“ข้าขอโทษที่ทำเจ้าเจ็บ โธ่ ซินเหมย ข้าทำปากของเจ้า...บวมไปหมดแล้ว” โจวเล่อเทียนขยับตัวเข้าใกล้ แตะนิ้วลงบนริมฝีปากรูปกระจับเบา ๆ ก่อนจะดึงนางเข้ากอดปลอบ
“หากคุณชายเมตตา ก็อย่าทำเรื่องเอาแต่ใจบ่อยนัก” นางซบหน้าลงบนอกกว้าง ก่อนจะลอบส่งยิ้มสะใจให้กับสองนายบ่าว
“คุณหนูเจ้าคะ” เสี่ยวถิงกระซิบเรียก ก่อนจะพึมพำอะไรบางอย่างให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ข้าฝากยาสมุนไพรไว้ที่สาวใช้แล้ว วันนี้มีธุระคงมิสะดวกอยู่สนทนาเป็นเพื่อนท่านพี่ ฮุ่ยเหอขอตัวนะเจ้าคะ”
“ข้ายังทำธุระส่วนตัวมิเสร็จ คงไม่ว่างส่ง พวกเจ้ากลับดี ๆ เถิด แล้วก็อย่าลืมปิดประตูให้ข้าด้วย” เสี่ยวถิงปิดประตูตามคำสั่ง สายตาของนางคล้ายไม่เชื่อละครฉากสำคัญเมื่อครู่ที่ผ่านมา
“คุณชายปล่อยข้าได้แล้วเจ้าค่ะ” หลี่ซินเหมยเอ่ยทันทีที่ประตูปิดลง
“ไม่ได้ เจ้าสังเกตให้ดี พวกนางยังอ้อยอิ่งอยู่หน้าประตู หาได้ออกจากบ้านจริงดังปากว่าไม่” ทั้งคู่กระซิบว่าประตูห้
