได้บางเบา แล้วที่ทำให้สองหนุ่มชะงักงันก็คือชุดเดรสเกาะอกหนังรัดรูปสีม่วงสั้นเหนือเข่า และไม่ได้สั้นเหนือเข่าธรรม จะพูดได้ว่าสั้นแค่คืบหากวัดจากเอว มันชวนใจหายยามที่เธอก้าวเดิน ยิ่งเนินอกสาวที่โผล่ล้นขึ้นเป็นลูก เรียกเลือดอุ่นๆ ให้ไหลออกมาจากโพรงจมูกของเฟอเดอริโกและคาร์เตอร์ได้ไม่ยาก
“ว่าไงคะ คุยอะไรกันอยู่”
วราลีถามต่อเมื่อเห็นว่าคนที่เธอถามไม่ตอบ แถมจ้องมองจนเธอเกิดความอาย โดยเฉพาะสายตาของเฟอเดอริโก สาวเปรี้ยวซ่าถึงกับร้อนรุ่มในอกอย่างบอกไม่ถูก
“ผีตัวไหนเข้าสิงถึงได้ใส่ชุดนี้” เฟอเดอริโกเดินปรี่มาหาแสนสวย ก่อนถามเสียงเค้นในระยะใกล้ ใบหน้าห่างกันไม่ถึงสองคืบ
“ไม่สวยเหรอคะพี่ริโก้” สาวแสบทำเป็นไม่สนใจน้ำเสียงนั้น ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มหวานหยด
“สวยแต่โป๊ พี่ไม่ชอบ” เขาตอบกลับ เสียงยังติดดุๆ แต่ใจเต้นไม่หยุด ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นผู้หญิงใส่ชุดแบบนี้ เขาเห็นมานับไม่ถ้วน แต่ทว่าไม่มีใครทำให้เขาหัวใจเต้นแรงเท่านี้ ตามมาด้วยความไม่พอใจ
“แต่เบลล์ชอบ” วราลีลอยหน้าลอยตาพูด เบี่ยงตัวไปทางด้านข้างของชายหน้าดุ เดินไปยังร่างของคาร์เตอร์ที่มองร่างสวยตาไม่กระพริบ
“ไปกันดีกว่าคะคุณคาร์เตอร์ เบลล์หิวจนไส้จะขาดอยู่แล้วค่ะ”
แล้วเอื้อนเอ่ยเสียงหวานๆ ให้ชายหนุ่มลูกครึ่ง จงใจทิ้งสายตาให้อีกฝ่ายอย่างเย้ายวน บริหารเสน่ห์ของตัวเองเต็มที่ ไม่ใช่ให้คาร์เตอร์หลงเสน่ห์ เธอต้องการให้ชายอีกคนหนึ่งเกิดความรู้สึกปั่นป่วนในหัวใจ คันยุบคันยิบเล่นๆ วราลีต้องการรู้ว่าเฟอเดอริโกคิดกับเธอเพียงน้องสาวจริงหรือไม่
“คะ...ครับไปกันเลยดีกว่าครับ”
ความสวย ความเซ็กซี่ของวราลี เล่นเอาชายหนุ่มที่ไม่เคยตกหลุมเสน่ห์ของหญิงคนไหน ถึงกับใจสะท้าน อื้ออึงและพูดติดขัด
“พี่ริโก้คะ เบลล์ไปก่อนนะคะ”
วราลีหันมาล่ำลาเจ้าของบ้านที่ยืนกัดฟันกรอด อารมณ์ของเขาไม่สู้ดีตั้งแต่เธอส่งสายตาหวานระยับให้คาร์เตอร์เมื่อครู่นี้ แล้วอารมณ์ของเขาก็เพิ่มระดับมากขึ้นหลายเท่า เมื่อลำแขนของคาร์เตอร์โอบเอวของคนที่เขาคิดเพียงน้องสาว
“พี่ไปด้วย พี่หิวพอดี” เฟอเดอริโกทำตัวเป็นสุนัขหวงก้าง
“ไม่ได้ค่ะ ดินเนอร์มื้อนี้เบลล์ตั้งใจไปกับคุณคาร์เตอร์แค่สองคน พี่ริโก้ไม่เกี่ยว”
วราลีพูดจบก็หันไปเอ่ยวาจาหวานๆ กับเจ้าของลำแขนที่โอบเอวเล็ก “ไปกันเถอะคะคุณคาร์เตอร์ เบลล์หิวแล้ว”
“ไปครับเบลล์ ตอนนี้ผมก็หิวเหมือนกัน”
ประโยคนี้เขากล่าววาจาตรงหน้าเธอ ก่อนจะเอนศีรษะเล็กน้อยเพื่อให้ส่งสายตาไปยังชายอีกคนหนึ่งที่ตีหน้ายักษ์ ยืนหน้าดำหน้าแดง
“ผมหิวมากด้วยครับ” แล้วหลุบตาต่ำมองไปยังเนินอกขาวๆ อวบๆ น่าซุกไซ้
เฟอเดอริโกเห็นแล้วเนื้อเต้นระริก สายตาและคำพูดของคาร์เตอร์ที่เขาเห็นนั้น ทำไมจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ ฝันไปเถอะ คาร์เตอร์มีสิทธิ์แค่คิดและฝันเท่านั้น ไม่มีทางทำจริงๆ แน่นอน
เจ้าของบ้านปล่อยให้ทั้งคู่เดินออกไปนอกบ้านโดยไม่รั้ง ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น พอคาร์เตอร์สตาร์ทรถยนต์เท่านั้น ร่างสูงใหญ่รีบวิ่งไปยังรถยนต์สุดหรูของตนเองทันที เร่งรีบติดเครื่องยนต์และขับรถตามรถคันก่อนหน้าไปแบบห่างๆ อย่างหวงๆ
ห้องอาหารดวงเดือน ห้องอาหารไทยอันลือชื่อแห่งหนึ่งของอิตาลีเป็นร้านอาหารกึ่งผับกึ่งเรสเตอรองท์ใจกลางกรุ่งโรมคือสถานที่ที่วราลีเลือกมารับประทานอาหารค่ำกับคาร์เตอร์ เพราะเธอเองไม่ไว้ใจชายหนุ่มที่ควงคู่มาด้วยเท่าไหร่นัก กิตติศัพท์ของเขาร้ายหยอกเสียเมื่อไหร่ ยิ่งมาสองต่อสองด้วยแล้วก็ต้องระวังตัวเอาไว้บ้าง
วราลีจึงเลือกที่จะมาทานอาหารที่นี่ เนื่องจากตนเองมาทานร้านแห่งนี้บ่อยครั้ง จนมีความสนิทสนมคุ้นเคยกับพนักงานรวมทั้งเจ้าของห้องอาหารพอสมควร หากมีเรื่องฉุกเฉินเกิดขึ้น เธอจะได้ร้องเรียกให้พนักงานในร้านช่วยเหลือในยามขับขัน และที่สำคัญเธอรู้สึกปลอดภัยจากสารต่างๆ ทุกชนิดที่อาจจะผสมอยู่ในเครื่องดื่มหรืออาหาร จากน้ำมือของคาร์เตอร์
กันตัวเองไว้เป็นดีที่สุด
“ร้านนี้พอไหวมั้ยคะคุณคาร์เตอร์”
ประโยคแรกของการสนทนาหลังจากที่ทั้งคู่ทรุดกายนั่งลงบนเก้าอี้ ตรงโต๊ะโซนวีไอพี คนถูกถามหันไปมองรอบๆ ร้านแล้วยิ้ม
“โอเคเลยครับ ตกแต่งได้ดีไม่แพ้ห้องอาหารดังๆ ที่ผมเคยไป”
คาร์เตอร์ยอมรับว่าห้องอาหารแห่งนี้ ไม่หรูหรา ไม่โอ่อ่าเหมือนกับห้องอาหารที่เขาเคยไป แต่สิ่งหนึ่งที่เขายอมรับว่าชอบก็คือ สไตล์การตกแต่งของร้านยังคงความเป็นไทยผสานกับตะวันตกได้อย่างลงตัว ทำให้สถานที่ดูมีเสน่ห์ขึ้นมากโข อีกทั้งยังมีวงดนตรีขับกล่อมยามรับประทานอาการ ส่งเสริมให้รสชาติของอาหารอร่อยล้ำ
“เบลล์ดีใจค่ะที่คุณคาร์เตอร์ชอบ แต่ถ้าคุณคาร์เตอร์ไม่ชอบบอกกันตรงๆ ก็ได้นะคะ เราจะได้เปลี่ยนร้าน” เธอพูดออกไปเช่นนั้นตามมารยาท คู่สนทนายิ้มบางๆ นึกในใจว่าถ้าเขาเลือกได้ว่าจะพาสาวงามตรงหน้าไปทานอาหารที่ไหน เขาจะเลือกพาวราลีไปทานอาหารที่บ้านของเขา เพราะที่นั่นคาร์เตอร์สามารถทำอะไรได้ตามใจต้องการ
“ผมทานได้ทุกที่ที่มีเบลล์ทานข้าวกับผมด้วยครับ” ทว่าเขาเลือกที่จะตอบประโยคนี้
“อาหารไทยที่นี่อร่อยมากเลยนะคะคุณคาร์เตอร์ เบลล์อยากให้คุณลองทานค่ะ รับรองจะติดใจ”
สาวสวยแสนแสบรีบเปลี่ยนเรื่องสนทนา เธอไม่ชอบให้ใครมาเกี้ยวพาราสีตนเองนอกจากชายหนึ่งเดียวในใจ...เฟอเดอริโก
- Writer
