EP 42. กลัวเสียงฟ้าร้อง
เปรี้ยง!
กรี๊ด!
ดารินทร์กรีดร้องเสียงดังด้วยความตกใจ ฟุบหน้าลงกับที่นอน ตัวสั่นจนเห็นได้ชัด อเล็กซานโดรเห็นเช่นนั้นแล้วก็สงสาร เมื่อสักครู่ยังปากเก่งอวดอ้างว่าไม่กลัว แต่พอฟ้าผ่าลงอีกรอบกลับหวีดเสียงร้องจนตัวสั่น ผู้หญิง ยังไงก็เป็นผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ ชายหนุ่มสาวเท้าเข้าหาแล้วแตะลงบนไหล่ของหญิงสาว
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
หญิงสาวไม่ตอบ แต่ตัวเธอสั่นอย่างเห็นได้ชัด เขาจึงนั่งลงบนเตียงแล้วดันร่างเธอให้ลุกขึ้น ใบหน้าเธอซีดเผือดหยาดน้ำตาพราวอาบแก้มอิ่มจนน่าสงสาร นาทีนั้นเขารู้เพียงแต่ว่าอยากปกป้องเธอ ผู้หญิงบอบบางที่มีดวงตาอ้างว้างและตื่นกลัวราวกับแม่กวางสาว
เขาดึงเธอเข้ามากอดแล้วใช้มือหนาลูบลงบนศีรษะช้าๆ การกระทำที่เขาเองก็แทบไม่รู้ตัว มันดูอ่อนโยนและอบอุ่นจนร่างของหญิงสาวหยุดสั่น
“แค่ฟ้าผ่าไม่น่ากลัวหรอก” เขาปลอบเธอสั้นๆ
เปรี้ยง!
หญิงสาวในอ้อมกอดของเขาสะดุ้งสุด
