รักแรก แลกรัก (ประทีป พลอยใส)

บทที่ 5

“ทีปเสียใจที่โดนทิ้งครับนาย แต่ทีปไม่ได้เสียใจที่ทุ่มไปหมดหน้าตัก ทีปถือว่าทีปได้ทำเต็มที่แล้ว หากผลมันจะออกมาไม่เป็นอย่างที่ทีปต้องการก็ไม่เป็นไร เพราะทีปทำเต็มที่แล้ว”

“มึงตอบได้พระเอกมากไอ้ทีป ขอให้มึงเจอรักแท้อย่างกู” ภาคพูดพร้อมทั้งส่งยิ้มเป็นประกาย เมื่อเลขาสาวสวยเดินเข้ามาในห้อง

“เมียจ๋า คิดถึงจังเลย” ภาคกวักมือเรียกรริดา ซึ่งตอนนี้ต้องมาทำหน้าที่เลขาและผู้ช่วยไปในตัว

“อายพี่ทีปเขาบ้างเถอะค่ะบอส” คำเรียกขานใหม่ของรริดาเวลาอยู่ที่ทำงาน ภาคฟังแล้วขัดใจทุกที

“ไม่เป็นไรครับคุณน้องด้า ทีปชินแล้วครับ งั้นทีปขอตัวก่อนนะครับ วันนี้ต้องไปตรวจสต็อกเครื่องดื่มก่อนเปิดร้าน” ประทีปกล่าวลาเจ้านายกับแฟนสาวของเจ้านาย เพียงอีกไม่กี่เดือนเขาก็ต้องรับหน้าที่ใหม่ เป็นคนใหม่ เป็นประทีปคนใหม่

วันนี้ทั้งภาค ภาคี ชวี และประทีป มีนัดคุยกันเรื่องงานของไนต์คลับแห่งใหม่ในร้านอาหารกึ่งผับของชวี

“มึงเป็นอะไรไอ้ภาค” ชวีบ่นออกมาอย่างไม่พอใจ เมื่อภาคยังทำหน้าครุ่นคิด

“กูว่าเราซื้อเครื่องทำน้ำแข็งดีไหม กูอยากได้ความสะอาดและขนาดของน้ำแข็งที่เท่ากัน” ภาคพูดในขณะที่นั่งมองก้อนน้ำแข็งในแก้ว

“ไอ้ภาค นี่มึงยังไม่มูฟออนจากก้อนน้ำแข็งไม่เท่ากันอีกเหรอวะ” ชวีถึงกับขยี้หัว เพราะความเยอะของเพื่อนสนิท

“เฮียภาค เดี๋ยวทีปจัดการหาร้านดี ๆ ได้มาตรฐานให้นะครับ ถ้าซื้อเครื่องทำน้ำแข็งขนาดเล็กก็จะไม่ทันกับความต้องการของลูกค้า ไหนจะปัญหาเรื่องพื้นที่ติดตั้งอีกครับ” ตอนนี้ประทีปเปลี่ยนมาเรียกเจ้านายว่าเฮียแล้ว เพราะตั้งแต่วันเกิดภาค เขาก็ยกตำแหน่งน้องชายคนใหม่ให้ประทีป

“เออ ก็ได้” ภาครับคำอย่างไม่สู้จะเต็มใจนัก ความจริงเขาไม่อยากจะยอมหรอก แต่รู้ว่าช่วงนี้ประทีปอาการไม่ดีเพราะมันอกหัก เขาเลยไม่อยากขัดใจ อย่างไรเสียไอ้ทีปมันก็น้องเขา

ทั้งสี่คนคุยเรื่องงานกันไม่นาน เพราะวันนี้แค่คุยเรื่องการก่อสร้างซึ่งเป็นไปตามแผนที่วางไว้ทุกอย่าง หลังจากนั้นหัวข้อสนทนาก็เปลี่ยนมาคุยเรื่องทั่วไป พวกเขาอัปเดตความเป็นไปของแต่ละคน แต่ที่ทุกคนดูจะสนใจและใส่ใจที่สุดก็คงหนีไม่พ้น...ประทีป ท่านกูรูรู้ทุกอย่างแต่เอาตัวไม่รอด

“ทีป เป็นไงบ้าง ช่วงนี้งานที่ชวีสอนเข้าใจหรือเปล่า” ภาคีเอ่ยถามอีกฝ่าย เพราะเขาเองไม่ค่อยได้ติดต่อประทีป ส่วนมากก็จะเป็นภาคเท่านั้นที่ติดต่อโดยตรง

“ก็ดีครับเฮียคีย์ เฮียชวีสอนงานทีปหลายอย่างเลยครับ” ประทีปตอบออกไป ไม่ได้ต้องการเอาใจชวี แต่เพราะชวีสอนงานเขาหลายอย่างจริง ๆ บางอย่างชวีลงมือโชว์ให้เขาดูอย่างจริงจัง ในเส้นทางมาเฟียอย่างนั้นหรือเปล่านะ ทั้งชกมวย ทั้งยิงปืน

“ดีแล้ว ชวีมันเก่ง มึงจะได้เก่ง ๆ” ภาคีพูดพร้อมทั้งยกแก้วเหล้าขึ้นชนกับชวีเป็นการขอบคุณที่เขาสอนสั่งประทีปออกมาอย่างที่ตนต้องการ จะขึ้นมายิ่งใหญ่ได้ในธุรกิจสีเทาไม่ใช่เพียงบริหารเก่งเท่านั้น ยังต้องมีอย่างอื่นเพิ่มด้วย

“เดี๋ยวนะไอ้คีย์ มึงกำลังจะบอกว่ากูไม่เก่งเท่าไอ้ห่าวี” เมื่ออารมณ์ไม่ดี คนที่แพ้ท้องแทนเมียอยู่แล้วก็อารมณ์เสียทันที

“กูพูดตอนไหน” ภาคีขมวดคิ้ว เขายังไม่ได้บอกเลยว่าใครดีกว่าใคร ทำไมไอ้น้องชายคลานตามกันมาถึงแปลความหมายไปเสียอีกทาง

“ก็มึงพูดว่า ‘ดีแล้ว ชวีมันเก่ง มึงจะได้เก่ง ๆ’ แบบนี้ก็หมายความว่ากูไม่เก่ง สอนไอ้ทีปไม่ได้” ภาคยังคงไม่พอใจ

“ไอ้ภาค มึงกับชวีเก่งคนละอย่าง ถ้างานสายน้ำเมายังไงมึงก็ต้องยอมให้ชวีมันไป เพราะมันถนัดกว่าเราสองคน” ภาคีอธิบายเพิ่มเติม เพราะดูแล้วน้องชายของเขาคงจะไม่พอใจ

“ทีป มึงว่าใครเก่งกว่ากัน กูหรือมัน” ภาคหันไปถามประทีปที่นั่งจิบเหล้าอยู่เงียบ ๆ ความหนักใจของประทีปฉายชัดอยู่บนใบหน้า ถ้าเขาตอบว่าภาคเก่งเพื่อเอาใจอดีตเจ้านาย ก็อาจทำให้ชวีเสียใจ และอาจพานไม่สอนงานเขาต่อก็ได้ เพราะความเอาแต่ใจของชวีก็ไม่ต่างกันกับภาค

“พี่ภาค ด้าให้มาตามกลับบ้านค่ะ” เสียงหวานของพลอยใสเข้ามาช่วยชีวิตจังหวะนรกของประทีปไว้ได้ เมื่อได้ยินว่าเมียให้มาตามกลับบ้าน ภาคต้องรีบยกมือถือขึ้นมาดู

“ฉิบหายแล้ว” เสียงสบถของภาคทำให้ทั้งหมดถึงกับตกใจ

“เกิดอะไรขึ้น!” ประทีปถามด้วยความเป็นห่วงนายเก่าและเฮียในปัจจุบัน

“เมียโทร.มาเกือบสิบสายไม่ได้ยินน่ะสิ กูไปก่อนนะ” ภาครีบบอกทุกคนก่อนจะวิ่งออกไปเพื่อขึ้นรถไฟฟ้า เพราะรู้ว่าเวลานี้รถไฟฟ้าคือทางเลือกที่ดีที่สุด

“กลัวเมียจนหัวหด” ภาคีบ่นอย่างไม่ใส่ใจ ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม เห็นน้องชายกลัวเมียแล้วเขาเหนื่อยใจ ไม่ได้เหนื่อยใจเรื่องมันนะ เหนื่อยใจเรื่องตัวเอง เพราะอีกไม่นานภาคจะแต่งงานแล้ว แล้วเขาก็ต้องแต่งในอีกไม่ช้า

“กูกลับก่อน” ภาคีบอกทุกคน ตอนที่เห็นข้อความจากแม่เลขาตัวดีบอกว่าให้เขารีบกลับ

“ไม่ได้กลัวเมียเลยนะครับเฮีย แค่ข้อความยังรีบกลับขนาดนั้น นี่ขนาดยังไม่ได้โทร.ตามนะครับ” ชวีเอ่ยแซวคนที่กลัวเมียหัวหดทั้งหลาย เห็นจะมีแต่เขานี่แหละที่ไม่เคยกลัวใคร

“เฮีย!” เจนิตาเรียกเสียงดังจนชวีตกใจ

“แกจะตะโกนอะไรไอ้เจ เฮียตกใจหมด” ชวีหันไปดุเจนิตา เธอจึงกระซิบข้างหูเขาอีกครั้ง เพียงไม่นานทั้งสองก็ทำหน้าตาตื่นรีบเดินออกไป ทิ้งให้ประทีปนั่งอยู่กับพลอยใสเพียงสองคน