5. ความผิดพลาดมันจะต้องเป็นความสุขได้สิ
3236 Words
พยศรักเมียเก่า
ตอนที่ 5 ความผิดพลาดมันจะต้องเป็นความสุขได้สิ
ฉันมองแผ่นหลังของพี่แซก ที่เข้ากำลังเข้าครัวทำเมนูมาม่าให้แขกที่มาค้างที่ห้องอย่างฉัน พี่แซกเป็นเพื่อน เป็นพี่ชาย เป็นแฟนที่น่ารัก เป็นผู้ชายที่ฉันพูดได้เต็มปากว่า ‘ รัก ’ การคลั่งรักแฟนฉันไม่เคยเข้าใจ ตอนนี้ฉันได้เข้าใจความหมายของมันแล้ว เพราะตัวฉันเองกำลังคลั่งรักพี่แซกมาก
“ เมนูมาม่าชามนี้ เชฟแซกโชว์ฝีมือให้ที่รักเต็มที่เลยค่ะ ” พี่แซกเอ่ยคุยโว้ให้ตัวเอง พร้อมเสิร์ฟชามมาม่าชามโตตรงฉัน
“ อื้ม…อร่อยมากเลยค่ะ ยิ่งพี่แซกเป็นคนทำ ยิ่งอร่อยที่สุดในโลกเลยค่ะ ” ฉันเอ่ยยกยอปอปั้นแฟนตัวเองเมื่อได้กินมาม่าไปคำแรก
“ อย่าไปน่ารักแบบนี้กับใครนะคะ ” พี่แซกเอ่ย พร้อมเอามือมาลูบหัวฉัน
“ ปารักแค่พี่คนเดียวค่ะ ”
“ พี่ก็จะรักแค่ปาลินคนเดียว ”
“ งั้นมาค่ะ ”
“ อะไรคะ ? ” พี่แซกขมวดคิ้วสงสัย เมื่อฉันใช้ตะเกียบคีบเส้นมาม่าขึ้นมา
“ ก็เราคีบเส้นมาม่ามาทำสัญญากันไงคะ ” พี่แซกทำหน้างงๆ แต่ก็เผยรอยยิ้มให้ฉัน ก่อนจะจับตะเกียบของตัวเองคีบเส้นมาม่าขึ้นมา
“ สัญญาค่ะ ”
เอาตะเกียบที่คีบเส้นมาม่าอยู่ชนกันทำสัญญาอาจจะดูเป็นเรื่องเล่นๆที่ทำเราทั้งสองคนยิ้ม หัวเราะให้กัน แต่มันคือการสัญญาว่าเราจะรักกันแค่คนเดียว ที่มันอาจจะทำได้หรือไม่ได้ก็ตาม
“ ดูอะไรอยู่คะ ? ”
พี่แซกเข้ามาเอามือพาดไหล่ฉัน ดึงฉันให้ไปชิดอกของตัวเอง ฉันเดินดูรูปภาพของพี่แซกที่ติดอยู่ในห้อง จนมาหยุดที่ภาพที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นครอบครัวของเขา
“ พ่อกับแม่พี่เหรอคะ ? ”
“ ค่ะ พี่ไม่ได้อยากติดภาพนี้ไว้ที่คอนโดหรอกนะ ไอ้กันต์กับไอ้ภูมันก็ล้อว่าพี่รักครอบครัวมากขนาดนี้เลย แต่แม่พี่เอามาติดไว้ พี่เลยไม่อยากขัดน่ะ ”
“ ทำไมเหรอคะ ? ” ฉันถึงกับงง ทำไมแม่พี่แซกต้องติดเอาไว้ ถ้าเป็นบ้านที่มีรูปครอบครัวฉันพอเข้าใจ แต่ห้องส่วนตัวแบบนี้ฉันไม่เข้าใจ
“ ท่านคงอยากให้ใครรับรู้มั้งคะ ” พี่แซกเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่เหมือนไม่ค่อยพอใจยินดียินใจด้วยเลย ทำฉันแอบเอะใจ
“ น่ารักดีออกค่ะ มีรูปพ่อแม่พระของบ้านไว้ในห้อง ช่วยคุ้มครองเราทางใจนะคะ ”
“ ขอบคุณนะคะ หนูทำให้พี่รู้สึกดีมากเลยนะ ”
“ …………. ” พี่แซกเข้ามากอดฉัน เขากอดฉันแน่นเหมือนอยากระบายความรู้สึก ฉันกอดเขาตอบพร้อมลูบหลังเขาเบาๆให้ผ่อนคลาย
ฉันมองไปยังภาพครอบครัวของเขา ความรู้สึกฉันมันบ่งบอกว่าภาพๆนี้มันมีพลังบางอย่างที่สือความหมาย แต่ฉันก็ยังคงไม่เข้าใจความหมายถึงการต้องมีไว้ที่คอนโดนี้เท่านั้นเอง
“ ทำไมหนูถึงน่ารักขนาดนี้คะ ”
“ ก็ปาเป็นแฟนพี่ไงคะ ” พี่แซกเอาแขนออกจากฉัน เขายิ้มปริ่มให้ฉัน ก่อนจะปัดปอยผมของฉันไปทัดหู เขาค่อยๆก้มหน้าเอียงคอเข้ามาใกล้ๆฉัน แล้ว…
จุ๊บ…
“ หนูน่ารักมากเลย รู้ไหม ”
“ ………….. ” ฉันเขินเขามาก ตอนนี้หน้าฉันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว พี่แซกเอามือมาจับคางฉันก่อนจะเสยคางฉันเบาๆให้หงายหน้ามองเขา
“ พี่รักหนูจัง ”
“ ………… ” พี่แซกประกบปากจุมพิตฉัน เขาใช้ริมฝีปากกัดงับริมฝีปากของฉันเบาๆ เขาโอบฉันไว้ราวกับกลัวฉันจะหนีไปไหนได้ ฉันหลับตารับรสจูบของเขา มันเป็นจูบแรกของฉันเลยนะ พี่แซกใช้ลิ้นดันเข้าไปในปากของฉันจนฉันตกใจ เขาจูบฉันนานไป จน…
แค่ก~แค่ก~แค่ก
ฉันดันตัวเขาออกเพื่อถอนจูบ เมื่อฉันหายใจไม่ออกขาดอากาศหายใจ นี่เขาจะฆ่าฉันทางอ้อมให้ตายหรือยังไงกันนะ
“ พี่บ้า ปาหายใจไม่ออกนะ ” ฉันโวยวายใส่เขาทุบหน้าอกเขา
“ อีหนูเอ้ย ” พี่แซกถึงกับหัวเราะแล้วดึงฉันไปกอด เขาลูบหัวฉัน เขาตลกขำออกมาเมื่อรู้ว่าเป็นจูบแรกของฉัน
“ ปาจะไปอาบน้ำแล้ว ”
“ เขินพี่เหรอ ”
“ อืม ”
“ ฮ่าๆๆ ”
ฉันต้องหนีความเขินอายเข้าห้องน้ำ มาสงบสติอารมณ์ใจเต้นระรัว ฉันออกจากห้องน้ำไม่กล้ามองหน้าพี่แซกเลย แต่พี่แซกก็รู้ว่าฉันเขินเรื่องเมื่อกี้ เข้ามายีหัวฉันเบาพร้อมโปรยยิ้มปริ่มให้ฉันเขินเข้าไปอีก ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำต่อจากฉัน
“ หนูนอนบนเตียงได้เลยนะ พี่นอนโซฟาเอง ” พี่แซกที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยมานั่งข้างฉันพร้อมเอ่ยขึ้น
“ ได้ไงคะ พี่เป็นเจ้าของห้อง ปาก็ต้องเป็นคนนอนโซฟาสิคะ ”
“ แล้วพี่จะให้หนูนอนโซฟาได้ไงล่ะคะ ”
“ ปาไม่ยอม พี่ก็ไม่ยอม งั้นเราก็นอนด้วยกันเลยค่ะ ”
ได้นอนร่วมห้องกับผู้ชายที่ไม่ใช่คนในครอบครัวครั้งแรก ฉันกับพี่แซกนอนโซฟาด้วยกัน ฉันนอนแข็งทื่อเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของพี่แซก เขากอดฉันแน่นราวกับว่าฉันจะกลัวฉันจะหลุดจากตัวเขา
“ พี่อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ตลอดไปจังคะ ” พี่แซกเอ่ย
“ ทำไมต้องหยุดเวลาด้วยคะ ปาจะอยู่รักพี่แบบนี้ตลอดไปอยู่แล้วค่ะ ” พี่แซกกระชับกอดฉันแน่นกว่าเดิม เสียงลมหายใจของเขาถี่มาก ฉันได้ยินเสียงเต้นของหัวใจพี่แซกมันดังระรัวมาก
“ นอนนะ ก่อนที่พี่จะไม่ไหว ”
“ ไม่ไหวยังไงเหรอคะ ”
“ ไม่ไหวเพราะหนูทรมานพี่ให้ปวดน่ะสิคะ ”
“ ………….. ”
พี่แซกตอบพร้อมซุกฉัน ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่พี่แซกพูด แต่เมื่อพี่แซกพลิกตัวให้ฉันหันหลังเพื่อเขาจะกอดฉันจากด้านหลัง ลมหายใจของเขารดต้นคอฉัน แล้วฉันก็รู้สึกเหมือนมีอะไรแข็งๆมาโดนที่หลัง ทำให้ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าพี่แซกหมายถึงอะไร ตอนนี้ฉันกลายเป็นร่างท่อนไม้ที่ไม่กล้าแม้ขยับตัวเลย...
ฉันไปมาหาสู่ที่ห้องพี่แซกบ่อยครั้ง แต่แค่ไปๆมาๆไม่ได้ค้างคืน ฉันไม่อยากรบกวนเวลาส่วนตัวของพี่แซกที่การเรียนปีสุดท้ายดูจะวุ่นวายมากเหมือนกัน ฉันเองอยากได้เวลาอ่านหนังสือเหมือนกัน ทั้งสอบปลายภาคและจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยอีก เราจึงให้เวลาส่วนตัวกันและกัน วันที่ไม่เจอกันคือโทรคุยคิดต่อกันตลอด…
สอบปลายภาคจบลง ฉันเรียนจบในระดับมัธยมศึกษาแล้ว ช่วงปิดเทอมฉันต้องอยู่ที่หอพักนี้ต่อเพื่อที่จะเดินทางไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่การอยู่ที่นี่ต่อของฉันมันดันเกิดปัญหาขึ้น…
ห้องพักชั้นเดียวกับฉัน ได้มีผู้หญิงที่ลุคออกทอมบอยได้ทะเลาะมีปากเสียงกับผู้หญิงที่เป็นแฟนกัน จนเผลอทำร้ายร่างทะเลาะกันค่อนข้างรุนแรง ทั้งคู่ทะเลาะยื้อยุดฉุดกันอยู่หน้าห้อง แล้วตัวทอมบอยได้ทำร้ายแทงผู้หญิงเข้าที่ท้อง ทอมบอยรีบวิ่งหนีไป คนที่เห็นเหตุการณ์รวมทั้งฉันรีบเข้าไปช่วยผู้หญิงคนที่ถูกแทง ทุกคนที่อยู่ที่หอพักหวาดผวา พี่แซกรู้ข่าวก็รีบมาหาฉันทันที
“ หนู…ขนของออกไปอยู่กับพี่ ”
“ แต่… ”
“ ปาลินไม่ดื้อนะ ”
“ …………. ”
พี่แซกเอ่ยเรียกชื่อฉัน ทำให้ฉันรู้ว่าเขาจริงจังและซีเรียจมาก ฉันจำต้องขนของย้ายมาอยู่กับพี่แซกอย่างขัดไม่ได้เลย...พี่แซกต้องทำงานค้างที่อีกชิ้นเดียวก็จะจบแล้ว ฉันก็อ่านหนังสืออีกมุมของห้อง เวลาผ่านไปจนมืด ฉันหิวเลยออกไปซื้ออะไรกินข้างล่างคอนโดของพี่แซก ได้ไอศกรีมติดไม้ติดมือมาฝากพี่แซกด้วย
“ ปาขอชิมรสวนิลาของพี่หน่อยสิ ”
“ แต่หนูเลือกรสมะนาวเองนะ ” ฉันเลือกไอศกรีมรสมะนาวที่ถืออยู่ในมือ
“ ขี้หวงเหรอ ”
“ ก็หนูเลือกรสมะนาวเองหนิ ”
“ ขี้หวงเหรอคะ ”
“ พี่เปล่า ” พี่แซกขี้หวงไม่พอ แถมยังยกมือขึ้นสูงกลัวฉันจะขโมยกินไอศกรีมในมือให้ได้ ฉันเหมือนถูกหยามหนักต้องกินให้ได้ ฉันรีบเข้าไปแย่งไอศกรีมของพี่แซกมากิน แต่ทว่า…
“ ปาได้กินแล้ว ” ฉันเอ่ยเสียงแผ่วเบา เมื่อหน้าเราสองคนใกล้กันมาก
“ หนูกินของพี่แล้ว ให้พี่กินหนูได้ไหมคะ ”
“ พี่หมายถึงอะไร ? ” พี่แซกใช้นิ้วแตะริมฝีปากฉันเบาๆ
“ พี่หมายถึง พี่อยากกินหนูทั้งตัว ”
“ …………….. ”
“ พี่รักหนูนะปาลิน ” พี่แซกเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ ฉันเหมือนโดนต้องมนต์สะกด เขาจูบฉันอย่างแผ่วเบา รสวนิลาในปากของเขาทำให้ละมุนพาความรู้สึกของฉันให้เต้นระรัว
“ เป็นของพี่นะคะ ”
“ ………….. ”
ฉันไม่ตอบแต่เลือกที่จะไม่ปฏิเสธเขา พี่แซกอุ้มฉันไปวางที่เตียง ก่อนที่เขาจะคล่อมตัวโน้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง ที่คราวนี้มันรุนแรงขึ้นจนฉันหายใจแทบไม่ทัน ใจของฉันมันละลายต่อความรักที่ให้เขาไปหมดแล้ว จนยอมทุกอย่าง…
พี่เปาพี่ชายของฉันที่ได้พบกับรัก Poppy love ในวัยเรียน ตอนนี้ก็ได้สมหวังแล้ว พี่เปากำลังคบหาดูใจอยู่กับพี่กั้ง หรือเรียกง่ายๆว่ากำลังเป็นแฟนกันนั่นเอง แฟนพี่เปาคนนี้ฉันเห็นดีเห็นงามด้วยมาก มองความสมหวังของพี่ชายทำให้แอบคิดถึงเรื่องตัวเอง ที่ตอนนี้ฉันไม่รู้เลยว่ามันจะออกมาในรูปแบบไหน แต่ฉันก็คิดเข้าข้างตัวเองนะ ว่าถ้าพี่แซกรู้เขาต้องดีใจมากๆ
( พี่คิดถึงหนูจัง )
ปลายสายของพี่แซกที่เอ่ยพร้อมท่าทางออดอ้อนฉัน การโทรคุยแบบเห็นหน้าทำให้เราได้เห็นสีหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน
“ ปาก็คิดถึงพี่ค่ะ ”
“ กลับไปจากนี้ เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ ”
“ ปาจะรอค่ะ ”
“ ปาลิน…หนูเป็นอะไรรึเปล่า สีหน้าหนูไม่สดใสเลย ”
“ พี่แซก…พี่วาดอนาคตของเราไว้ยังไงเหรอคะ ” ฉันเอ่ยถามออกไป ฉันแค่อยากได้ยินสิ่งที่เขาฝันไว้ก็เท่านั้น
“ พี่อยากมีหนู มีลูก แค่นั้นก็พอแล้วค่ะ ”
“ ปาลิน…หนูร้องไห้ทำไม ” ฉันเผลอร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว ฉันดีใจมากที่ได้ยินคำนี้จากเขา
“ เปล่าค่ะ ปาแค่ดีใจที่มีปาอยู่ในความฝันของพี่ ”
“ หนูเป็นเมียพี่ พี่ต้องมีหนูสิคะ ไม่ต้องร้องนะคะ พี่อยู่ทางนี้ปลอบหนูได้ผ่านหน้าจอ ถ้าพี่กลับไปพี่จะกอดปลอบหนูนะ ”
“ ค่ะ ปาจะรอให้ของขวัญพิเศษกับพี่นะ ”
“ พี่จะรอนะคะ ”
ฉันมีกำลังใจขึ้นจากเดิมมาก อย่างน้อยฉันกับลูกก็ยังเป็นที่ต้องการในชีวิตพี่แซก ฉันเอามือลูบท้องตัวเองเบาๆ ‘ อย่างน้อย…พ่อก็ต้องการเรานะลูก ’
“ พี่เปา…ปาจะขึ้นไปหาพี่แซกนะคะ ”
ฉันเอ่ยบอกพี่ชาย พี่เปาชักสีหน้าตามประสาพี่ชายหวงน้องสาว ที่ฉันมาอยู่ได้แค่อาทิตย์นึงก็จะขึ้นไปอีก ยิ่งไม่มีสอบรอแค่ผลสอบแล้วด้วย แต่กลับจะขึ้นไปอีก
“ จะไปกี่วัน พี่บอกไว้ก่อนว่าพี่ให้ไปไม่นานนะ ”
“ ปาก็ไม่รู้ คงสักเดือนนึงมั้ง ”
“ นานไป สองอาทิตย์ ”
“ โห้…พี่เปา ขอปาพักผ่อนก่อนจะเป็นเด็กเฟรชชี่หน่อยนะคะ อีกอย่างตั้งแต่เรียนจบมา ปาก็อ่านหนังสือสอบ พี่แซกก็ต้องไปช่วยงานที่บ้าน ยังไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย ขอเวลาสวีทนิดนึงนะคะ ” ฉันกอดออดอ้อนพี่ชาย ที่ตอนนี้หน้าตึงไม่ต้องพึ่งโบท็อกซ์แล้ว
“ พี่ให้เวลาสามอาทิตย์ขาดตัว ปาลินต้องกลับเมื่อครบสามอาทิตย์ จะพาแซกมาเที่ยวที่นี่อะไรยังไงพี่ไม่ว่า แต่ปาลินต้องมาอยู่บ้านเมื่อครบสามอาทิตย์ ” พี่เปาถึงจะเป็นคนเข้าใจฉันที่สุด แต่เขาเหมือนผู้ปกครองฉัน ถ้าเขาเด็ดขาดคือเด็ดขาด ฉันไม่สามารถงัดข้อได้เลย
“ ค่ะ ”
“ เราเป็นผู้หญิง เรายังเป็นแค่แฟนกัน มากไปจนเกินงามมันจะดูไม่ดี พี่รักพี่เป็นห่วงเรา เข้าใจไหมปาลิน ”
“ ปาเข้าใจค่ะ งั้นปาขอตัวไปเก็บของก่อนนะคะ ”
“ เดี๋ยว… ”
“ คะ ? ”
“ รักตัวเองให้มากๆ ป้องกันนะปาลิน พี่ไม่อยากให้เราผิดพลาด ” ประโยคนี้ของพี่เปา ทำฉันใจสั่น น้ำตามันจะไหลออกมา แต่ต้องเก็บกดความรู้สึกไว้
“ ค่ะ ”
ฉันตอบออกไป ก่อนจะรีบเดินมาที่ห้องของตัวเอง ฉันค่อยๆนั่งลงบนเตียงอย่างคนจะหมดแรง บีบมือตัวเองเบาๆ น้ำตาค่อยๆไหลออกมา ฉันไม่กล้าเอ่ยบอกพี่เปา ในใจฉันมีทางเลือกแค่บอกให้พี่แซกรับรู้ แล้วเราจะมาหาพี่เปาด้วยกัน ‘ ฉันหวังว่าพี่เปาจะให้อภัยฉันนะ ’
ฉันนั่งรถตู้โดยสารมาหาพี่แซกที่เขากำลังเดินทางกลับเช่นกัน ตลอดทางเราคาสายคุยกันตลอด ฉันมองกล่องของขวัญเล็กๆที่มีแท่งตรวจครรภ์ที่ฉันตั้งใจมอบให้เขา น้ำตามันไหลออกมา ความผิดพลาดมันจะต้องเป็นความสุขได้สิ…
ฉันมาถึงก่อนพี่แซก ที่ลงจากรถตู้ฉันรู้สึกหน้ามืดพะอืดพะอมมาก ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ รู้สึกคลื่นไส้อยากจะอาเจียน แต่มันแค่ความรู้สึก ฉันไม่ได้อาเจียนออกมา ฉันไม่เคยมีอาการออกเลยแต่กลับมาเป็นเอาตอนนี้ ฉันล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำให้ตัวเองสดชื่น ก่อนจะคว้าหายาดมในกระเป๋า แต่กลับไม่เจอ ‘ ฉันไปลืมไว้ที่ไหนอีกนะ ’
“ ปาลิน!! ”
หมับ…
“ !!!! ”
ฉันต้องตกใจเมื่อออกจากห้องน้ำจู่ๆพี่แซกก็เข้ามารวบกอดฉันอย่างไม่ทันตั้งตัวเลย เขากอดฉันเหมือนกลัวอะไร ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นได้แต่ลูบหลังพี่แซกเบาๆให้คลายความกังวลนี้ลง
“ ดีขึ้นไหมคะ ”
“ อืมๆ ” พี่แซกยังคงกอดฉันแน่นไม่ยอมปล่อย ฉันจึงต้องดันตัวเขาเพื่อคลายกอดจากที่เขากอดอยู่นานเพื่อให้หายสงสัย
“ เป็นอะไรคะ ? ”
“ พี่หาหนูไม่เจอ พี่คิดว่าหนูไม่มาหาพี่ ” พี่แซกตอบฉันด้วยน้ำตาคลอเบ้า ฉันใจสั่นมากที่ได้ยินแบบนี้ ฉันเช็ดน้ำตาให้เขาเบาๆ
“ ปามาเข้าห้องน้ำเองค่ะ ”
“ ก็หนูไม่บอกพี่หนิ ”
“ ปาอยู่นี่แล้วไม่ร้องนะคะ ทำไมถึงร้องไห้น้อยใจแบบนี้ไปได้คะเนี่ย ”
“ พี่ก็ไม่รู้ มันร้องออกมาเอง ”
“ โอ๋ๆๆ เรากลับห้องกันนะคะ ”
พี่แซกขับรถจับมือฉันไม่ปล่อย เอาไปดมเอาไปหอมบ้าง ฉันมองเขาที่ฉันมั่นใจมากว่าเขารักฉันจริงๆ ฉันมั่นใจว่าเขาต้องดีใจกับของขวัญพิเศษของฉัน จนมาจอดรถใต้คอนโด
“ พี่แซก…ปาไปเข้าเซเว่นนะคะ ”
“ ไปค่ะ พี่ไปด้วย ”
ฉันเข้ามาเลือกผลไม้ ขนมของทานเล่นและไม่ลืมที่จะหยิบยาดม หยิบมาหลายยี่ห้อเลย จนพี่แซกเอะใจ
“ หนูใช้ของพวกนี้ด้วยเหรอ ? ” เขาเอ่ยถามฉันขึ้น เมื่อเดินออกจากเซเว่น
“ ปาเพิ่งคลั่งชอบไม่นานมานี้เองค่ะ ลองดมดูสิคะ หอมชื่นใจนะคะ ”
“ หืมมม…หนู มันขึ้นตา ”
“ อ้าว ฮ่าๆๆ ”
ฉันกับพี่แซกนั่งกินขนมดู TV ด้วยกันอย่างมีความสุขสบายใจ พี่แซกมีแต่รอยยิ้มจนฉันอยากให้ของขวัญเขา ฉันลุกไปยิ้มของขวัญออกมาจากกระเป๋า เดินถือยิ้มมาจะให้เขา แต่ทว่า…
“ หลับไปแล้วเหรอ ”
ฉันหุบยิ้มแทบไม่ทัน เมื่อพี่แซกหลับอยู่บนโซฟา ฉันมองกล่องของขวัญนี้ ทำไมมันถึงให้เขารู้ยากขนาดนี้นะ เหมือนกับลูกไม่อยากให้เขารับรู้เลย ฉันต้องเก็บกล่องของขวัญใส่กระเป๋าตามเดิม มาจัดการคนที่หลับอย่างทิ้งตัว
‘ พรุ่งนี้…คงไม่มีอุปสรรคอะไรอีกนะ ’
เช้ามาฉันตื่นมาทำอาหารเช้าให้พี่แซก เมนูอาหารมันดูจะแสนพิเศษ เพราะฉันตั้งใจจัดจานให้มันน่าทาน ให้สมกับที่ฉันจะให้ของขวัญกับเขา
“ โห้ววว ทำไมน่าทานจังเลยคะ ” พี่แซกเห็นถึงกับอุทานออกมา
“ มันเป็นมื้อพิเศษค่ะ ”
“ พิเศษยังไงคะ ”
“ ทานก่อนสิคะ ” เราทานอาหารมื้อพิเศษด้วยกันด้วยความสุข พี่แซกทานหมดทำให้ยิ้มแก้มแทบปริ ฉันลุกเอากล่องของขวัญไว้ด้านหลัง
“ พี่แซก เซอร์พะ… ”
ติ้ง~~
“ เบอร์ที่บ้านโทรมา พี่ขอรับสายแป๊ปนึงนะคะ ”
“ ค่ะ ” พี่แซกรับสาย ก่อนจะลุกออกไปคุยจากโต๊ะอาหาร ฉันมองเขาที่ทำไมมันต้องเป็นทุกครั้งที่ฉันจะบอกเขาด้วยนะ
“ มีงานผิดพลาดพี่ต้องรีบไปแก้ ”
“ ค่ะ ”
“ แต่เมื่อกี้หนูจะพูดอะไรนะคะ ”
“ ไม่มีอะไรค่ะ ”
“ งั้นพี่รีบไปจะรีบกลับนะคะ พี่ไปไม่นาน หนูรอพี่นะ ”
“ ค่ะ ”
จุ๊บ…เขาจุ๊บหน้าผากฉันก่อนจะรีบออกไป ฉันค่อยๆน้ำตาไหลที่มันเหมือนอุปสรรคมันกั้นเขากับฉันไว้มากเขาไปทุกที
ติ้ง~ติ้ง~
เสียงโทรศัพท์ห้องดังขึ้น ฉันกดรับสายอย่างทันทีที่คิดว่าต้องเป็นพี่แซกอย่างแน่นอน แต่ทันทีที่ฉันรับสาย
( ออกมาเจอฉัน ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ )
เสียงปลายสายเป็นเสียงของผู้หญิงน่าจะมีอายุ แค่ฉันไม่รู้ว่าเขาคือใคร
“ คุณโทรเข้าห้องผิดรึเปล่าคะ ? ”
( ฉันเป็นแม่ตาแซก ) ปลายสายทำฉันอึ้ง มือสั่นเมื่อรู้ว่าคนที่ฉันพูดด้วยคือแม่ของพี่แซก
( ออกมากับคนของฉัน )
ปลายสายวางไป แล้วก็มีเสียงเคาะห้อง มีผู้ชายชุดดำก้มหัวให้ฉันเบาๆพร้อมผายมือให้ฉันเดิน ฉันต้องเดินตามที่เขาสั่งอย่างขัดไม่ได้ ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น พี่แซกออกไปข้างนอก ฉันก็ถูกให้ออกมา ราวกับทุกอย่างมันถูกจัดฉากไว้แล้ว ฉันเอามือจับท้องตัวเอง ที่ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัว…
- Writer
