Lost​ note #โน้ตที่ตามหา

M I N D ✿

“บ้ายบาย เจอกันพรุ่งนี้นะคร้าบเพื่อนบีม”

“เออ หยุดทำเสียงแบบนั้นทีจะอ้วก”

“เออ เจอกัน!” ก่อนที่สกายและเพื่อน ๆ อีกสามคนจะเดินออกไปจากห้องซ้อม เหลือเพียงแต่ฉันที่ยังอยู่ภายในห้อง เพราะฉันตั้งใจแล้วว่าจะซ้อมเพลงนี้ที่ฉันเป็นคนแต่งด้วยตัวของฉันเอง

ฉันเดินมานั่งยังเปียโนเครื่องใหญ่ที่ตั้งอยู่ และกดหาคีย์ของตัวเองไปพลาง ๆ ด้วยหัวใจที่พองโตขึ้นมาอย่างมีความสุข

มือกดคอร์ดและบรรเลงบทเพลงที่ฉันเป็นคนแต่งไปเรื่อย ๆ อย่างมีความสุข ทุกวรรค ทุกท่อน ทุกประโยคที่ฉันร้องออกมา ก็มีแต่ใบหน้าของเธอที่วนเวียนอยู่ในสมองของฉันไม่จางหาย

ทั้งรอยยิ้ม ทั้งใบหน้า ทั้งแววตา และทุก ๆ อย่างที่รวมกันออกมาแล้วเป็นเธอ มันทำให้หัวใจของฉันสั่นไหว และฉันอดทนรอต่อไปอีกไม่ไหวแล้วที่จะได้ทำความรู้จักกับเธอ ขอเพียงแค่เธอนั้นอย่ารังเกียจรังงอนฉันมันก็เพียงพอ

เวลาหมดลงไปแล้วแต่ความรู้สึกดี ๆ ของฉันยังอยู่ไม่จางหาย ฉันตั้งใจว่าในวันพรุ่งนี้ฉันจะอัดเพลงเพราะว่าวันนี้ฉันมัวแต่เล่นเพลินจนลืมดูเวลา และตั้งใจอีกด้วยว่าฉันจะนำเพลงนี้ไปให้เธอเพื่อทำความรู้จัก ขอเพียงแค่เธอนั้นไม่หวาดกลัวฉันคนนี้มันก็เพียงพอแล้ว

ฉันเดินทางกลับบ้านด้วยรถประจำทางเหมือนอย่างเช่นเคย บ้านของฉันไม่ได้อยู่ไกลจากห้างสรรพสินค้ามากนัก แต่ช่วงเย็นแบบนี้คนก็เยอะมากเป็นพิเศษ ครั้งนี้ฉันเลยเป็นฝ่ายที่ได้ยืนแต่เพียงแค่ไม่กี่นาทีฉันก็มาถึงที่หมาย ก่อนจะออกเดินเท้าเพื่อเข้าไปในซอยบ้านของตัวเองอีกที

ฉันเดินผ่านร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์ที่เป็นบ้านของสกายโดยไม่ลืมจะแวะทักทายคุณลุงสมพงษ์ที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนอย่างออกรส ก่อนจะเดินถัดมาอีกประมาณสามหลังและนั่นแหละคือบ้านของฉัน

“พ่อแม่หวัดดีค่ะ” ฉันยกมือไหวผู้ใหญ่ก่อนจะเดินปลีกตัวขึ้นมาบนห้องของตัวเอง

และเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ไม้เก่า ๆ ก่อนจะกดเปิดคอมพิวเตอร์เครื่องจอสี่เหลี่ยมที่พ่อกับแม่ของฉันลงทุนซื้อเพื่อให้ฉันได้มีใช้ในการศึกษา ที่ราคาของมันแพงหูฉีกแต่พวกท่านก็ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยเลยสักคำเดียว

ฉันกดเข้าไปในโปรแกรมยอดฮิต ก่อนจะทำการล็อกอินและเปลี่ยนสถานะจากการออฟไลน์เป็นออนไลน์

♩♪BaraB33m (・_・) (Online)

ไม่ค่อยเล่น ชอบแต่งเพลง ♫♬

หลังจากนั้นเสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันก็ดังอย่างล้นหลามเพราะฉันคนนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาในโปรแกรมนี้มากเท่าไหร่ แต่ข้อความส่วนมากแล้วก็จะเป็นสกายที่ราวกับคนเหงาที่ไม่มีเพื่อนคบ

★SS KK YY SKY♠ (Online)

เธอใช่ไหมที่ชั้นตามหา ♥

ตุ้ดุ้ง!

“ในที่สุดเพื่อนก็ออนไลน์สักที” ฉันออนไลน์ไม่ถึงหนึ่งนาทีไอเจ้าคนเหงาคนนี้ก็ส่งข้อความมาหากันแล้ว ฉันอ่านข้อความของมันก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปเพราะฉันอยากจะถามมันอยู่พอดีเรื่องเพื่อนที่มันได้บอกกับฉันก่อนหน้า

“แล้วเรื่องที่เรียนพิเศษว่าไง?”

“ใจคอจะไม่คุยกับเพื่อนก่อนเลยเหรอ ╯▂╰”

“ไอบ้านี่!” ฉันสถบออกมาเบา ๆ กับตัวเองและลงมือพิมพ์ข้อความไปอีกครั้ง “ฉันคุยกับแกมาทั้งวันแล้วยังไม่เบื่ออีกไง?”

“คับ ๆ ยอมแล้วคับ ●△●” หัวใจของฉันเต้นระรัวอย่างหนักเพราะกำลังคาดหวังว่าเพื่อนคนนั้นของสกายจะเป็นเธอคนนั้นที่ฉันเอาแต่เฝ้าคิดถึง “ชั้นไม่บอกหรอกนะว่าเพื่อนของชั้นเป็นใคร แต่ชั้นจะเรียกเธอว่าหางม้า”

ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจของฉันยิ่งเต้นหนักกว่าเดิมเมื่อสกายบอกลักษณะของเธอคนนั้นที่ฉันเองก็บังเอิญเรียกเธอว่าหางม้าเหมือนกัน และได้แต่นั่งตัวเกร็งเพราะกำลังคาดหวังว่าขอให้เป็นเธอคนนั้น

★SS KK YY SKY♠ กำลังพิมพ์...

“ปกติพิมพ์ไวจะตาย ทีงี้แหละพิมพ์ช้าจริง!” ฉันสถบออกมาอีกแล้วเพราะตอนนี้ตื่นเต้นแทบจะทนไม่ไหว ถ้ามันอยู่ข้าง ๆ คงตบหัวมันแรง ๆ สักทีข้อหาลีลา

“ไว้พรุ่งนี้คุยกันแล้วกัน แม่เรียกแล้วอ่ะ” และหลังจากนั้นมันก็อันตรธานหายไป พร้อมกับสถานะออนไลน์ของมันที่เปลี่ยนเป็นไม่อยู่จนฉันได้แต่สถบออกมาเพราะฉันรู้เลยตอนนี้ว่ามันกำลังกวนตีนฉันอยู่

★SS KK YY SKY♠ (Away)

ไว้มาใหม่นะคับแม่เรียก ＞﹏＜

“ไอสกาย! ไอลูกลุงสมพงษ์!!!”

วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันมาเรียน แต่ตัวเองกลับรู้สึกไม่มีกระจิตกระใจเรียนเอาเสียเลย เพราะเรื่องของสกายมันทำให้ฉันค้างคามากจนตอนนี้คุณครูสอนอะไรก็ไม่เข้าสมองของฉันแม้เพียงอย่างเดียวก็ไม่มี

“บีม บีม” เสียงกระซิบแผ่วเบาจากที่ข้าง ๆ พาให้ฉันต้องหันหน้าไปสบมอง ก่อนจะพบว่าเป็นปุ๊กกับปลากำลังเอ่ยเรียกฉันอยู่

เธอสองคนนั้นเป็นฝาแฝดและได้นั่งข้างกัน หล่อนเป็นเพื่อนสนิทของฉันซึ่งกลุ่มแก๊งของเรามีทั้งหมดสี่คนและฉันนั่งอยู่ที่ข้าง ๆ กับแบม

“อ่านแล้วตอบด้วย” สองคนนั้นกระซิบและชี้ไปที่สมุดให้ฉันที่ไม่เข้าใจได้แต่รับมันมาอย่างมึนงง ก่อนจะหันกลับไปมองที่คุณครูหน้าชั้นและเมื่อเห็นว่าครูกำลังเผลอ ฉันก็เอื้อมมือไปรับสมุดมาจากโต๊ะข้าง ๆ ในทันที

‘เป็นอะไรของแก ทำหน้าเป็นหมาหงอยเชียว’ ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองทั้งสองคนอีกครั้งซึ่งทั้งสองคนก็ยิ้มและหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข ฉันกดปากกาและลงมือเขียนข้อความตอบกลับไปที่คนสองคนในทันที

“ไม่มีอะไร แค่เบื่อ ๆ” ฉันเขียนตอบพลางยื่นสมุดคืนให้กับคนทั้งสองที่กำลังรอการตอบกลับของฉันอยู่ในระหว่างที่ครูกำลังเผลอ

“บีม...” ฉันถูกกระซิบเรียกอีกครั้งและก็รับสมุดกลับมาอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ฉันเผยยิ้มออกมาเพราะเจ้าเพื่อนดันเขียนอีโมจิน่ารัก ๆ มาให้ ซึ่งแบมที่นั่งอยู่ข้างฉันก็หัวเราะออกมาบ้างอย่างชอบอกชอบใจ

‘เย็นนี้ไปกินไอติมกันมั้ย ร่างกายขาดหวาน อยากมีน้ำตาลมาเติมเต็ม อิอิ ＞０＜’

“ขาดความหวานกันอีกนานไหมจ๊ะนักเรียน พวกเธอสี่คนออกไปยืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้เลยนะ!” และเราก็ถูกคุณครูเนรเทศออกไปจากห้องเรียนในที่สุด...

ฉันตกลงรับปากว่าจะมาทานไอศกรีมกับเพื่อน ๆ ก่อนเพราะมันยังเหลือเวลามากพอกว่าจะถึงเวลาซ้อม เราเดินทางกันมาที่ห้างเดิมเพราะมันสะดวกกับทุกคน และเราก็ไม่รอช้าที่จะเข้าไปในร้านไอศกรีมกันและสั่งรสชาติที่พวกเราชื่นชอบกันในทันที

ไม่นานนักไอศกรีมและเครื่องดื่มของพวกเราก็มาเสิร์ฟ ในกลุ่มของเรามีเพียงแบมเท่านั้นที่มีโทรศัพท์มือถือ เจ้าหล่อนกลัวหายถึงขนาดทำสายคล้องเอาไว้ที่คอแถมที่ห้อยของแบมยังมีสติ๊กเกอร์น่ารัก ๆ ติดอีกเต็มไปหมด

“เดี๋ยว ๆ ฉันขอถ่ายรูปก่อน...”

“น่าอิจฉาคนมีโทรศัพท์” ปลาพูดเบา ๆ แบบติดตลกก่อนที่พวกเราจะวางมือเพื่อรอให้แบมได้ถ่าย

“มา ๆ ถ่ายรูปกัน” เจ้าตัวหันหน้าจอออกไปที่ด้านหน้า และหันกล้องกลับมาที่ฝั่งของพวกเรา ก่อนที่ยัยเพื่อน ๆ ของฉันรวมไปถึงฉันด้วยจะยกยิ้มและใช้มือชี้ไปที่ไอศกรีม

“น่ารักมากเวอร์ เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะไปเปลี่ยนรูปใน MSN” ก่อนที่พวกเราจะลงมือทานกัน โดยมีเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยของพวกเราดังอยู่ตลอดเวลาจนไอศกรีมใกล้หมดลง

ติ๊ง ๆ

“ยินดีต้อนรับค่า” ฉันหันไปตามเสียงกระดิ่งก่อนที่หัวใจของฉันจะสั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง

ยัยหางม้ากำลังเดินเข้ามาในร้านกับผองเพื่อนกระโปรงแดงของเธอ และมันทำให้ฉันมองเธอค้างอย่างตื่นตระหนกเพราะไม่คาดคิดมาก่อนว่าเราจะบังเอิญมาเจอกันอีกครั้งแล้ว

“บีม!”

“ห้ะ!” ฉันหันไปหาเพื่อนก่อนจะทำหน้าเหลอหลาออกมาเพราะยัยพวกนี้เรียกฉันซะเสียงดัง เป็นจังหวะเดียวกับที่กลุ่มของยัยหางม้าหันมามองที่กลุ่มของฉันพอดิบพอดีเพราะว่ายัยแบมดันทำเสียงดังเสียก่อน

“ฉันเรียกหลายรอบแล้ว เหม่ออะไร”

“อ๋อเปล่า ๆ” ก่อนที่ฉันจะพยายามตั้งสติเพราะตอนนี้มันแทบจะหลุดลอยไปไกล เพื่อน ๆ ของฉันก็กลับมานั่งคุยกันเหมือนเดิมโดยที่ฉันคนนี้ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกต่อไปแล้ว

ฉันยังคงนั่งตัวแข็งทื่อและพยายามจะลอบมองดูเธอคนนั้นอยู่ ติดแค่ตรงที่ฉันนั่งมันดันหันหลังให้กับเธอเสียได้ ไอหัวใจบ้าบอนี่ก็เต้นแรงจนจะหลุดออกมาอยู่แล้วบ้าจริง!

“มายด์ เอาโทรศัพท์ของแกมาถ่ายรูปหน่อยสิ” ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!

“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ฉันโพล่งออกมาและลุกขึ้นยืนในทันทีและตรงไปทางห้องน้ำที่อยู่ด้านหลังร้าน

แต่พอฉันเดินไปที่มุมก็ดันไปหลบและชะโงกหน้าออกมาเพื่อมองดูว่าเธอจะทำอะไรอยู่ พอดีที่ ๆ เธอนั่งมันใกล้ ๆ กับห้องน้ำ ฉันเลยพอได้ยินเสียงกลุ่มเพื่อนของเธอพูดคุยอยู่บ้าง

“อ่ะ ถ่ายให้ด้วย” ยัยหางม้ายื่นโทรศัพท์ให้กับเพื่อน ก่อนที่เจ้าหล่อนจะยกยิ้มและทำท่าชี้ไอศกรีมอย่างน่ารักน่าชังให้ฉันเผลอยิ้มออกมาอย่างหลงลืมตัว

ฉันมองเธออยู่นานหลายนาทีก่อนที่สายตาฉันจะเพ่งไปเห็นอักษรที่อยู่บนสายคล้องโทรศัพท์ของเธอพร้อมกับรูปดอกไม้ที่แสนน่ารัก

M I N D ✿

อ่า...ในที่สุดก็รู้เสียทีนะว่าเธอชื่อมายด์ ชื่อน่ารักสมกับเป็นเธอดีจังเลยน้า

“น้องครับจะเข้าห้องน้ำไหม?”

“อ่ะ! ขอโทษค่ะ” และฉันก็รีบวิ่งออกมาจากมุมในทันที เป็นจังหวะบังเอิญอีกครั้งที่เธอหันหน้ามาทางฉัน และเราก็บังเอิญได้สบตากันก่อนจะเป็นฉันคนนี้ที่รีบหลบสายตาไปเพราะใจมันยังไม่กล้าพอที่จะเข้าไปทักทาย

“ไปห้องน้ำนานจัง...”

“ชื่อน่ารักจังเลย...”

“บีม...แกพูดกับใคร”

“อยากรู้จักเธอมากกว่านี้จัง ทำไมฉันมันเป็นคนปอดแหกแบบนี้กันนะ”

“ปลาพามันไปโรงพยาบาล ไอบีมแกเป็นบ้าอะไร!!”