EP 41. กลัวเสียงฟ้าร้อง
อากาศภายนอกนั้นลมค่อนข้างแรง พัดกิ่งก้านใบไม้จนไหวลู่ราวกับจะหักพับลงแนบผืนดิน ดารินทร์ในชุดนอนผ้าซาตินนิ่มลื่นใส่สบายยาวแค่เขาสวมทับด้วยเสื้อคลุมผ้าเนื้อเดียวกัน สาวเท้าช้าๆ เดินไปรอบๆ บ้านเพื่อปิดประตู จากนั้นจึงกลับเข้ามาในห้องนอน หยุดยืนอยู่ข้างหน้าต่างบานใหญ่ ลมแรงพัดกระทบใบหน้าจนต้องหยีตา เธอแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอนธการปราศจากดวงดาวทอแสงและจันทร์นวลที่เคยเป็นเพื่อนเธอแทบทุกค่ำคืน
อีกไม่กี่นาทีฝนคงจะเทลงมาเป็นแน่ อากาศร้อนอบอ้าวตลอดหลายวันที่ผ่านมาจะได้คลายร้อนลงบ้าง จู่ๆ หัวใจหญิงสาวก็เต้นช้าลงชวนให้รู้สึกเศร้าหรืออาจเป็นเพราะบรรยากาศในตอนนี้ ลมเย็นพัดมากระทบผิวกายจนเย็นเฉียบ
ร่างบางสะดุ้งเมื่อฟ้าคำรามกึกก้อง เธอกลัวเสียงฟ้าร้อง มันทำให้เธอนอนไม่หลับ ตั้งแต่มารดาจากไปก็ไม่มีใครกอดปลอบโยนให้เธอคลายอาการหวาดกลัวเสียงฟ้า เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ มีเพียงหมอนข้างเก่
