พาทลูกหว้า
เป็นเวลาหนึ่งเดือนที่ชีวิตของฉันมีไอ้ตี๋ใหญ่คนเลวคอยวนเวียนอยู่ในชีวิต มันเป็นอะไรที่แสนจะวุ่นวายและน่าปวดหัว ตั้งแต่ที่ฉันใช้มีดแทงมันก็ได้ความสะใจนะ แต่เหมือนมันจะเป็นฝ่ายได้เปรียบมากกว่า อะไรนิดอะไรหน่อยก็เอาป๊าฉันมาขู่ ถามว่าฉันกลัวไหม กลัวสิ และนั่นแหละจึงเป็นช่องให้ตี๋ใหญ่มันแกล้งฉัน พูดและก็โมโหที่เสียเปรียบมัน
ส่วนก็ทอยหายไปเลย ไม่มาให้ฉันเห็นหน้า ไม่มาเรียนด้วยทั้งที่อีกนิดเดียวก็จะจบอยู่แล้ว ฉันก็ไม่กล้าถามเขานัก กลัวจะไปตอกย้ำทำให้เขาเสียใจ จึงทำได้แค่คิดถึงอยู่ห่าง ๆ สิ่งที่ทำให้รู้ว่าทอยยังมีชีวิตอยู่คือการที่เขายังไลน์มาบอกฝันดีทุกคืน ฉันคิดถึงทอยมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
วันนี้แผลไอ้ตี๋ใหญ่เริ่มหายดี หลังจากที่มันฉวยโอกาสแกล้งฉันสารพัดในที่สุดก็ถึงเวลาที่ฉันจะเอาคืนมันละ อย่างเช่นวันนี้ฉันปลุกมันแต่เช้าให้มันมาส่งที่มอ ก็ไม่ได้อยากนั่งรถคันเดียวกับมัน ไม่อยากหายใจ
