บทที่ 6
1083 Words
“พี่ทีปจะกลับเลยไหมคะ” พลอยใสเอ่ยถาม เพราะตอนนี้เหลือกันแค่สองคน คนมีคู่ทั้งหมดหนีกลับหมดแล้ว เหลือไว้เพียงคนไม่มีคู่ทั้งสองคนนั่งอยู่
“ถ้าคุณน้องพลอยไม่ได้ไปไหน นั่งกับทีปก่อนก็ได้ครับ ทีปอยากดื่มอยู่พอดี”
“แต่ไม่เอาเมาแบบวันนั้นแล้วนะคะ” พลอยใสเอ่ยแซว
“ไม่แล้ว ครั้งเดียวก็เกินพอครับ คุณน้องพลอย” ประทีปใช้มือลูบท้ายทอยด้วยความเขินอาย พอเจอหน้าพลอยใสอีกครั้ง ภาพที่เขาร้องไห้กอดเธอ แถมเธอยังปลอบเขา นอนกอดเขาทั้งคืน คิดแล้วก็อายจนมองหน้าเธอไม่ติด
“พี่ทีปจะเปลี่ยนงานเหรอคะ” พลอยใสถามเพื่อชวนคุย พอรู้เรื่องราวจากพี่ชายมาบ้างแล้ว
“ครับ เฮียภาคให้ทีปลองทำอะไรใหม่ ๆ บ้าง” ประทีปมองแก้วเหล้าในมือก่อนจะยกขึ้นดื่ม
“ก็ดีค่ะพี่ทีป ว่าง ๆ ไปทำเล็บที่ร้านพลอยนะคะ เดี๋ยวพลอยให้ส่วนลด”
“ทำเล็บเนี่ยนะครับ” ประทีปทำหน้างง ให้เขาไปทำเล็บเนี่ยนะ
“อ้าว ทำไมล่ะคะ หรือพี่ทีปเคยทำ” พลอยใสมองหน้าประทีป เธอแกว่งแก้วไวน์ในมือพร้อมมองหน้าเขา
“ก็ไม่เคยทำไงครับ”
“ก็ไม่เคยทำไง พลอยเลยอยากให้พี่ทีปทำ ทำอะไรที่ไม่เคยทำบ้าง ลองอะไรใหม่ ๆ หรือใช้ชีวิตอย่างที่ไม่เคยใช้” พลอยใสอธิบาย คำพูดของเธอจริงจังมากกว่าจะพูดลอย ๆ
“ขอบคุณครับคุณน้องพลอย”
“ชีวิตเราเกิดมาแค่ครั้งเดียว ตายแค่ครั้งเดียว อย่าเสียดายหรือเสียใจกับอะไรที่เราไม่มีความสุขค่ะ”
“มันพูดง่ายนะครับ แต่เวลาทำมันยาก” ประทีปก้มหน้า เขายังทำใจไม่ได้
“ชีวิตไม่มีอะไรยากและง่ายค่ะพี่ทีป มีแค่ว่าเราจะเลือกมอง และเลือกทำให้มันง่ายหรือยากเท่านั้นเองค่ะ”
“ขอบคุณนะครับคุณน้องพลอย ทีปรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย พรุ่งนี้ถ้าทีปจะไปทำเล็บพอได้ไหมครับ” ประทีปเอ่ยถาม เขาก็อยากลองไปทำดูจริง ๆ เหมือนกัน
“ได้สิคะ เดี๋ยวพลอยให้ส่วนลดเยอะ ๆ เลยค่ะ”
“ทีปไม่เคยไป ครั้งแรกทีปขอไปเจอคุณน้องพลอยก่อนได้ไหมครับ คุณน้องพลอยจะได้ช่วยเลือกให้ทีปได้”
“ได้ค่ะ พี่ทีปทำผมไหมคะ เดี๋ยวพลอยพาไปเปลี่ยนลุค ทำอะไรใหม่ ๆ บ้าง” พลอยใสยิ้มตาหยี นี่เธอคงไม่ได้เห็นเขาเป็นตุ๊กตาใช่ไหม ถึงอยากจับเขาแต่งตัว
“เอ่อ ก็ได้ครับ” ตอบรับไป แต่ใจหนึ่งก็กลัว จะกลัวอะไร ทำอะไรที่ไม่เคยทำบ้าง
ทั้งสองใช้เวลาดื่มด้วยกันอีกเกือบชั่วโมง จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับ ความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้นในใจของทั้งสอง ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร มันเป็นความรู้สึกคัน ๆ ที่หัวใจ
นี่คงเป็นครั้งแรกในรอบสิบปีที่ประทีปนัดผู้หญิงอื่นซึ่งไม่ใช่พิมมาดาออกมาทำธุระด้วยกัน วันนี้เขามีนัดกับพลอยใส ผู้หญิงที่คอยดูแลยามเขามีทุกข์ ถามว่าตื่นเต้นไหม ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรนะ คงเพราะพวกเขาเคยพูดคุยกันมาหลายต่อหลายครั้ง ที่สำคัญเคยนอนกอดกันถึงเช้ามาแล้ว
ณ ร้านทำเล็บและเสริมสวยของพลอยใส
ชายหนุ่มมาถึงเกือบสิบนาฬิกา พลอยใสรีบเดินออกมาต้อนรับเขาด้วยหน้าตาสดใส เพิ่งรู้ว่าพลอยใสเป็นคนน่ารัก นิสัยดี และสวยไม่ใช่เล่น ประทีปถึงกับประหม่า ปกติเขาไม่เคยเสียอาการกับใคร แต่คงเพราะรอยยิ้มรู้ทันของเธอนั่นแหละ เล่นเอาเขาประหม่าทุกครั้ง
“ทำผมก่อนนะคะ”
“ได้ครับ” ประทีปเดินตามเธอไปทางโซนสระผมที่อยู่หลังกระจกบานใหญ่ซึ่งกั้นเป็นสัดส่วน แค่นั่งลงแล้วแหงนหน้าขึ้น ไม่ต้องถึงกับนอนเหมือนเตียงสระผมรุ่นก่อนหน้านี้
“เดี๋ยวพลอยสระเองคะ” พลอยใสหันไปบอกกับพนักงานสาว ตอนที่หญิงสาวกำลังจะลงมือสระผมให้เขา
“ค่ะคุณพลอย”
“น้องพลอยจะทำเองเลยเหรอครับ” ประทีปรู้สึกประหม่าขึ้นมาอีกครั้ง เกรงใจก็เกรงใจ เขากับพลอยใสจะเรียกว่าคนละชั้นก็ว่าได้ สาเหตุที่เธอให้ความสนิทสนมคงเพราะเขาเป็นลูกน้องของภาคและชวี แต่ตอนนี้เธอกำลังจะสระผมให้เขา ดูแล้วเธอคงไม่ได้ทำให้ใครบ่อย ๆ เขาเป็นคนพิเศษอย่างนั้นหรือ
“ทำไมคะ ไม่ไว้ใจ กลัวพลอยทำน้ำเข้าตาเหรอคะ” พลอยใสพูดหยอกในตอนที่เริ่มนวดไรผมให้เขา
“เปล่าครับ ทีปแค่เกรงใจ”
“เกรงใจทำไมคะ พี่ทีปเป็นลูกค้าคนพิเศษของพลอย พลอยอยากให้พี่ทีปประทับใจกับอะไรครั้งแรกที่ไม่เคยทำ” ถึงจะแหงนหน้า แต่เขาก็ได้ยินแค่เสียงของคนสระผม ไม่เห็นหน้าของเธอ
“ครับ ทีปประทับใจมาก”
“ประทับใจก็ไม่ต้องขมวดคิ้วค่ะ ปล่อยวาง เดี๋ยวพลอยสระผมให้นะคะ ถ้าง่วงก็หลับได้เลยค่ะ” พลอยใสบอกพร้อมทั้งค่อย ๆ ขยี้ผมอย่างเบามือ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของแชมพูและกลิ่นกายของพลอยใส ซึ่งเป็นกลิ่นเดียวกับที่ทำให้เขาผ่อนคลายหลับไปในวันนั้น เพียงไม่นานเขาก็จมลงไปในห้วงนิทรา
พลอยใสยิ้มหวานกับคนที่หลับเหมือนไม่ได้หลับมานาน ถ้าเธอไม่กลัวว่าคอจะเคล็ด ก็คงไม่เรียกให้เขาขึ้นมา แต่เพราะท่านอนแหงนคอขนาดนี้ แถมผมยังเปียกอยู่ด้วย เดี๋ยวจะไม่สบายกันพอดี
“พี่ทีปคะ พี่ทีป” เสียงของพลอยใสทำให้เขาตื่น ตั้งแต่เลิกรากับพิมมาดา น่าจะวันนี้หรือเปล่าที่เขาหลับง่ายขนาดนี้
“ขอโทษครับ สงสัยทีปเหนื่อยไปหน่อย เลยหลับง่าย”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“น้องพลอยสระผมเก่งมากเลยนะครับ แบบนี้ลูกค้าคงมาสระบ่อย ๆ” ประทีปไม่ได้ชมจนเกินจริง เพราะฝีมือนวดและสระผมของพลอยใสดีงามอย่างที่เขาชมจริง ๆ
- Writer
