อากาศยามเช้าเย็นลงค่อนข้างมาก ทว่าหลี่ซินเหมยกลับมิเข้าใจนักว่า เหตุใดนางจึงรู้สึกร้อนผะผ่าวราวกับร่างกายยังติดอยู่ในคิมหันตฤดู และในขณะที่สมองกำลังหาเหตุผลให้กับการกระทำที่ไม่เข้าท่า สองขาก็นำพานางให้กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังติงเกาที่กำลังแจกแจงงานประจำวัน
“วันนี้น้องสาวซินเหมยมิต้องทำบัญชีหรือ” ติงเกาถามพลางลูบท้องเขาตนเบา ๆ เมื่อคืนดูเหมือนว่าเขาจะกินเยอะไปสักหน่อย
“งานบัญชีไม่ยุ่งยากนัก คุณชายจึงอนุญาตให้ข้าเข้ามาทำงานที่สวนเจ้าค่ะ” นางรีบสอบถามว่ามีงานอันใดเหลือให้ทำบ้าง
“วันนี้น้องสาวซินเหมยนั่งพักก่อนเถิด พวกข้าสองคนจะทำงานแทนเจ้าเอง” อู๋ฮวนที่เพิ่งจะรอดตัวจากการถูกไล่ออกอย่างหวุดหวิดรีบกล่าว
“น้องสาวช่วยข้าไว้มิให้ตกงาน ให้ทำงานแทนสักสิบวันก็ยังได้” หูเฉินรีบเสนอตัวทำงานแทน ทำหน้าตาซาบซึ้งราวกับว่านางคือสตรีที่มีบุญคุณรองจากมารดาที่บ้าน
“พวกเจ้าพูดจาไร้สาระ หากนายท่านเห็นว่าน้อง
