Chapter Thirty-eight:
Nang bumukas ang Hell’s Gate ay bumungad sa kanila ang isang napakadilim na lugar. Napakapit pa si Raphael kay Uriel dahil sa dilim, tinitiyak na magkakasama pa din sila. Ni katiting na liwanag ay wala silang makita. Napapigil hininga pa si Raphael ng magsara ang Hell’s Gate.
Ilang sandali lang ay nagkaroon ng liwanag na kulay kahel at bahagyang nagkaroon ng liwanag ang paligid. Nagmula kay Lucifer ang liwanag.
“Ito ang tinatawag na oblivion. Madilim, na kahit katiting na liwanag ay walang makikita,” sabi nito at inilagay ang apoy na kahel sa kanilang harapan. Ito ang magsisilbing liwanag nila at maghahatid sa direksyon kung nasaan ang Heaven’s Gate. Hindi na nagsalita pa ang isa sa kanila at sinundan na lang nila ang demon of pride.
Abot sa oblivion
